เราเหนื่อยกับชีวติ เราท้อ เราไม่ชอบพ่อแม่

เราเกลียดพ่อแม่เรา เราอยากจะรีบเรียนให้จบรีบหนีไปให้พ้นๆจากบ้านซักทีอยากมีชีวิตของตัวเองไม่อยากฟังคำด่า ไม่อยากโดนตี เราโดนตีตั้งแต่เด็กจนโต สาระพัดอย่างที่เขาหามาตีเรา ทั้งไม้เรียว ไม้กวาด ไม้แขวนเสื้อ ไม้บรรทัด ไม้กระบอง สายไฟ ท่อ ปาหินใส่บ้าง เราเจ็บแต่ไม่รู้จะหนีไปไหนดี ทุกครั้งที่โดนตีเราจะไปหาปู่กับย่าตลอดถึงช่วยอะไรไม่ได้เยอะ แต่ก็อุ่นใจกว่าพอเราคิดว่าเขาใจเย็นแล้วเขาไม่ทำอะไรแล้วเราก็กลับบ้าน แต่ก็ดีได้ไม่นานก็เหมือนเดิม เขาบอกเราเป็นตัวปัญหาสร้างแต่เรื่อง เรียนก็ไม่ดีงานก็ไม่เอา การเรียนเราพยายามสุดๆแล้วแต่ละเทอมก็ได้ 3.00 ขึ้น 0 ร มส มผ. ไม่เคยมี ส่วนเรื่องงานเราพยายามทำเท่าที่จะช่วยได้ เช่น งานบ้านเราทำทุกอย่างงานนอกบ้านไปสวนไปไร่เราก็ช่วย แต่เวลาทะเลาะกันเขาจะชอบบอกว่าเราไม่ช่วยอะไรเลยผลานเงินไปวันๆ เราเคยร้องไห้เคยพูดเคยระเบิดออกมาใส่เขาแล้วนะ แต่สิ่งที่ได้กลับคืนมาคือคำพูดที่ว่า
"มันไม่ดีเอง"
"ว่าดีก็ไปหากินเองซิ"
"เห็นคนอื่นดีกว่าพ่อแม่ก็เก็บของไปอยู่กับเขา"
"ไม่ดูสภาพตัวเองเหมือนหมาเข้าไปทุกวัน"
"สันดาน"
สัตว์มั้งหลายทั้งปวงมาหมดเลย เราเจ็บทั้งใจทั้งกายเราอยากให้เวลารีบเดิน จะได้เรียนจบเร็วไปจะได้มีงานทำแล้วหนีจากสิ่งเหล่านี้ซักที บางที่เราคิดนะว่าเราลูกเขาไหมทำไมเขาทำกับเราขนาดนี้ เคยตีเราจะเนื้อแตกก็มี กระดูกร้าวเลยก็มี เวลาขอตังก็จะด่าแล้วก็ไม่ให้บอกว่าไม่มี เวลาเราขอหรือตื้อบ่อยๆก็จะบอกว่า จะเอาเงินหรือการเรียนถ้าไม่อยากเรียนก็ออกมา กศน. เลย จบม.3ก็หาเงินเรียนต่อเองไม่ส่ง คือทุกวันนี้อยากได้อะไรเก็บตังเอง เราไม่ค่อยกับที่บ้านเราเงียบใส่เลย เราไม่ชอบเราเคยคิดจะตายหลายครั้งแล้ว แต่มีน้องอยู่กลัวเราไม่อยู่แล้วจะไม่มีใครดู เพราะพ่อกับแม่ไม่เคยสนใจอะไรเลยกับข้าวกับปลาก็เราหาให้น้อง เสท้อผ้าก็เรา เขาไม่เคยถามพวกเราเลยว่าเหนื่อยมั้ย เรียนเป็นไง เอาแต่ด่าเจอหน้าก็ด่าเลย น้องเราป.1 ทำอะไรไม่พอใจพวกเขาก็โดนตี เราสงสารน้อง เราเอาตัวเองไปห้ามก็ลูกหลงมาหลายครั้งเหมือนกัน เราแค่อยากมาระบายเราหนักใจ ขอบคุณทุกคนที่เขามาอ่าน