เราอายุ19 เรากับแฟนมีลูกด้วยกัน1คนอายุ5เดือน คือก่อนหน้านี้ มีปัญหากับแฟนเรื่องนิสัยแล้วความสัมพันธ์ คือเขาไม่แคร์ความรู้สึกเราเลย และพูดจาทำร้ายจิตใจเราตลอด ไม่ให้เกียรติ เราถามเขาว่ายังรักเรามั้ย เขาว่ารักแต่ การกระทำเขามันเหมินคนที่ไม่ได้รัก เราทำงานด้วยกันเป็นกิจการในครอบครัวของน้าเขา ตัวฉันเพิ่งเริ่มหัดทำ แล้วแฟนก็เริ่มขี้เกียจไม่ค่อยตั้งใจทำงาน ปล่อยตัว ติดเกม เล่นยา(เคยจับได้แล้วเขาสัญญาว่าจะไม่ทำอีก) ทั้งพ่อแม่เขาพี่น้องญาติๆเขาก็ไม่ชอบเรา คอยจับผิดเรา แล้วเอาไปนินทากัน ก้ยิ่งเกลียดเราไปอีก เขาว่าเราไม่เป็นแม่ศรีเรือน
เรายอมรับว่าเราไม่มีความ เป็นแม่ศรีเรือนเลย แต่เราก็ทำทุกอย่างเลยน่ะ งานบ้าน เลี้ยงลูก ทำงาน ทำกับข้าว(ส่วนมากแม่เขาทำไม่ก็ซื้อมากิน เพราะเราทำไม่เก่ง ทำได้แค่พื้นๆ) เราทั้งทำงานและดูแลลูกเล่นกับลูกไปด้วย ทำให้งานช้า ก็โดนว่าๆอู้ไม่ตั้งใจทำงาน ฮะ! เสียใจตรงนี้
คือแฟนมีหน้าที่ทำงานถึงเวลาพักก็ขึ้นไปนอนเล่นเกม มีแค่เนี่ย
มันไม่ไหวแล้วในตอนนั้น คือรับสภาพนี้ไม่ได้อีกต่อไป ทำงานมาไม่เคยมีเงินเก็บเลย เดือนชนเดือนตลอด ไม่เคยพอต้องขอเบิก เราหมดพลังมาก เราทะเลาะกัน เราบอกเขาว่าอยากกลับบ้านไปหางานทำได้มั้ย ลองอยู่คนละที่ไม่เขาไม่ยอม เขาบอกอยากไปก้ไป ถ้าไปก็เลิกกัน เขาไม่แคร์ พูดแรงๆกันเขา ตื่นเช้ามาเราเก็งบเสื้อผ้ากับเงิน2พันกลับบ้าน ญาติๆเขาบอกว่าไปแล้วอย่ากลับมานะ ลูกเราเขาก็ไม่ให้เอามา
แม่เขาขอเรา ว่าอยากเลี้ยงเอง เพราะเราจนไม่มีปัญญาเลี้ยง เขาไม่อยากให้หลานเขาลำบาก (ตลอดเวลาที่เราท้องเขาไมาเคยดูแลเลย แถมใช้ให้ทำงาน เวลาเราแพ้ท้องทำงานไม่ไหว เขาก็นินทาว่าเราขี้เกียจ ตอนยุกับเขาเราผอมมากเพราะกินแต่มาม่าปลากระป๋อง พอ7เดือนเขาบอกให้กลับไปรอคลอดที่บ้าน จะได้ไม่เสียเงินเยอะ 3 เดือนสุดท้ายกลับมาอยู่บ้านพ่อแม่ดูแลดูมาก กินอิ่ม ร่างกายแข็งแรง ลูกตัวใหญ่มาก จนได้ผ่าคลอด วันคลอดเขาก็ไม่มา จนลูกเดือนกว่า เขากลับบ้านสงกรานต์ เลยมาหาลูก แต่ไม่ช่วยเลี้ยงนะมานอนเฉยๆ แล้วบอกเบื่อ อยากไปหาเพื่อน เราเสียใจมาก เขาก็กลับไปกินเหล้ากับเพื่อน และมั่วสุมเสพยากัน เราเลยบอกเลิกเขา แต่แม่เขาไม่ยอม เลยมารับเรากับลูกไปอยู่ด้วย เราคืนดีกัน
เขาาสัญญาว่าจะเปลี่ยนแปลงเปนคนดี ต่อไปจะสร้างอนาคตจริงจัง เราเลยกลับกรุงเทพฯกับเขา อยู่ได้สามเดือนก็แย่ลงเรื่อย แบบที่เขียนมา)
