เป็นครอบครัวแท้ๆ แต่ไม่ใช่แม่ หรือ พ่อ
เรื่องเกิดจาก บุคคลคนนี้ เขาก็ดีนะ สมัยเราเด็กๆ ซื้อให้ทุกอย่าง ของใช้ดีๆ เพราะเขาไม่มีลูก แต่ วันนึง เขาคาดหวังจากเรา อาจจะทำตัว ห่วงมากไป เราก็อดทนมา 14ปี
เรารู้สึกขัดแย้งลึกๆ ในใจตลอด
เพราะบุคคลคนนี้ ชอบวางอำนาจ เจ้าอารมณ์ สั่งการ ซึ่งเราไม่ชอบ เราเป็นคน ตรง ไม่ชอบคนจุกจิก แม้แต่แฟน ไม่ชอบใครมาสั่ง
เรื่องก็ดำเนินไปทุกวัน แต่ อยู่คนละบ้านนะ
แต่เวลาเจอกัน เขาจะ อารมณ์เสียใส่เรา แบบ งง ๆ เหมือนคนแก่ วัยทอง ซึ่งก็ ถึงวัยนั้นแล้วแหละ
แต่ เราไม่เคยมาอธิบาย หรือมา คุยกันตรงๆ เพราะเรารู้ว่า เรา เป็นเด็ก ไม่อยากมาพูดเรื่องแบบนี้
เราโดน ใส่อารมณ์ ตลอด นิดๆ ก็ใส่ อารมณ์ใส่เรา แต่เราไม่ได้น้อยใจนะ แต่ ใช้คำว่า หมดรัก เรื่อยๆ ทั้งที่เขาคือ สายเลือด
จนมา ฟางเส้นสุดท้าย เราโดนแบบนี้อีก
ใส่อารมณ์ กับ เรา คิดว่าจะพูดไง ก็ได้ กับเรา
เราเลย วีน แสดงออกชัดมาก พูดแรงๆ ไปเลย ว่า ไม่ชอบ เขาก็ งงว่า เขาทำไรผิด !!!!
เขาไม่รู้ตัว แต่เราเหลืออดละ
เขาก็ยังไม่รู้ตัว แต่เขา เอ่ย คำขอโทษ ก่อน แล้วพูดดี กับเรา บอก ว่า ไม่มีเจตนา หรือคิดร้าย
เราเชื่อนะ ว่าเขาไม่คิดร้ายหรอก แต่ ในมุมเรา
เราหมดรัก หมดทุกอย่าง ไปเรื่อยๆ สะสมนานละ ในอดีตก่อนเราโต เรา อยู่กับ ย่า ซึ่งเป็นแม่ของคนนี้ แหละ เรา รู้ว่า ย่าลำบาก เกิดมา ไม่เคยสบาย ทำงานหนัก ย่าจิตใจดี ใจบุญ ไม่เคย แม้แต่นินทาใคร แต่เรามานั่งคิดตลอดว่า บุคคลคนนี้ ที่เป็นลูกย่า คุณแต่งงาน มีสามี รวย สามารถ นำพาชีวิตครอบครัว เราตอนนั้น ไปได้ไกลกว่านี้สิ โดยเฉพาะกับแม่ตัวเอง
ให้พูดตรงๆ ถ้าเราได้สามีรวย เราจะดึงครอบครัวเราไปด้วย โดยเฉพาะแม่ ทำไม ไม่ทำ ที่กับคนนอกเต็มที่ แต่แค่ของอำนวย ความสะดวก ให้แม่ตนเองเล็กๆ น้อยไป กลับไม่มีให้แล้ว ไม่มีเหตุอะไรที่มากไปสำหรับเรื่องเงินเลยสำหรับคนนี้ เพราะ เขามีเงิน แต่ไม่ดูแลแม่ตัวเอง ไม่เคยพาไป ตรวจ พบ หมอ ไม่เคยพาท่านไปทานอาหารแพงๆ ไม่เคยพาท่านไป เที่ยว แต่ตัวเองไป ตปท ฉ่ำๆ ย่าไป ตจว ยังไม่เคยไปเลยและปล่อยให้แม่ตัวเอง โดนดูถูกตลอด อะไรที่สามี เขาจะช่วยได้ พาครอบครัวไปสบาย เขาก็ทำได้ แต่เขาไม่ทำ สามีเขายิ่งดี ถ้าแต่งงานแล้ว สบาย แต่ปล่อยให้แม่ตัวเองลำบาก เป็นเราไม่ทำค่ะ ตอนตัวเองแต่งงาน ก็ ยังกลัวแม่ตัวเอง เอาเงินสินสอดไป ซึ่งน่าเป็นคนดีมาก ไม่มีทางเลย เราฟังมาเราโตแล้วนะ เพราะตอนนั้นเราไม่รู้เรื่อง คนแบบนี้ เราคิดถูกแล้วใช่ไหม
