ตอนที่ 2/24 : 'กลิ่นโรงพยาบาลพิษณุเวช'
——————————————
บทความรีวิว โรงพยาบาลพิษณุเวช, พิษณุโลก
ตอน : 'เมื่อผมคิดว่าตัวเองเป็นไข้ แต่มารู้ตัวอีกทีว่ากำลังจะตายจากหัวใจล้มเหลว'
[เขียนจากเรื่องจริง 29 กรกฎาคม - 26 สิงหาคม 2562]
ผมมีความหลังเกี่ยวกับโรงพยาบาลพิษณุเวช
...มาตั้งแต่เด็กๆเลยครับ
ฉายแสงอัจฉริยะ....
แห่งความขี้โรคมาแต่ไกล
ตอนนั้น
...ครั้งแรกที่มาอายุประมาณสิบกว่าปี
ป่วยด้วยโรคหอบหืด.....
คุณหมอเจ้าของไข้
คือคุณหมอวิชัย แผนกกุมารเวช
ปัจจุบันแกยังอยู่พิษณุเวช.... ให้ตายสิ
คิดถึงมาก
.....
ความว่าตอนนั้น
...ผมนอนโรงพยาบาลอยู่ประมาณ 5 วัน
เห็นแม่ร้องไห้...ที่ลูกโดนเสียบน้ำเกลือ...
บ้านไม่ได้กลับไปด้วย..
เศร้าใจพิลึก... แต่ก็เข้าใจ...
ไม่มีใครอยากเห็นลูก...
หรือคนที่เรารักมากๆเจ็บปวดหรอก
...เลือกได้ก็อยากแบกรับกันไว้เองทั้งนั้น.....
....
ผมเคยติดลิฟท์โรงพยาบาลด้วยนะครับ
กดเล่นมากไปหน่อย
เด๋อด๋ามากๆ
….
เมื่อกุมภาพันธ์ 62 ที่ผ่านมา
ผมก็มาผ่าตัดริดสีดวง นอนไปคืนนึง
จ่ายไปเกือบแสน ตัวเบาหวิว
ยังโกรธแท็กซี่ กทม ไม่หายที่ไม่รับกลับที่พักเลยสักคัน
ให้ริดสีดวงปมเล็กๆเดินเป็นเพื่อนตั้ง 2 กิโลเมตร
จนอักเสบขึ้นมา
(ไว้ถ้ามีโอกาสพูดถึงตอนเป็นริดสีดวงคงแยกไปอีกซีรี่ย์)
....
นั่นยิ่งทำให้ชินและคุ้นเคยโรงพยาบาลเอกชนนี้มาก
คุ้นเคยราคามากๆด้วย
แบบคนไร้ประกันสุขภาพเพราะทำไม่ทัน
รู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหน
แผนกไหนพบหมอคนไหน
….
สาเหตุที่เลือกมาโรงพยาบาลพิษณุเวช
เพราะเคยมีประสบการณ์เยี่ยมไข้พี่ชาย
ในโรงพยาบาลรัฐมาแล้ว
การไปนอนแบบโดดเดี่ยว
โดยไม่หวังว่าจะมีใครมาเยี่ยม
เป็นเรื่องน่าเศร้าพอสมควรเลยนะ
มันหนาว... มันกลัว
มันแทบจะไม่ไหวละ (ล้อเล่นนะครับ)
....
อีกอย่าง...
ผมไม่สามารถยืนทอดสายตาออกไปนอกหน้าต่าง
พร้อมสายน้ำเกลือที่มือข้างไหนสักข้าง
เพื่อทำมิวสิกได้เลย...
แต่เอกชนทำได้จ่ะ
…..
นั่นเพราะโรงพยาบาลรัฐมีผู้ป่วยมีมากมาย...
....และคนไข้แทบหมดทั้งเขตภาคเหนือตอนล่าง
....ทำให้บุคลากรในโรงพยาบาลรัฐบริการไม่ทั่วถึง
อีกทั้งความเร่งรีบ... ความตึงเครียดก็มีสูง...
สภาพความแออัดต่างๆนานา...
...เราก็จะเจอข่าวไม่ค่อยดีอยู่เนืองๆ
....เกี่ยวกับการกระทำต่อผู้ป่วย
..แน่นอนต้องมีอยู่แล้ว
แลกกับสิทธิ์สามสิบบาทที่สบายกระเป๋า
จึงเป็นเหตุผลของคนจำนวนมาก
ที่ไปที่นั่น
……..
ส่วนพิษณุเวช
...ก็แพงหูฉี่หน่อย
แลกกับการบริการที่รวดเร็วมาก
เซอร์วิสที่ดีทุกครั้ง... ความรวดเร็วสูง...
ความสะดวกสบาย และสุขภาพจิตที่ดี
...แอบจีบพยาบาลได้บ้าง
ไม่โดนด่ากลับ
เล่นมุกตลกไปยังไง
....ก็ไม่เงียบว่างั้นเถอะ
เอาเป็นว่า
จะเป็นจะตายยังไง.... ก็ต้องมาที่นี่ให้ได้...
ปณิธานในใจ ผมตั้งเอาไว้ว่า
..จะขอตายและหมดตูด....