เรากลับบ้านมาวันเดีย เขาทักมาถามว่าจะเอาไง ที่เขาพูดกับเราเขาแค่พูดไปงั้นไม่นึกว่าจะไปจริงๆ ตอนนั้นเราไม่เอาแล้ว เราบอกขอจบ แล้วเขาว่าเราใจดำทิ้งลูก คือแม่เขาขอไว้ ตอนแรกเราจะอุ้มมาด้วยแต่เขาไม่ ให้ เราว่าเรากลัวคนว่าเราใจร้ายทิ้งลูก แม่เขาว่าเขาเข้าใจเรา เขาไม่โทษไม่ว่าเราใจดำหรอก ให้ลูกอยู่กับเขาลูกสบายกว่า ถ้าเราทำงานมีเงินแล้วค่อยมารับลูกก็ได้ อืมเราก็สบายใจ แต่... พอเรากลับมาแม่ผัวยำเราเละเลยจ้าา ไปนินทาว่าร้ายเรา ยุยงแฟนเราว่าอวย่าไปง้อดราเรามันเลวที่ทิ้งลูก เราแบบโกรธและเกลียดมาก แต่เราก็โง่เองแหละ
ผ่านไป1อาทิตย์ เราก็หายจากความรู้สึกไม่ดี เราคิดถึงแฟนและลูก เราเลยไปพูดว่าเราอยากกลับไป เขาว่าอยากมาก็มาแต่ต้องเปลี่ยนนิสัย ตอนเป็นแม่บ้าน ต้องยอมเขา ยอมแม่เขา (นิสัยเราหัวแข็งไม่ยอมคน พูดจาตรงๆ) แต่.. สถาน5มันเปลี่ยนตรงที่ พ่อแม่เขามาแทนที่เราเรื่องาน ตอนี้เขาหาเงินให้แม่เขา เราไปก็ไม่มีงานทำ แต่จุดประสงค์เราคืออยากกลับไปสร้างครอบครัวเรา ไม่ใช้หาเงินให้คนอื่น เราทะเลาะกันอีกแล้วเขาก็พูดกับเราแรงๆ
เขาว่าเขาไม่ได้ต้องการเรานะ ไม่มีเราเขาก็อยู่ได้ แถวมีเงินกว่าไม่ต้องมีเราไปเป็นภาระ เขาว่าเราอยากไปเกาะเขา ว่าเราเห็นแก่เงิน เรารับไม่ได้ เขาคิดลบกับเราขนาดนี้เลยหรอ เราแค่รักเขา เราไม่นึกว่าเขาจะคิดแบบนี้ เราเลยหยุดพูดแล้วกลับมาอยู่กับตัวเอง แล้วเราก็เงียบหายกันไป1อาทิตย์
แล้วตอนนี้เราอยากกลับไปอีกแล้ว เราคิดถึงเชาอีกแล้ว แต่ก็รุ้ทั้งรู้ว่าเขาไม่ได้รักเรา ญาติๆเขาก็เกลียดเรา ถ้ากลับไปก็อยู่ลำบากใจ แต่ลูกเรายุนั้นไง
ถ้าจะจบก็ต้องเลิกติดต่อ เขาไม่ค่อยอยากพูดกับเรา เราถามเรื่องลูกก็ไม่อยากตอบ เราจะทำยังไงดี จะกลับไป หรือทิ้งทุกอย่างแล้วกลับมาใช้ชีวิตลำพัง
ไม่รู้จะหาทางออกยังไงดี จะกลับไปง้อผัวหรือจะทิ้งทุกอย่าง
เรายอมรับว่าเราไม่มีความ เป็นแม่ศรีเรือนเลย แต่เราก็ทำทุกอย่างเลยน่ะ งานบ้าน เลี้ยงลูก ทำงาน ทำกับข้าว(ส่วนมากแม่เขาทำไม่ก็ซื้อมากิน เพราะเราทำไม่เก่ง ทำได้แค่พื้นๆ) เราทั้งทำงานและดูแลลูกเล่นกับลูกไปด้วย ทำให้งานช้า ก็โดนว่าๆอู้ไม่ตั้งใจทำงาน ฮะ! เสียใจตรงนี้
คือแฟนมีหน้าที่ทำงานถึงเวลาพักก็ขึ้นไปนอนเล่นเกม มีแค่เนี่ย
มันไม่ไหวแล้วในตอนนั้น คือรับสภาพนี้ไม่ได้อีกต่อไป ทำงานมาไม่เคยมีเงินเก็บเลย เดือนชนเดือนตลอด ไม่เคยพอต้องขอเบิก เราหมดพลังมาก เราทะเลาะกัน เราบอกเขาว่าอยากกลับบ้านไปหางานทำได้มั้ย ลองอยู่คนละที่ไม่เขาไม่ยอม เขาบอกอยากไปก้ไป ถ้าไปก็เลิกกัน เขาไม่แคร์ พูดแรงๆกันเขา ตื่นเช้ามาเราเก็งบเสื้อผ้ากับเงิน2พันกลับบ้าน ญาติๆเขาบอกว่าไปแล้วอย่ากลับมานะ ลูกเราเขาก็ไม่ให้เอามา
