สวัสดีค่ะ คือเราอยากมาเล่ามากค่ะนี่ก็พิมพ์ไปทั้งน้ำตาคือเราอายุ18ปีถานะปานกลางไม่ได้รวยมากแม่มักจะพูดว่าอายุ18จะ19แล้วทำไมยังไม่มีอะไรเป็นหลักเป็นฐานเลยเราค่อนข้างใช้เงินเก่ง เราอยากจบเร็วๆอยากหาเงินให้พ่อแม่แล้วแต่ติดที่เรียนและพ่อแม่ไม่ปล่อยแม่มักจะว่าทำไมไม่หาเงินบ้าง แม่ไม่ซื้อของใช้ส่วนตัวเลย เพราะจะให้แต่ลูกได้ใช้เสื้อผ้าแม่ก็จะใช้ต่อคนอื่นแม่เราประหยัดมากค่ะ เรามีพี่ชายด้วย1คนอายุ19แต่ยังไม่มีจุดหมายปลายทางอยู่แต่บ้าน แม่เราพูดกับเราทั้งน้ำตาแม่ร้องไห้เรารู้สึกแย่มากขั้นอยากตายคิดว่าถ้าตายไปคงลดค่าใช้จ่ายเยอะ รักแม่มากค่ะแม่เป็นคนที่หนูสนิทมาก อยากเห็นแม่มีของๆดีๆใส่บ้างไม่ใช่ให้แต่ลูก แม่ทำงานทุกวันแทบไม่พักแม่ชอบบอกว่าถ้าแม่ไม่อยู่หนูจะอยู่ได้มั้ย นี่ก็ไม่ชอบร้องไห้ให้แม่เห็นอยากมีงานมีเงินไวๆให้แม่แล้วค่ะทุกวันนี้เรียนยุก็รอแต่ช่วงปิดเทอมเพื่อจะหางานทำ แต่พอคิดแล้วมันก็แย่ทุกที อยากตายทุกวันค่ะคิดว่าถ้าตายแม่จะสบายกว่านี้
คิดอยากตายค่ะ เพราะทำให้พ่อแม่ภูมิใจไม่ได้เลย