อับดุลย์..อับดุลย์!มาไหม?.. มาไหม?.

ปฐมกาล 22:1-18 1 ต่อ‍มาพระ‍เจ้าทรงลอง‍ใจอับ‌รา‌ฮัม และตรัสกับท่านว่า “อับ‌รา‌ฮัม” ท่านทูลว่า “พระ‍เจ้า‍ข้า” 2 พระ‍องค์ตรัสว่า &ldquo

เพลิงความแค้นแล่นลึกรวดร้าวแสน มันอัดแน่นไฟโหมสุมเต็มอก จ้องล้างผลาญหาได้สะท้านสะทก สกปรกเท่าใดไม่หวั่นเกรง ความยิ่งใหญ่นั้นควรเป็นของข้า พวกเจ้ามาแย่งชิงไปแถมข่มเหง ยุติธรรมดีแล้วหรือลองตรองเอง ความ

ทันทีเจ้าชายเซติเสด็จออกจากที่ประทับบนเรือพระที่นั่ง พระกรรณก็อื้ออึงไปด้วยเสียงโห่ร้องของประชาชนระคนด้วยเสียงแหลมยาวของแตรเงินซึ่งเข้าจังหวะสอดรับกับเสียงทุ้มหนักของกลองศึก ที่ดังกึกก้องอยู่ทั่วบริเว

ขอบฟ้าอันดามัน(11)...ในกรงทอง               “ข้า...อับดุลวาฮับขอเข้าเฝ้าองค์รัชทายาท” เสียงร้อนรนดังขึ้น             

ในครั้งนั้นซึ่งได้เสวยพระชาติแป็นมโหสถบัณฑิต (มโหสถชาดกรวมปัญหา ๑๙ ข้อ) ในที่นี้ยกมาเฉพาะข้อที่ 18. บรรดาหัวข้อเหล่านั้น หัวข้อว่า ฬา มีความว่า ...... แล้วมีพร

การต่อสู้ ยืนหยัดในหนทางของอัลลอฮฺ (ญิฮาด) เป็นการต่อสู้อย่างห้าวหาญของนักรบ มีความเป็นสุภาพบุรุษแม้จะอยู่ในสงคราม และหลังสงครามก็ปฏิบัติต่อเชลยศึกป็นอย่างดี ในเนื้อหานี้จะทำให้เข้าใจหลักการต่อสู้ที่ถ