สวัสดีครับ เข้าเรื่องเลยละกันเนอะ
ผมได้มีโอกาสคุยกับคนคนนึงที่ผมชอบ จะเรียกว่าเป็นคนคุยกันก็ว่าได้ ภายนอกเค้าเป็นคนที่สดใส พลังงานเหลือแบบมากๆ ร่าเริงตลอดเวลา แต่หลังจากที่คุยกันมาซักระยะหนึ่ง ได้มีโอกาสเจอกันเป็นประปราย เค้าได้เล่าเรื่องส่วนตัวให้ผมฟัง ซึ่งหนึ่งในนั้นคือเรื่องโรคซึมเศร้าของเค้า ทำเอาผมแทบไม่อยากเชื่อเลยว่า คนที่มีนิสัยแบบเค้านั้นจะเป็นโรคนี้ แต่นั่นไม่ได้ความว่าผมจะไม่ได้เชื่อจริงๆ เพราะว่าผมเคยเจอคนที่มีนิสัยภายนอกดูร่าเริง แต่ภายในเก็บเรื่องเศร้าไว้ตลอด
เธอคนนี้จะเป็นคนที่โลกส่วนตัวค่อนข้างสูง(ผมไม่ได้ถามเธอออกไป แต่ผมสังเกตุจากนิสัยและการใช้ชีวิตของเธอ) บ้างก็หายไป บ้างก็แวบมา แต่เธอน่ารักตรงที่ทุกครั้งจะถ่ายรูป หรือ บอกก่อนเสมอว่าเธอจะไปไหน ทำอะไร ยังไง ที่ไหน โดยที่ผมไม่ได้ขอ แต่ที่ทำให้ผมเป็นห่วงเธอคือ บางครั้ง การพิมพ์ หรือ การพูดของเธอ เหมือนมีบางอย่างที่กำลังเก็บมันไว้ในใจ ไม่ยอมพูดออกมา ซึ่งถ้าถามว่าผมคิดไปเองไหม ขอตอบเลยว่ามีส่วน แต่ไม่ใช่ทุกครั้ง จะมีบางอย่างที่เธอทำให้ผมเห็นแล้วผมรู้สึกได้ว่าเธอมีเรื่องแน่ๆ เธอพยายามบอกผมให้ชินกับนิสัยแบบนี้ของเธอเข้าไว้ ซึ่งผมเองก็เข้าใจเธอและไม่อยากไปล้ำเส้น หรือ ยุ่งเรื่องไม่เข้าเรื่อง แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าผมไม่ได้ทำอะไรเลย ผมพยายามให้กำลังใจเธอ ตอนเธอทำงาน มีเรียน หรือแม้กระทั่งเรื่องที่บ้านของเธอ ผมพยายาม Offer สิ่งที่ผมสามารถทำได้ คอยอยู่ข้างๆเธอ ถามเธอตลอดว่ามีอะไรที่ผมพอช่วยได้ไหม ถึงแม้ว่าตั้งแต่เริ่มคุยมาจะมีไม่กี่เรื่องที่ผมทำให้เธอได้ บางครั้งผมก็ไม่ทราบ หรือ เดาว่าเธอคิดอะไรอยู่ ทำให้ผมอดเป็นห่วงเธอไม่ได้
ผมไม่เคยได้มีโอกาสเจอคนที่เป็นโรคซึมเศร้าโดยตรงมาก่อน - เธอคนนี้เป็นคนแรก - ผมสังเหตุจากการคุยของเรามาโดยตลอด ซึ่งทุกอย่างปกติมากสำหรับคู่เป็นคนคุยกันทั่วไป แน่นอนการที่ผมจะเข้าไปมีบทบาทในชีวิตเธอในฐานะคนที่คุยกันอยู่ ผมทำได้ค่อนข้างน้อย ไม่ใช่แฟน ไม่ใช่ทั้งคนในครอบครัว แต่ทุกครั้งที่มีเรื่องที่กล่าวข้างต้นเกิดขึ้น ด้วยความที่ผมกระวนกระวาย และ เป็นห่วงเธอ ผมเลยตัดสินใจ มาตั้งกระทู้นี้เพื่อขอคำแนะนำสำหรับสถานการณ์ของผมเอง
/- ผมควรจัดการความรู้สึกเป็นห่วงเธอยังไง? เพราะทุกครั้งที่เธอดูซึมๆ หรือหงอยๆ แล้วยิ่งเธอเหมือนไม่อยากพูดถึงมัน ทำให้ผมเป็นห่วงมากกว่าเดิม
/- จะมีโอกาสที่เธอจะเปิดใจกับเรื่องของเธอให้ผมฟังไหม?
/- อาจจะฟังดูเหมือนผมอยากไปยุ่งเรื่องของเธอ แต่ผมคิดว่าอย่างน้อยถ้าเธอสามารถระบายเรื่องของเธอให้ผมฟังได้ ผมจะสามารถปรอบโยนความรู้สึกซึมๆ ของเธอได้ อันนี้เป็นความคิดที่ผิดไหม?
ผมขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำล่วงหน้านะครับ ผมจะเข้ามาอ่านเรื่อยๆ
ขอคำแนะนำ อยากดูแลคนพิเศษที่เป็นโรคซึมเศร้า