ทำไมพ่อแม่ถึงรักลูกไม่เท่ากัน?

ขอแทนตัวเองว่าเรานะ คือเราเป็นลูกคนเล็ก เรามีพี่ชาย1คน เราคิดว่าแม่รักพี่มากกว่า ถ้าถามว่าทำไมถึงคิดแบบนี้หน่ะหรอ คือ'เราผิดตั้งแต่เกิด' ตอนแม่เราท้องแม่เราครรภ์เป็นพิษ หมอบอกว่าอาจจะไม่รอดให้เลือกแม่กับลูก ครอบครัวเราเลือกแม่ แต่เรากลับรอดด้วย เราคิดว่าแม่จะดีใจที่เรารอด แต่กลับคอยด่าเราซ้ำๆด้วยประโยคเดิมๆ"ทำให้กูเกือบตาย" เราโดนพี่ทำร้ายร่างกายตั้งแต่เด็ก ไม่ว่าจะเป็น เตะ ถีบ ต่อย เราโดนมาหมด โดนโดยไม่มีเหตุผล เราช่วยทำงานบ้านตั้งแต่เด็ก ถึงจะไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ แต่เราไม่เคยมีความดีเลย เวลาเราโดนทำร้ายร่างกาย แม่ไม่เคยห้ามมีแต่จะบอกให้พี่ทำเราให้มากกว่าเดิม ทั้งๆที่พี่เรา เรียนไม่เก่ง ไม่สนใจเรียน ติดเกม แต่เรากลับเรียนดีกว่า ถึงจะไม่ค่อยสนใจเรียนเท่าไหร่แต่ผลการเรียนก็ดีตลอด เราจะได้เกรียติบัตรทุกปีไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร เราแค่พยายามทำเพื่อให้แม่ภูมิใจ ชมเราบ้าง แต่ป่าวเลย เราชอบวาดภาพ ชอบเต้น และทำออกมาได้ดี แกจะชอบบอกเสมอว่า"มันไม่เคยทำอะไรให้กูภูมิใจเลย"เรารู้สึกแย่มากๆอะไรที่เราชอบ มันจะดูเป็นเรื่องไร้สาระสำหรับแม่เราหมดเลย เวลาวันแม่ที่จะมีคนพูดแล้วเด็กๆก็จะร้องไห้ เราร้องนะ ไม่ได้ร้องเพราะเราทำกับแม่ แต่ร้องเพราะแม่ทำกับเรา เราอยากกอดอยากหอมแม่ แต่แม่ก็จะบอกเสมอว่า"ไม่ต้องเข้ามาใกล้ กูรำคาญ" 😔 เวลาทะเลาะกันแม่จะบอกเสมอว่า"เมื่อไหร่จะตาย กูจะได้เหลือลูกคนเดียว"คือเราพยายามคิดมาตลอดนะว่าแม่อาจจะพูดเพราะความโมโห หรือเผลอ แค่นี่เล่นพูดแทบจะทุกครั้ง ขนาดพี่เราด่าแม่ แม่ว่าก็จริง แต่แค่ดุนิดหน่อย แต่เราถอนหายใจแทบจะฆ่าเราตาย เราไม่รูว่าเราอคติไปไหม เราพยายามไม่คิดแล้วนะ แต่ไม่ได้จริงๆ

อยากรูว่าควรจะจัดการยังไง?