ย่าไม่เคยขอเงิน ลูกทุกคน ไม่เคยบ่นว่าป่วย จน เขาถึงแก่ชีวิต วันที่จะใกล้ไป เขายังไม่เคยบอกลูกหลานว่าเขาป่วยเลย
เราเก็บความคิด แบบนี้มา ตั้งแต่เรา ประถม เราคิดว่า ทำไม ไม่ดูแลย่าให้ดีกว่านี้ เงิน ทำไม ให้ย่าน้อยมาก มันไม่พอเรารู้ แล้ว ย่าไม่เคย แม้แต่นอน แอร์ ซักผ้าด้วยมือ เป็นคุณ จะคิดไง เราจำ แล้วพูดกับตัวเองว่า เราโตไป เราจะเลี้ยงท่านให้สบาย ชีวิตท่าน ควร นั่งๆ นอนๆ กินๆ เที่ยวๆ ไม่ใช่มาทำงาน ยามแก่ แต่ ได้แค่นั้น ตอนนั้น เพราะ ท่านเสียไวมาก ในช่วงเรา ประถม เราทำไรไม่ได้เลย
นั่นคือความเจ็บใจ แล้ว รู้สึก เกลียด บุคคลคนนี้ ที่เป็นลูกย่า มาเรื่อยไป จน มันหมดรักไปแล้ว ยิ่งโตยิ่งรู้ จนเขามาทำใส่อารมณ์ กับเรา ต่างไปนานาๆ เรายิ่งคิดตีตัวออกห่างมาเรื่อยๆ
เราบอกไปตรงๆ ว่า นับถือกันรู้กัน แต่ไม่ต้องมาคุยอะไรกันแล้ว
ภาพในหัวความจำ เราคือ บุคคลคนนี้ ไม่เคย ทำให้แม่ต้วเองสบาย ทั้งที่คุณได้ดี ช่วยได้มาก แต่ ทำไม่ทำ เพราะอะไรกับแม่ตัวเอง ภาระ ก็ไม่มีอันอื่น แล้วว่าแม่ตัวเอง ให้เสียน้ำตาหลายครั้ง เราจำได้ทุกเหตุการณ์
พอวันนี้เราขอตัดขาด ทุกคนห้าม บอกเราใจเย็นๆ
แต่ ไม่รู้มีใคร คิดแบบเราไหม มันไม่ใช่ เรื่อง การให้อภัย เราไม่ได้โกรธ เราหมดรัก
หมดความเคารพ หมดทุกอย่าง กับ สายเลือดคนนี้ คุณจะอธิบาย อะไร ก็สายไปแล้ว
เข้าใจคำว่า หมดไหม หมดแล้ว เลยคำว่า โกรธ แล้วกลายเป็นเราใจดำ ดู เป็นเด็กอะไรไม่รู้ในสายตาบุคคลนี้ แต่เราบอกไปอีก ทิ้งท้าย เชิญเลย เราพอแล้ว ไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วย
เรามีปม กับ คนแก่ยันทุกวันนี้ เห็นไม่ได้ จะร้องไห้ เราอยากให้ย่าเราสบาย แต่ท่านไม่อยู่รอเรา ตอนเราได้ดี
ส่วนบุคคลนี้ ต่อให้ร้องไห้ ขอโทษเรา มันก็ไม่น่าจะเสียใจเท่า ตอนเขาต่อว่าแม่เขาจนร้องไห้หรอก ในตอนเราเด็กๆ คิดว่าสาสมแล้ว
พอวันนี้ เราเรียนจบ ทำงานมา ทำธุรกิจทางพ่อแม่ต่อดี มาก กำลังได้บ้านใหม่ หลังที่2 เลยเลยคิดว่า ควรจบกับบุคคลนี้ จริงๆ สักที ไม่ต้องยุ่งเกี่ยว
ปล เขาไม่ได้เลี้ยงเรานะคะ เรามีพ่อแม่ครบ บางคนจะสับสน และ ไม่เคยขออะไรจากบุคคลนี้ ไม่ได้มีบุญคุณอะไรกับเราค่ะ
ในกรณี ที่เขา ไม่มีลูกเลย สามีก็หลังๆ เหมือนมีบ้านเล็ก ถ้าจะหวัง ลูกๆ หลานคนอื่น มาดูแลยามแก่ เราเลยขอถอยตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่า เพราะเขา 60 กว่าแล้ว อนาคต ก็หวัง จากลูกหลาน เขาบอกไว้ตลอด
แต่เราขอดูแลแค่พ่อแม่เรา กับ น้องแม่เรา หลานๆ และ ก็น้องชายเราพอค่ะ
