บอกตัวเอง... นั่งทับมือไว้... นี่ยังไม่ใช่ก้นเหว

ไหลแบบไม่มีเบรกกันเลยทีเดียว นั่งทับมือจนมือชาแล้วนะครับ

เดาล้วนๆ จากเม่าคนหนึ่ง

ตลาดที่แต่ละวันคาดเดาไม่ได้ ไม้ที่ลงไปถัว เกือบจะหมดแล้ว แต่ยังไม่เห็นก้นเหว  บางคนพอร์ตอาจขาดทุนไปมากแล้ว ยังไม่เห็นแสงสว่าง จะทำใจ จะวางใจวางความคิด อย่างรัยดี ที่จะผ่านช่วงนี้ไปได้ แบบไม่เครีย

1700 1600 1500 1400

...เหมือนคนป่า ที่เพิ่งออกมาจากป่าอะเมซอน ขี่จักรยานยังไม่เป็น แต่ดันอยากจะอวดสอน แนะนำคนอื่นๆเรื่องวิธีการขับเครื่องบิน... ...ก็พวก ใบลานเปล่า ทั้งหลายนั่นแหละ...จำได้แต่ตำรา แต่จิตใจไม่เคยฝึกจนได้ผล

ส่วนหนึ่งเป็นผลจากอุทกภัยและภาษีทรัมป์ และถ้าเงินทุนเทาย้ายออกไป หุ้นจะตกมาก ช่วงนี้ขอนั่งทับมือ wait & see ไปก่อน

เนื่องจากต้นปี คุณแม่ไปนอนโรงพยาบาล และกลับมาผิวหนังติดเชื้อ อักเสบบริเวณก้น ทำให้ลามกลายเป็นแผลกดทับ บริเวณก้น แรกๆเราก็พยายามดูแล รักษาเอง ดูจากภายนอก ก็จะเป็นสะเก็ดแผลใหญ่ ขนาดฝ่ามือที่มีสะเก็ดผิว

สองคนนี้เหมือนจะมีแนวคิดและจุดยืนอยู่คนละด้าน แต่กลับน่าสนใจทั้งคู่ ก็จริงของเซ็นโงคุนะ " ถ้าทำได้แค่เห่าหอนอยู่ตรงก้นเหว แล้วมันจะไปเปลี่ยนแปลงอะไรได้ยังไง " ถ้าเป็นแค่ทหารยศผู้น้อย ไร้ซึ่

อุยกูร์...... เห็นพูดกันมาซักพักละ.......นึกถึงเพลงๆนึงขึ้นมา keketuahai de mu yang ren.....ใครไม่เคยฟังลองไปหาฟังดิ ไม่รู้ดิ.....ส่งชาวอุยกูร์กลับ..........แล้วมันไงอ่ะ เขตปกครองพิเศษซินเจียงนี่ มันบ

และเป็นแค่สองตัวที่ยังเหลืออยู่ในพอร์ต แสดงว่าราคาอยู่ก้นแหว(ณ.เวลานี้) แล้วหรือยัง แต่ตัวอื่นท่าทางจะพยายามหนีก้นเหวกันอยู่