เกิดแก่ เจ็บจาก toshare

@ รวยค้ำ อำนาจ ใช่จักพบ สุขสบ หลบทุกข์ ได้ดอกหนา หลับตื่น ชื่นลับ ในพริบตา มรณา ทุกฅน พ้นได้ฤๅ

...เช้าค่ำกายจิตเฝ้า..................ใฝ่คะนึง การกิจเหมาะควรพึง...............เพาะพร้อม ตายประดุจวาบแสงถึง.............ทุกเมื่อ ประพฤติชอบสิน้อม................แน่ฟื้น บ สูญ ...วารวันสูรย์สว่างร้อน.

@ เกิดแก่เจ็บจาก ไซร้.........พึงคะนึง ธรรมชาติ "ธรรมดา" จึง........เช่นนั้น อยู่! ประโยชน์แด่ชน พึง.......ปฏิบัติ จาก! "เหตุทุกข์" มิอาจกั้น.....สู่บ้านสุ

* เราเป็น ประภาคาร........ต้านทาน คลื่นลมมั่น ไม่พรั่น คำติเตือน.............มิแชเชือน เลือกคัด ปฏิบัติ แต่สิ่งดี.................จวบชีวี ชีพม้วย จักสาดแสง ไสวด้วย.........พละแล้ พลังธรรม

...เหลี่ยมเหลี่ยมเรียงซ้อนทับ.....เตือนตน ธรรมะกรอบแห่ง”หน”.............เที่ยงแท้ ปฏิบัติจักพร้อมผจญ...............กิเลส ชีพสบสุขสงบแล้...................พินิจให้เห็น”สาร” ...

(รับ) วีรชน "ผองเหล่า ประชา"      โอ้ใคร บ้างหนา ซึ้งค่า ความดี ของเธอ                 จิตวิญญาณ กล้าสละต

เป็นกลอนเจ็ด 3-1-3 โดยบังคับ คำกลาง ให้เป็น กระทู้คำ ดั่งแกนกังหัน ธรรม ทุก ลม ปราณ @ รักเมตตา ธรรม จงปฏิบัติ ประจักษ์ชัด ทุก กาลสถาน แม้ประสบ ลม คลื่นสามานย์ ยง สัจจะ ปราณ สังคม ฅน

@ เกิดแก่เจ็บจาก ไซร้.........พึงคะนึง ธรรมชาติ"ธรรมดา"จึง.........เช่นนั้น อยู่! ประโยชน์แด่ชน พึง.......ปฏิบัติ จาก! "เหตุทุกข์"มิอาจกั้น......สู่บ้านสุขสันต์

@  จริงแท้ กระบี่นั้น..........ที่ใจ หากขาด ฝึกปรือ ไป..........ชีพสะบั้น ธรรมะขาด "ปฏิบัติ" พลัน....ทุกข์ไล่ เพียง"พร่ำ" นำชีพให้........ห่างชั้นสรวงสวรรค์ โคลง มัสยาทันต์

@ zombies ผีไม่ตาย ขยายให้คิด แผลงฤทธิ์ ถูกบงการ ไร้ความหวัง ดุจคน ใช้ชีพคว้าง กลางวนวัง คอยพลัง ผู้อื่นหนุน จุนชีวา @ แต่มี ผีในคน ปล้นข่มเหง ไป่เกรง บาปบุญใด ใฝ่ตัณหา กดขี่ แถมสูบสิ้น จิตวิญญาณ์ วิ