ครอบครัว Toxic เราเลือกตัดขาด ไม่ขอยุ่งเกี่ยว เราคิดถูกใช่ไหมคะ มีใครเคยเจอแบบเราบ้าง ปมในใจ
เรื่องเกิดจาก บุคคลคนนี้ เขาก็ดีนะ สมัยเราเด็กๆ ซื้อให้ทุกอย่าง ของใช้ดีๆ เพราะเขาไม่มีลูก แต่ วันนึง เขาคาดหวังจากเรา อาจจะทำตัว ห่วงมากไป เราก็อดทนมา 14ปี
เรารู้สึกขัดแย้งลึกๆ ในใจตลอด
เพราะบุคคลคนนี้ ชอบวางอำนาจ เจ้าอารมณ์ สั่งการ ซึ่งเราไม่ชอบ เราเป็นคน ตรง ไม่ชอบคนจุกจิก แม้แต่แฟน ไม่ชอบใครมาสั่ง
เรื่องก็ดำเนินไปทุกวัน แต่ อยู่คนละบ้านนะ
แต่เวลาเจอกัน เขาจะ อารมณ์เสียใส่เรา แบบ งง ๆ เหมือนคนแก่ วัยทอง ซึ่งก็ ถึงวัยนั้นแล้วแหละ
แต่ เราไม่เคยมาอธิบาย หรือมา คุยกันตรงๆ เพราะเรารู้ว่า เรา เป็นเด็ก ไม่อยากมาพูดเรื่องแบบนี้
เราโดน ใส่อารมณ์ ตลอด นิดๆ ก็ใส่ อารมณ์ใส่เรา แต่เราไม่ได้น้อยใจนะ แต่ ใช้คำว่า หมดรัก เรื่อยๆ ทั้งที่เขาคือ สายเลือด
จนมา ฟางเส้นสุดท้าย เราโดนแบบนี้อีก
ใส่อารมณ์ กับ เรา คิดว่าจะพูดไง ก็ได้ กับเรา
เราเลย วีน แสดงออกชัดมาก พูดแรงๆ ไปเลย ว่า ไม่ชอบ เขาก็ งงว่า เขาทำไรผิด !!!!
เขาไม่รู้ตัว แต่เราเหลืออดละ
เขาก็ยังไม่รู้ตัว แต่เขา เอ่ย คำขอโทษ ก่อน แล้วพูดดี กับเรา บอก ว่า ไม่มีเจตนา หรือคิดร้าย
เราเชื่อนะ ว่าเขาไม่คิดร้ายหรอก แต่ ในมุมเรา
เราหมดรัก หมดทุกอย่าง ไปเรื่อยๆ สะสมนานละ ในอดีตก่อนเราโต เรา อยู่กับ ย่า ซึ่งเป็นแม่ของคนนี้ แหละ เรา รู้ว่า ย่าลำบาก เกิดมา ไม่เคยสบาย ทำงานหนัก ย่าจิตใจดี ใจบุญ ไม่เคย แม้แต่นินทาใคร แต่เรามานั่งคิดตลอดว่า บุคคลคนนี้ ที่เป็นลูกย่า คุณแต่งงาน มีสามี รวย สามารถ นำพาชีวิตครอบครัว เราตอนนั้น ไปได้ไกลกว่านี้สิ โดยเฉพาะกับแม่ตัวเอง
ให้พูดตรงๆ ถ้าเราได้สามีรวย เราจะดึงครอบครัวเราไปด้วย โดยเฉพาะแม่ ทำไม ไม่ทำ ที่กับคนนอกเต็มที่ แต่แค่ของอำนวย ความสะดวก ให้แม่ตนเองเล็กๆ น้อยไป กลับไม่มีให้แล้ว ไม่มีเหตุอะไรที่มากไปสำหรับเรื่องเงินเลยสำหรับคนนี้ เพราะ เขามีเงิน แต่ไม่ดูแลแม่ตัวเอง ไม่เคยพาไป ตรวจ พบ หมอ ไม่เคยพาท่านไปทานอาหารแพงๆ ไม่เคยพาท่านไป เที่ยว แต่ตัวเองไป ตปท ฉ่ำๆ ย่าไป ตจว ยังไม่เคยไปเลยและปล่อยให้แม่ตัวเอง โดนดูถูกตลอด อะไรที่สามี เขาจะช่วยได้ พาครอบครัวไปสบาย เขาก็ทำได้ แต่เขาไม่ทำ สามีเขายิ่งดี ถ้าแต่งงานแล้ว สบาย แต่ปล่อยให้แม่ตัวเองลำบาก เป็นเราไม่ทำค่ะ ตอนตัวเองแต่งงาน ก็ ยังกลัวแม่ตัวเอง เอาเงินสินสอดไป ซึ่งน่าเป็นคนดีมาก ไม่มีทางเลย เราฟังมาเราโตแล้วนะ เพราะตอนนั้นเราไม่รู้เรื่อง คนแบบนี้ เราคิดถูกแล้วใช่ไหม
