เหตุการณ์นี้มันเกิดขึ้นหลายครั้งหลายคราวแล้ว ที่เรามีตัวตนแค่เพียงต้นฉบับการบ้าน(ถึงแม้ว่าจะหลายครั้งแต่เราก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก) มีวันหนึ่งจำได้แม่นยำเลย วันนั้นกำลังเข้าคาบโฮมรูมที่คนในห้องกำลังนั่งรอครูที่ปรึกษามาพูดคุยกันตอนเช้า และช่วงเวลาที่รอนั้นแหละ มีเพื่อนคนหนึ่ง(เรียกยังก็ไม่ได้เพราะยังสนิทกันมาก)ก็ตะโกนเรียกชื่อเรา(ทั้งที่เรานั่งอยู่ที่ประจำของเราตรงข้างประตูนั้นแหละ)ก่อนที่คนนั้นจะมองหาเราไปทั่วห้องโดยไม่ได้มองมาที่โต๊ะเราด้วยซ้ำ เราก็ใจดี(เกิน)ก็ยกไม้ยกมือให้เห็นว่า
เรานั่งอยู่ตรงนี้นะ ก็ใช้เวลาสักพักแหละกว่าจะหันมาเห็น พอเขาเห็นเราปุ๊บก็ถามหาการบ้านวิชาที่จะเรียนต่อไปปั๊บพร้อมยังให้เราวาดรูป(งานที่ครูสั่งให้ส่งคาบบ่าย)ให้อีก เราแบบมองบนนะแต่เขาก็ไม่เห็นหรือสนใจหรอก เราก็บ่นออกมาเพื่อระบายก่อนที่เพื่อนที่นั่งข้างๆจะบอกกับเราว่า "
พวกเขาก็เห็นเราแค่ตอนที่จำเป็นสำหรับพวกเขาเท่านั้น"
จุก แต่บอกเลยว่ามันเป็นเรื่องจริง มีใครเคยเป็นเหมือนเราบ้าง? เป็นได้แค่ต้นฉบับ? ตัวทำการบ้านให้? มีความสำคัญตอนสอบ? ระบายมันออกมาได้เลย เราแค่อยากรู้ว่าไม่ได้มีแค่เราคนเดียวที่มีความสำคัญแค่นี้
ตัวเราสำคัญแค่เป็นต้นฉบับการบ้านอย่างเดียวสินะ