เรามาเรียนกรุงเทพ ต้องอยู่หอคนเดียว รู้สึกโดดเดี่ยว เหงามาก เพื่อนที่มอก็อยู่ไกลกัน มีแฟน แฟนก็ทำงานไม่ค่อยว่าง เวลามีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือทำให้ทุกข์ใจ เรารู้สึกว่าทนไม่ไหวแล้ว มันทรมานมาก ไม่อยากทำอะไรต่อเลย รู้สึกตัวเองไร้ค่า ตัวเองไม่ดี ทำร้ายตัวเอง ต่อยขาบ้าง หยิกแขนบ้าง ตบหน้าตัวเองบ้าง อยากตายแต่ก็ไม่กล้าทำ นอนไม่ค่อยหลับ นอนตี2 ตี3ทุกวัน รู้สึกว่างเปล่า ไม่มีใคร ตอนเรายังอยู่บ้านก็เป็น เวลาโดนแม่บ่นนิดๆหน่อยๆ ก็แอบไปร้องไห้ รู้สึกว่าตัวเองไม่ดี ทำให้พ่อแม่ภูมิใจเหมือนพี่ชายไม่ได้ คิดไปต่างๆนาๆ ความคิดที่อยากตายมีตลอด ไม่อยากอยู่แล้ว แต่ก็ไม่กล้าทำสักที แต่ถ้าไม่มีเรื่องมาให้ไม่สบายใจก็ใช้ชีวิตปกติได้ จะเป็นแบบนี้ก็ต่อเมื่อมีเรื่องให้ทุกข์ใจค่ะ
แบบนี้เรียกว่ามีปัญหาทางจิตหรือป่าวคะ