ช่วงนี้เราได้กลับไปอ่านการ์ตูนเรื่อง "Fluttering feelings" หรือชื่อไทยว่า "ยามเมื่อรักเรียกหา" อีกครั้ง
ซึ่งเป็นการ์ตูนที่เรารักมากๆ เนื้อเรื่องอบอุ่น และลายเส้นที่ใช่สำหรับเรา ช่วงนั้นเรามีความสุขมากที่ได้อ่านเรื่องนี้
จนวันนึงก็รู้ว่าอาจารย์ ssamba คนเขียนได้ป่วยเป็นมะเร็ง ตอนนั้นก็ตกใจมากๆแต่ก็ยังหวังว่าอาจารย์จะเอาชนะมันและกลับมามีสุขภาพที่แข็งแรง
แต่หลังจากนั้นไม่นานอาจารย์ก็ได้จากไปด้วยวัยเพียง 33 ปี และ Fluttering feelings ก็หยุดอยู่ตอนที่ 68 จำได้ว่าตอนที่รู้ข่าวเราช็อกมากๆ เสียใจ ร้องไห้ ซึมไปหลายวัน และไม่กลับมาอ่านเรื่องนี้อีกเพราะสะเทือนใจมากๆ
แค่คิดว่าอาจารย์ต้องเจ็บปวดจากโรคมะเร็งแค่ไหน และต้องจากไปด้วยวัยเพียง 33 ปี มันทำให้เราเศร้ามากๆ เราอยากให้อาจารย์ได้ใช้ชีวิตไปอีกนานๆ ได้ทำตามความฝัน ได้ทำงานที่ตัวเองรัก และได้รับรู้ว่ามีคนที่รักผลงานของอาจารย์อยู่ ส่วนการ์ตูนที่ยังไม่จบนั้น เราก็ยังนึกเสียดายและใจหายทุกครั้งที่คิด เพราะตัวละครของเรื่องกำลังพัฒนาความสัมพันธ์กันไปเรื่อยๆ แต่ถึงจะไม่จบยังไงเรื่องนี้ก็ยังเป็นการ์ตูนยูริที่เรารักมากที่สุดอยู่ดี
ตอนนี้ที่เรากำลังพิมพ์อยู่คือร้องไห้ไปด้วยเลย มันหน่วงๆในใจอะค่ะ เพราะอยู่ๆก็คิดถึงเรื่องนี้เลยว่าจะกลับมาอ่านและคิดว่าตัวเองคงไม่เป็นไรแล้ว เพราะอาจารย์ก็ได้จากไปจะ 3 ปีแล้ว แต่พออ่านจบอีกครั้งจริงๆ และก็เข้าใจว่าในโลกความเป็นจริงการ์ตูนมันจบอยู่แค่นั้น มันจะไม่มีตอนต่อไปให้อ่านอีก อาจารย์คนเขียนได้จากไปแล้ว น้ำตามันก็ไหลออกมาเองเลยค่ะ ตอนนี้เราเลยเศร้ามากๆ
อยากรู้ว่าเพื่อนๆเคยมีเหตุการณ์คล้ายๆกันไหมคะ แล้วมีวิธีกำจัดความเศร้านี้อย่างไรบ้างคะ เขาบอกว่าถ้าได้ระบายออกมาสักหน่อยอาจจะดีขึ้น เราจึงตัดสินใจมาเขียนลงพันทิปค่ะ
สุดท้ายนี้ เราก็หวังว่าอาจารย์จะได้พบเจอสถานที่อันสงบสุข สถานที่ซึ่งอาจารย์จะไม่ต้องเจ็บปวดอีกต่อไป
ยังรักผลงานของอาจารย์และจะคิดถึงอาจารย์เสมอ
ทำยังไงให้หายเศร้าจากการที่ศิลปินหรือนักเขียนคนโปรดเสียชีวิต
ซึ่งเป็นการ์ตูนที่เรารักมากๆ เนื้อเรื่องอบอุ่น และลายเส้นที่ใช่สำหรับเรา ช่วงนั้นเรามีความสุขมากที่ได้อ่านเรื่องนี้
จนวันนึงก็รู้ว่าอาจารย์ ssamba คนเขียนได้ป่วยเป็นมะเร็ง ตอนนั้นก็ตกใจมากๆแต่ก็ยังหวังว่าอาจารย์จะเอาชนะมันและกลับมามีสุขภาพที่แข็งแรง
แต่หลังจากนั้นไม่นานอาจารย์ก็ได้จากไปด้วยวัยเพียง 33 ปี และ Fluttering feelings ก็หยุดอยู่ตอนที่ 68 จำได้ว่าตอนที่รู้ข่าวเราช็อกมากๆ เสียใจ ร้องไห้ ซึมไปหลายวัน และไม่กลับมาอ่านเรื่องนี้อีกเพราะสะเทือนใจมากๆ
แค่คิดว่าอาจารย์ต้องเจ็บปวดจากโรคมะเร็งแค่ไหน และต้องจากไปด้วยวัยเพียง 33 ปี มันทำให้เราเศร้ามากๆ เราอยากให้อาจารย์ได้ใช้ชีวิตไปอีกนานๆ ได้ทำตามความฝัน ได้ทำงานที่ตัวเองรัก และได้รับรู้ว่ามีคนที่รักผลงานของอาจารย์อยู่ ส่วนการ์ตูนที่ยังไม่จบนั้น เราก็ยังนึกเสียดายและใจหายทุกครั้งที่คิด เพราะตัวละครของเรื่องกำลังพัฒนาความสัมพันธ์กันไปเรื่อยๆ แต่ถึงจะไม่จบยังไงเรื่องนี้ก็ยังเป็นการ์ตูนยูริที่เรารักมากที่สุดอยู่ดี
ตอนนี้ที่เรากำลังพิมพ์อยู่คือร้องไห้ไปด้วยเลย มันหน่วงๆในใจอะค่ะ เพราะอยู่ๆก็คิดถึงเรื่องนี้เลยว่าจะกลับมาอ่านและคิดว่าตัวเองคงไม่เป็นไรแล้ว เพราะอาจารย์ก็ได้จากไปจะ 3 ปีแล้ว แต่พออ่านจบอีกครั้งจริงๆ และก็เข้าใจว่าในโลกความเป็นจริงการ์ตูนมันจบอยู่แค่นั้น มันจะไม่มีตอนต่อไปให้อ่านอีก อาจารย์คนเขียนได้จากไปแล้ว น้ำตามันก็ไหลออกมาเองเลยค่ะ ตอนนี้เราเลยเศร้ามากๆ
อยากรู้ว่าเพื่อนๆเคยมีเหตุการณ์คล้ายๆกันไหมคะ แล้วมีวิธีกำจัดความเศร้านี้อย่างไรบ้างคะ เขาบอกว่าถ้าได้ระบายออกมาสักหน่อยอาจจะดีขึ้น เราจึงตัดสินใจมาเขียนลงพันทิปค่ะ
สุดท้ายนี้ เราก็หวังว่าอาจารย์จะได้พบเจอสถานที่อันสงบสุข สถานที่ซึ่งอาจารย์จะไม่ต้องเจ็บปวดอีกต่อไป
ยังรักผลงานของอาจารย์และจะคิดถึงอาจารย์เสมอ