ในขณะที่ยังมีสุขภาพจิตที่ดียังจะดีกว่า
อย่างน้อยก็น่าจะไปภพภูมิที่ดีล่ะนะ
นอนคนเดียวทั้งสัปดาห์ก็ไม่มีปัญหา จะมีปัญหาก็กระเป๋าสตางค์นี่ล่ะครับ
[ตอนที่ 2/24] "เมื่อผมคิดว่าตัวเองเป็นไข้ แต่รู้ตัวอีกทีว่ากำลังจะตายจากโรคหัวใจล้มเหลว"
——————————————
บทความรีวิว โรงพยาบาลพิษณุเวช, พิษณุโลก
ตอน : 'เมื่อผมคิดว่าตัวเองเป็นไข้ แต่มารู้ตัวอีกทีว่ากำลังจะตายจากหัวใจล้มเหลว'
[เขียนจากเรื่องจริง 29 กรกฎาคม - 26 สิงหาคม 2562]
ผมมีความหลังเกี่ยวกับโรงพยาบาลพิษณุเวช
...มาตั้งแต่เด็กๆเลยครับ
ฉายแสงอัจฉริยะ....
แห่งความขี้โรคมาแต่ไกล
ตอนนั้น
...ครั้งแรกที่มาอายุประมาณสิบกว่าปี
ป่วยด้วยโรคหอบหืด.....
คุณหมอเจ้าของไข้
คือคุณหมอวิชัย แผนกกุมารเวช
ปัจจุบันแกยังอยู่พิษณุเวช.... ให้ตายสิ
คิดถึงมาก
.....
ความว่าตอนนั้น
...ผมนอนโรงพยาบาลอยู่ประมาณ 5 วัน
เห็นแม่ร้องไห้...ที่ลูกโดนเสียบน้ำเกลือ...
บ้านไม่ได้กลับไปด้วย..
เศร้าใจพิลึก... แต่ก็เข้าใจ...
ไม่มีใครอยากเห็นลูก...
หรือคนที่เรารักมากๆเจ็บปวดหรอก
...เลือกได้ก็อยากแบกรับกันไว้เองทั้งนั้น.....
....
ผมเคยติดลิฟท์โรงพยาบาลด้วยนะครับ
กดเล่นมากไปหน่อย
เด๋อด๋ามากๆ
….
เมื่อกุมภาพันธ์ 62 ที่ผ่านมา
ผมก็มาผ่าตัดริดสีดวง นอนไปคืนนึง
จ่ายไปเกือบแสน ตัวเบาหวิว
ยังโกรธแท็กซี่ กทม ไม่หายที่ไม่รับกลับที่พักเลยสักคัน
ให้ริดสีดวงปมเล็กๆเดินเป็นเพื่อนตั้ง 2 กิโลเมตร
จนอักเสบขึ้นมา
(ไว้ถ้ามีโอกาสพูดถึงตอนเป็นริดสีดวงคงแยกไปอีกซีรี่ย์)
....
นั่นยิ่งทำให้ชินและคุ้นเคยโรงพยาบาลเอกชนนี้มาก
คุ้นเคยราคามากๆด้วย
แบบคนไร้ประกันสุขภาพเพราะทำไม่ทัน
รู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหน
แผนกไหนพบหมอคนไหน
….
สาเหตุที่เลือกมาโรงพยาบาลพิษณุเวช
เพราะเคยมีประสบการณ์เยี่ยมไข้พี่ชาย
ในโรงพยาบาลรัฐมาแล้ว
การไปนอนแบบโดดเดี่ยว
โดยไม่หวังว่าจะมีใครมาเยี่ยม
เป็นเรื่องน่าเศร้าพอสมควรเลยนะ
มันหนาว... มันกลัว
มันแทบจะไม่ไหวละ (ล้อเล่นนะครับ)
....
อีกอย่าง...
ผมไม่สามารถยืนทอดสายตาออกไปนอกหน้าต่าง
พร้อมสายน้ำเกลือที่มือข้างไหนสักข้าง
เพื่อทำมิวสิกได้เลย...
แต่เอกชนทำได้จ่ะ
…..
นั่นเพราะโรงพยาบาลรัฐมีผู้ป่วยมีมากมาย...
....และคนไข้แทบหมดทั้งเขตภาคเหนือตอนล่าง
....ทำให้บุคลากรในโรงพยาบาลรัฐบริการไม่ทั่วถึง
อีกทั้งความเร่งรีบ... ความตึงเครียดก็มีสูง...
สภาพความแออัดต่างๆนานา...
...เราก็จะเจอข่าวไม่ค่อยดีอยู่เนืองๆ
....เกี่ยวกับการกระทำต่อผู้ป่วย
..แน่นอนต้องมีอยู่แล้ว
แลกกับสิทธิ์สามสิบบาทที่สบายกระเป๋า
จึงเป็นเหตุผลของคนจำนวนมาก
ที่ไปที่นั่น
……..
ส่วนพิษณุเวช
...ก็แพงหูฉี่หน่อย
แลกกับการบริการที่รวดเร็วมาก
เซอร์วิสที่ดีทุกครั้ง... ความรวดเร็วสูง...
ความสะดวกสบาย และสุขภาพจิตที่ดี
...แอบจีบพยาบาลได้บ้าง
ไม่โดนด่ากลับ
เล่นมุกตลกไปยังไง
....ก็ไม่เงียบว่างั้นเถอะ
เอาเป็นว่า
จะเป็นจะตายยังไง.... ก็ต้องมาที่นี่ให้ได้...
ปณิธานในใจ ผมตั้งเอาไว้ว่า
..จะขอตายและหมดตูด....
ในขณะที่ยังมีสุขภาพจิตที่ดียังจะดีกว่า
อย่างน้อยก็น่าจะไปภพภูมิที่ดีล่ะนะ