แม่เขาขอเรา ว่าอยากเลี้ยงเอง เพราะเราจนไม่มีปัญญาเลี้ยง เขาไม่อยากให้หลานเขาลำบาก (ตลอดเวลาที่เราท้องเขาไมาเคยดูแลเลย แถมใช้ให้ทำงาน เวลาเราแพ้ท้องทำงานไม่ไหว เขาก็นินทาว่าเราขี้เกียจ ตอนยุกับเขาเราผอมมากเพราะกินแต่มาม่าปลากระป๋อง พอ7เดือนเขาบอกให้กลับไปรอคลอดที่บ้าน จะได้ไม่เสียเงินเยอะ 3 เดือนสุดท้ายกลับมาอยู่บ้านพ่อแม่ดูแลดูมาก กินอิ่ม ร่างกายแข็งแรง ลูกตัวใหญ่มาก จนได้ผ่าคลอด วันคลอดเขาก็ไม่มา จนลูกเดือนกว่า เขากลับบ้านสงกรานต์ เลยมาหาลูก แต่ไม่ช่วยเลี้ยงนะมานอนเฉยๆ แล้วบอกเบื่อ อยากไปหาเพื่อน เราเสียใจมาก เขาก็กลับไปกินเหล้ากับเพื่อน และมั่วสุมเสพยากัน เราเลยบอกเลิกเขา แต่แม่เขาไม่ยอม เลยมารับเรากับลูกไปอยู่ด้วย เราคืนดีกัน
เขาาสัญญาว่าจะเปลี่ยนแปลงเปนคนดี ต่อไปจะสร้างอนาคตจริงจัง เราเลยกลับกรุงเทพฯกับเขา อยู่ได้สามเดือนก็แย่ลงเรื่อย แบบที่เขียนมา)
เรากลับบ้านมาวันเดีย เขาทักมาถามว่าจะเอาไง ที่เขาพูดกับเราเขาแค่พูดไปงั้นไม่นึกว่าจะไปจริงๆ ตอนนั้นเราไม่เอาแล้ว เราบอกขอจบ แล้วเขาว่าเราใจดำทิ้งลูก คือแม่เขาขอไว้ ตอนแรกเราจะอุ้มมาด้วยแต่เขาไม่ ให้ เราว่าเรากลัวคนว่าเราใจร้ายทิ้งลูก แม่เขาว่าเขาเข้าใจเรา เขาไม่โทษไม่ว่าเราใจดำหรอก ให้ลูกอยู่กับเขาลูกสบายกว่า ถ้าเราทำงานมีเงินแล้วค่อยมารับลูกก็ได้ อืมเราก็สบายใจ แต่... พอเรากลับมาแม่ผัวยำเราเละเลยจ้าา ไปนินทาว่าร้ายเรา ยุยงแฟนเราว่าอวย่าไปง้อดราเรามันเลวที่ทิ้งลูก เราแบบโกรธและเกลียดมาก แต่เราก็โง่เองแหละ
ผ่านไป1อาทิตย์ เราก็หายจากความรู้สึกไม่ดี เราคิดถึงแฟนและลูก เราเลยไปพูดว่าเราอยากกลับไป เขาว่าอยากมาก็มาแต่ต้องเปลี่ยนนิสัย ตอนเป็นแม่บ้าน ต้องยอมเขา ยอมแม่เขา (นิสัยเราหัวแข็งไม่ยอมคน พูดจาตรงๆ) แต่.. สถาน5มันเปลี่ยนตรงที่ พ่อแม่เขามาแทนที่เราเรื่องาน ตอนี้เขาหาเงินให้แม่เขา เราไปก็ไม่มีงานทำ แต่จุดประสงค์เราคืออยากกลับไปสร้างครอบครัวเรา ไม่ใช้หาเงินให้คนอื่น เราทะเลาะกันอีกแล้วเขาก็พูดกับเราแรงๆ
เขาว่าเขาไม่ได้ต้องการเรานะ ไม่มีเราเขาก็อยู่ได้ แถวมีเงินกว่าไม่ต้องมีเราไปเป็นภาระ เขาว่าเราอยากไปเกาะเขา ว่าเราเห็นแก่เงิน เรารับไม่ได้ เขาคิดลบกับเราขนาดนี้เลยหรอ เราแค่รักเขา เราไม่นึกว่าเขาจะคิดแบบนี้ เราเลยหยุดพูดแล้วกลับมาอยู่กับตัวเอง แล้วเราก็เงียบหายกันไป1อาทิตย์
แล้วตอนนี้เราอยากกลับไปอีกแล้ว เราคิดถึงเชาอีกแล้ว แต่ก็รุ้ทั้งรู้ว่าเขาไม่ได้รักเรา ญาติๆเขาก็เกลียดเรา ถ้ากลับไปก็อยู่ลำบากใจ แต่ลูกเรายุนั้นไง
ถ้าจะจบก็ต้องเลิกติดต่อ เขาไม่ค่อยอยากพูดกับเรา เราถามเรื่องลูกก็ไม่อยากตอบ เราจะทำยังไงดี จะกลับไป หรือทิ้งทุกอย่างแล้วกลับมาใช้ชีวิตลำพัง