กระทู้นี้เราไม่ได้หวังว่าจะมีใครเข้ามาอ่านหรอก เราแค่อยากสร้างพื้นที่ให้กับคำถามของเราเองว่า
' เราเกิดมาทำไม? '
เราเป็นคนๆนึงที่สุขภาพแย่มาตั้งแต่เด็กๆ สมัย 10 ขวบนี่นอนโรงพยาบาลทุก 3 เดือน จนตอนนี้อยู่ม.5 แล้ว ยังเข้าออกรพ.อยู่บ่อยๆ ล่าสุดภาวะนิ้วหัวแม้โป้งเท้าเอียง ที่เราเป็นมาตั้งแต่เด็ก เริ่มปวดจนเดินลำบาก กำลังจะไปหาหมอ แต่ว่าถ้าต้องผ่าตัด ค่าผ่าตัดก็แพง
เราสงสัยว่าเราเกิดมาทำไม เรารู้สึกว่าตัวเองกำลังทำให้พ่อกับแม่ลำบาก เรารู้ว่าถ้าพ่อแม่รู้ว่าเราคิดแบบนี้ท่านคงเจ็บปวดเพราะท่านคงไม่คิดว่าเราทำให้พวกท่านลำบาก เราไม่รู้ว่าทำไม แต่ตอนนี้เรารู้สึกเจ็บปวดมาก
สำหรับพ่อแม่เราเป็นคนนึงที่สดใสร่าเริงแล้วก็อดทนเก่งมากๆ เราแทบจะไม่เคยร้องไห้หรือแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็น เรามักจะร้องไห้เงียบๆคนเดียว ไม่ชอบแสดงความเศร้ากับความอ่อนแอของตัวเองออกมา เราคิดเองเออเองคนเดียวตลอดว่า มันไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวมันก็ผ่านไปเพราะเราไม่อยากให้คนรอบข้างเราเป็นห่วง เราชอบทำเหมือนมีตัวคนเดียวบนโลกนี้ ทั้งๆที่รู้ดีว่ามันไม่ใช่
หลายๆครั้งเราไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้ ที่เก็บทุกอย่างไว้คนเดียว แต่เพราะเราเป็นมาตั้งแต่เด็ก เราพยายามจะเลิกนิสัยแบบนี้แต่ก็ทำไมได้
เราไม่รู้จะตัดจบกระทู้นี้ตรงไหน ไม่รู้เขียนขึ้นมาทำไมเหมือนกัน แต่มันก็ทำให้เรารู้สึกเหมือนเราได้คุยกับใครสักคน ขนาดแค่เขียนเรายังน้ำตาคลอเลย หรือเราจะเป็นโรคซึมเศร้านะ 555
เราเกิดมาทำไม
' เราเกิดมาทำไม? '
เราเป็นคนๆนึงที่สุขภาพแย่มาตั้งแต่เด็กๆ สมัย 10 ขวบนี่นอนโรงพยาบาลทุก 3 เดือน จนตอนนี้อยู่ม.5 แล้ว ยังเข้าออกรพ.อยู่บ่อยๆ ล่าสุดภาวะนิ้วหัวแม้โป้งเท้าเอียง ที่เราเป็นมาตั้งแต่เด็ก เริ่มปวดจนเดินลำบาก กำลังจะไปหาหมอ แต่ว่าถ้าต้องผ่าตัด ค่าผ่าตัดก็แพง
เราสงสัยว่าเราเกิดมาทำไม เรารู้สึกว่าตัวเองกำลังทำให้พ่อกับแม่ลำบาก เรารู้ว่าถ้าพ่อแม่รู้ว่าเราคิดแบบนี้ท่านคงเจ็บปวดเพราะท่านคงไม่คิดว่าเราทำให้พวกท่านลำบาก เราไม่รู้ว่าทำไม แต่ตอนนี้เรารู้สึกเจ็บปวดมาก
สำหรับพ่อแม่เราเป็นคนนึงที่สดใสร่าเริงแล้วก็อดทนเก่งมากๆ เราแทบจะไม่เคยร้องไห้หรือแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็น เรามักจะร้องไห้เงียบๆคนเดียว ไม่ชอบแสดงความเศร้ากับความอ่อนแอของตัวเองออกมา เราคิดเองเออเองคนเดียวตลอดว่า มันไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวมันก็ผ่านไปเพราะเราไม่อยากให้คนรอบข้างเราเป็นห่วง เราชอบทำเหมือนมีตัวคนเดียวบนโลกนี้ ทั้งๆที่รู้ดีว่ามันไม่ใช่
หลายๆครั้งเราไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้ ที่เก็บทุกอย่างไว้คนเดียว แต่เพราะเราเป็นมาตั้งแต่เด็ก เราพยายามจะเลิกนิสัยแบบนี้แต่ก็ทำไมได้
เราไม่รู้จะตัดจบกระทู้นี้ตรงไหน ไม่รู้เขียนขึ้นมาทำไมเหมือนกัน แต่มันก็ทำให้เรารู้สึกเหมือนเราได้คุยกับใครสักคน ขนาดแค่เขียนเรายังน้ำตาคลอเลย หรือเราจะเป็นโรคซึมเศร้านะ 555