ย่าไม่เคยขอเงิน ลูกทุกคน ไม่เคยบ่นว่าป่วย จน เขาถึงแก่ชีวิต วันที่จะใกล้ไป เขายังไม่เคยบอกลูกหลานว่าเขาป่วยเลย
เราเก็บความคิด แบบนี้มา ตั้งแต่เรา ประถม เราคิดว่า ทำไม ไม่ดูแลย่าให้ดีกว่านี้ เงิน ทำไม ให้ย่าน้อยมาก มันไม่พอเรารู้ แล้ว ย่าไม่เคย แม้แต่นอน แอร์ ซักผ้าด้วยมือ เป็นคุณ จะคิดไง เราจำ แล้วพูดกับตัวเองว่า เราโตไป เราจะเลี้ยงท่านให้สบาย ชีวิตท่าน ควร นั่งๆ นอนๆ กินๆ เที่ยวๆ ไม่ใช่มาทำงาน ยามแก่ แต่ ได้แค่นั้น ตอนนั้น เพราะ ท่านเสียไวมาก ในช่วงเรา ประถม เราทำไรไม่ได้เลย
นั่นคือความเจ็บใจ แล้ว รู้สึก เกลียด บุคคลคนนี้ ที่เป็นลูกย่า มาเรื่อยไป จน มันหมดรักไปแล้ว ยิ่งโตยิ่งรู้ จนเขามาทำใส่อารมณ์ กับเรา ต่างไปนานาๆ เรายิ่งคิดตีตัวออกห่างมาเรื่อยๆ
เราบอกไปตรงๆ ว่า นับถือกันรู้กัน แต่ไม่ต้องมาคุยอะไรกันแล้ว
ภาพในหัวความจำ เราคือ บุคคลคนนี้ ไม่เคย ทำให้แม่ต้วเองสบาย ทั้งที่คุณได้ดี ช่วยได้มาก แต่ ทำไม่ทำ เพราะอะไรกับแม่ตัวเอง ภาระ ก็ไม่มีอันอื่น แล้วว่าแม่ตัวเอง ให้เสียน้ำตาหลายครั้ง เราจำได้ทุกเหตุการณ์
พอวันนี้เราขอตัดขาด ทุกคนห้าม บอกเราใจเย็นๆ
แต่ ไม่รู้มีใคร คิดแบบเราไหม มันไม่ใช่ เรื่อง การให้อภัย เราไม่ได้โกรธ เราหมดรัก
หมดความเคารพ หมดทุกอย่าง กับ สายเลือดคนนี้ คุณจะอธิบาย อะไร ก็สายไปแล้ว
เข้าใจคำว่า หมดไหม หมดแล้ว เลยคำว่า โกรธ แล้วกลายเป็นเราใจดำ ดู เป็นเด็กอะไรไม่รู้ในสายตาบุคคลนี้ แต่เราบอกไปอีก ทิ้งท้าย เชิญเลย เราพอแล้ว ไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วย
เรามีปม กับ คนแก่ยันทุกวันนี้ เห็นไม่ได้ จะร้องไห้ เราอยากให้ย่าเราสบาย แต่ท่านไม่อยู่รอเรา ตอนเราได้ดี
ส่วนบุคคลนี้ ต่อให้ร้องไห้ ขอโทษเรา มันก็ไม่น่าจะเสียใจเท่า ตอนเขาต่อว่าแม่เขาจนร้องไห้หรอก ในตอนเราเด็กๆ คิดว่าสาสมแล้ว
พอวันนี้ เราเรียนจบ ทำงานมา ทำธุรกิจทางพ่อแม่ต่อดี มาก กำลังได้บ้านใหม่ หลังที่2 เลยเลยคิดว่า ควรจบกับบุคคลนี้ จริงๆ สักที ไม่ต้องยุ่งเกี่ยว
ปล เขาไม่ได้เลี้ยงเรานะคะ เรามีพ่อแม่ครบ บางคนจะสับสน และ ไม่เคยขออะไรจากบุคคลนี้ ไม่ได้มีบุญคุณอะไรกับเราค่ะ
ในกรณี ที่เขา ไม่มีลูกเลย สามีก็หลังๆ เหมือนมีบ้านเล็ก ถ้าจะหวัง ลูกๆ หลานคนอื่น มาดูแลยามแก่ เราเลยขอถอยตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่า เพราะเขา 60 กว่าแล้ว อนาคต ก็หวัง จากลูกหลาน เขาบอกไว้ตลอด
แต่เราขอดูแลแค่พ่อแม่เรา กับ น้องแม่เรา หลานๆ และ ก็น้องชายเราพอค่ะ