1ปีที่แล้วเราเป็นคนร่าเริง คุยกับทุกคนทุกวันโดยเฉพาะครอบครัว แต่พอผ่านไปไม่นาน เริ่มไม่ค่อยมีใครไว้ใจหรือแยแสมองเราแม้แต่นิด เราก็เริ่มรู้สึกโดดเดี่ยวเลยได้แต่พึ่งโทรศัพท์เอา พอรู้ตัวอีกทีก็ติดโทรศัพท์ซะละ ดูทุกวี่ทุกวัน พอคนในครอบครัวเรียกก็ไม่ตอบจนโดนด่า ตั้งแต่นั้นเราก็เริ่มเก็บตัวมาเลื่อยๆ ไม่ออกมาจากห้อง ไม่พูดกับใครยกเว้นคนที่โรงเรียนส่วนคนที่บ้านวันนึงพูดไม่ถึง10คำ (คงอาจจะเพราะไม่มีใครสนใจ ขนาดห้อง อายุ หรือวันเกิด ก็ไม่มีใครจำได้ //เรื่องนี้เราไม่ได้โกหกแต่มันคือเรื่องจริง เพราะคนในครอบครัวชอบมาถามเราว่าอายุเท่าไหร่แล้วนะ อยู่ชั้นอะไรแล้วนะ วันเกิดวันที่เท่าไหร่นะ ซึ่งเราตอบไปหลายครั้งแล้วแต่คนในครอบครัวก็คอยถามอยู่เลื่อยจนน่ารำคาญ มันทำให้เรารู้สึกเบื่อหน่าย และเหมือนเราไม่มีค่าอะไรเลย บางครั้งก็คิดทำร้ายตัวเอง ถึงจะเคยทำไปแล้วก็เหอะ แต่ก็ไม่มีใครสักเกตุเห็นแม้แต่นิด มีเพียงแค่คนที่โรงเรียนที่สังเกตุเห็น จนตอนนี้เรากลายเป็นคนเย็นชา ไม่แยแสโลกภายนอกแม้แต่นิดเดียว). เราไม่รู้ว่าอาการนี้มันเรียกว่าอะไร เราเลยอยากมาถามทุกคน ขอความร่วมมือจากทุกคนด้วย
อารมณ์เปลี่ยนไปทำไงดีคะ