ก่อนอื่นขอเล่าก่อนว่าพ่อเราเป็นคนขี้คิดมาก มากถึงมากที่สุด ชอบคิดแต่ละเรื่องวนไปวนมา เหมือนเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ ยืนคิดคนเดียวทุกวัน ไม่ค่อยพูดกับใคร ยิ่งช่วงนี้เขามีปัญหาเรื่องสุขภาพ จะยืนคิดคนเดียวในบ้านทุกวัน วันละหลายชั่วโมง แทบไม่ได้ทำอะไร แถมน่าจะเป็นโรคแพนิคด้วย เพราะชอบคิดว่าตัวเองเป็นโรคนั้นโรคนี้...
เรื่องมีอยุ่ว่าประมาณเดือนที่แล้วพ่อมีความรู้สึกว่ามีอะไรปูดๆที่หน้าท้อง เลยพาพ่อไปหาหมอ หมอบอกว่าพ่อเป็นไส้เลื่อน ต้องผ่าตัด ทีงี้หมอให้พ่อนอน1คืนเพื่ออดอาหาร แล้วจะทำการส่องลำไส้ ก่อนที่จะผ่าตัด สรุปพ่อนอนไป1คืน ตื่นมาไม่ยอมทำอะไรเลย ไม่ยอมแม้แต่จะอดอาหาร และจะกลับบ้าน ไม่ยอมผ่า เพราะกลัว
พอกลับบ้าน หลังจากนั้นพ่อก็มีอาการถ่ายไม่ค่อยออก (ซึ่งเราไปอ่านในเวป เขาบอกว่าเป็นผลจากไส้เลื่อนนี่แหละ) เราเลยพูดทุกวันว่าให้พ่อกลับไปผ่าตัดซะจะได้หายท้องผูก แต่เขาไม่ยอม
ผลสรุปคือทุกวันนี้เขาเครียดมาก เพราะมีอาการถ่ายไม่ออก พอถ่ายไม่ออกเขาเลยไม่ยอมกินข้าว เพราะกลัวอาหารที่กินไปจะเน่าคาท้อง แต่คือเราบอกกับเขาว่า ในเมื่อพ่อไม่กินอะไรเข้าไปในร่างกาย แล้วพ่อจะเอาอะไรมาถ่าย? แทนที่จะกินของใหม่เข้าไปจะได้ดันของเก่าออกมา เขาก็ย้อนกลับไปคำตอบเดิมคือไม่อยากกินกลัวอาหารเน่าคาท้อง (เหมือนเขาจะพยายามถ่ายให้ออกให้ได้)
ทุกวันนี้แม่ต้องอยู่กับพ่อตลอดเวลา จะไปไหนไม่ได้ เพราะพ่ออยู่คนเดียวไม่ได้ พ่อต้องการให้แม่อยู่กับเขาตลอดเวลา ซึ่งเราสงสารแม่มากๆ ที่ต้องมานั่งเครียดกับพ่อทุกวันเหมือนติดคุก ส่วนเราก็เครียดพอกัน กลับมาจากทำงานเหนื่อยๆ ต้องมาเห็นสภาพพ่อ ที่ผอมลงทุกวันๆ จนหนังจะติดกระดูกอยู่แล้ว
เหมือนเป็นกระทู้ระบายมากกว่า แต่ที่อยากถามทุกคน คือเราควรทำยังไงกับพ่อดี? เราว่าเขามีอาการทางจิตเวชด้วย แล้วแถมยังมีปัญหาสุขภาพอีก มันทำให้เราพูดกับเขายาก คูณ2เลย
ปล.ถ้าพิมพ์งงๆ ก็ขอโทษด้วยนะคะ มันออกมาจากอารมณ์เครียดล้วนๆ TT
ทำยังไงกับพ่อดี? ช่วยหน่อยค่ะ
เรื่องมีอยุ่ว่าประมาณเดือนที่แล้วพ่อมีความรู้สึกว่ามีอะไรปูดๆที่หน้าท้อง เลยพาพ่อไปหาหมอ หมอบอกว่าพ่อเป็นไส้เลื่อน ต้องผ่าตัด ทีงี้หมอให้พ่อนอน1คืนเพื่ออดอาหาร แล้วจะทำการส่องลำไส้ ก่อนที่จะผ่าตัด สรุปพ่อนอนไป1คืน ตื่นมาไม่ยอมทำอะไรเลย ไม่ยอมแม้แต่จะอดอาหาร และจะกลับบ้าน ไม่ยอมผ่า เพราะกลัว
พอกลับบ้าน หลังจากนั้นพ่อก็มีอาการถ่ายไม่ค่อยออก (ซึ่งเราไปอ่านในเวป เขาบอกว่าเป็นผลจากไส้เลื่อนนี่แหละ) เราเลยพูดทุกวันว่าให้พ่อกลับไปผ่าตัดซะจะได้หายท้องผูก แต่เขาไม่ยอม
ผลสรุปคือทุกวันนี้เขาเครียดมาก เพราะมีอาการถ่ายไม่ออก พอถ่ายไม่ออกเขาเลยไม่ยอมกินข้าว เพราะกลัวอาหารที่กินไปจะเน่าคาท้อง แต่คือเราบอกกับเขาว่า ในเมื่อพ่อไม่กินอะไรเข้าไปในร่างกาย แล้วพ่อจะเอาอะไรมาถ่าย? แทนที่จะกินของใหม่เข้าไปจะได้ดันของเก่าออกมา เขาก็ย้อนกลับไปคำตอบเดิมคือไม่อยากกินกลัวอาหารเน่าคาท้อง (เหมือนเขาจะพยายามถ่ายให้ออกให้ได้)
ทุกวันนี้แม่ต้องอยู่กับพ่อตลอดเวลา จะไปไหนไม่ได้ เพราะพ่ออยู่คนเดียวไม่ได้ พ่อต้องการให้แม่อยู่กับเขาตลอดเวลา ซึ่งเราสงสารแม่มากๆ ที่ต้องมานั่งเครียดกับพ่อทุกวันเหมือนติดคุก ส่วนเราก็เครียดพอกัน กลับมาจากทำงานเหนื่อยๆ ต้องมาเห็นสภาพพ่อ ที่ผอมลงทุกวันๆ จนหนังจะติดกระดูกอยู่แล้ว
เหมือนเป็นกระทู้ระบายมากกว่า แต่ที่อยากถามทุกคน คือเราควรทำยังไงกับพ่อดี? เราว่าเขามีอาการทางจิตเวชด้วย แล้วแถมยังมีปัญหาสุขภาพอีก มันทำให้เราพูดกับเขายาก คูณ2เลย
ปล.ถ้าพิมพ์งงๆ ก็ขอโทษด้วยนะคะ มันออกมาจากอารมณ์เครียดล้วนๆ TT