สวัสดีครับ กระทู้นี้แค่อยากเล่าให้ฟังว่าชีวิตเราไม่แน่นอนจริงๆ
ผมย้ายมาทำงานช่วยแฟนมาร่วมสิบปี เพราะแต่ก่อนกิจการของแฟนค่อนข้างโตและต้องการคน เราก็เอาวะ จะร่วมหัวจมท้ายกันแล้ว ตัดสินใจกระโดดข้ามสายงานมาช่วยเขา มาช่วยเป็นเซลล์โดยที่แฟนเองให้เงินเดือนเพียงหนึ่งหมื่นห้าพันบาทเท่านั้น ซึ่งผมก็ไม่ได้อะไรกับเงินเดือน เพราะอยู่ด้วยกัน ผมคิดว่าเขาควรเป็นฝ่ายเก็บและบริหารเงินซะด้วยซ้ำ ตลอดเวลาก็มีทะเลาะกันบ้าง (เรื่องงาน) เพราะทำงานไม่ตรงใจเขาเท่าไร ผมเรียนจบด้านวิทยาศาสตร์ ส่วนแฟนจบสายธุรกิจ ก็ทำงานเป็นมือเป็นเท้าช่วยกันมา มีทะเลาะกัน ดีกัน ตามประสาคนทำงานด้วยกันลิ้นกับฟันครับ จนมาช่วง 3-4 ปีให้หลังกิจการดรอปลง เพราะโลกการค้าเปลี่ยนแปลงไว แฟนจึงเริ่มทะยอยเลิกจ้างพนักงานบางส่วน (คนเยอะกว่างาน) ส่วนผมกับแฟนพองานลดลง แฟนก็เครียดเยอะขึ้นเพราะยอดขายลด หงุดหงิดง่ายขึ้น ทะเลาะกันง่ายขึ้น ประปรายมาหลายปี เงินเดือนที่เคยให้ ก็ไม่ให้บ้าง จนไม่ให้เลยมาเป็นปี ผมจะใช้เงินก็ค่อยเอ่ยขอ จนเมื่อสัปดาที่แล้ว แฟนบอกว่า ไม่ต้องมาทำงานแล้วนะ ทำเอาผมพูดไม่ออก ได้แต่ตอบไปว่าโอเค ได้ๆ ไม่มีปัญหา พอมานั่งคิดว่าเลิกจ้างเพราะบริษัทเหรอ? ก็ไม่น่าจะใช่ เพราะปีที่แล้วและปีนี้ บริษัทฟื้นมายอดขายดีขึ้นมาก งานเยอะกว่าคนด้วยซ้ำ แล้วไม่ให้เราไปทำงานทำไมล่ะ ขณะที่นั่งไตร่ตรองไปเรื่อยๆ มีเสียงนึงดังขึ้นมาในหัว “เขาบอกเลิกเอ็งไงล่ะ” เป็นการบอกเลิกแบบอ้อมๆ นี่เอง พอเข้าใจว่าเมื่อชีวิตคู่จบลงแบบตัดตอนง่ายๆ ยื้อไปคงไม่สำเร็จ คิดว่าไม่มีประโยชน์ที่จะซื้อเวลาอีก ความซวยมาหาเพราะเงินเก็บก็เอามาใช้จนแทบจะหมดเพราะช่วงปีหลังๆแฟนไม่ได้ให้เงินเดือนเลย กลายเป็นคนตกงาน แบบไม่มีเงินเก็บ (มีติดกระเป๋าอยู่ประมาณ 4 พัน) เราปล่อยให้ตัวเองมาถึงจุดนี้ได้ยังไงวะเนี่ย ทำไมชะล่าใจแบบนี้ ตอนนี้อันดับแรกคือจะกลับไปตั้งหลักที่ต่างจังหวัด เพราะอย่างน้อยก็ลดค่าใช้จ่ายตัวเองลง การต้องหางานในวัย 36 ปี อาจจะยาก แต่ถ้าไม่ลองก็คงต้องอดตายแน่ๆ สำหรับท่านที่ทำงานกับแฟนหรือคู่ชีวิต เป็นเรื่องดีที่ให้อีกฝ่ายบริหารเงิน แต่คุณควรจะมีเงินเก็บแยกต่างหากด้วยนะครับ ไม่งั้นจะวิกฤติเหมือนผมในวันที่เลิกกัน เราแทบไม่มีเงินไปตั้งหลักเลย ขอเล่าให้เป็นอุทาหรณ์ครับ
ปล.ผมกับแฟนไม่ได้แต่งงานกันครับ เรามีความเห็นตรงกันเรื่องการแต่งงานว่าสิ้นเปลือง รวมถึงไม่มีทายาท
ปล2. ท่านใดจักหยิบยื่นงานให้ จะเป็นพระคุณอย่างสูงครับ ผมขับรถได้ มีใบขับขี่ ไม่มีประวัติอาชญากรรมใดๆ แอบเสียดายที่ขายรถไปเมื่อสามปีที่แล้ว T_T // ผมอยู่แถวรามอินทรา กม8
ตกงานแบบงงๆ ในวันฟ้าครึ้ม
ผมย้ายมาทำงานช่วยแฟนมาร่วมสิบปี เพราะแต่ก่อนกิจการของแฟนค่อนข้างโตและต้องการคน เราก็เอาวะ จะร่วมหัวจมท้ายกันแล้ว ตัดสินใจกระโดดข้ามสายงานมาช่วยเขา มาช่วยเป็นเซลล์โดยที่แฟนเองให้เงินเดือนเพียงหนึ่งหมื่นห้าพันบาทเท่านั้น ซึ่งผมก็ไม่ได้อะไรกับเงินเดือน เพราะอยู่ด้วยกัน ผมคิดว่าเขาควรเป็นฝ่ายเก็บและบริหารเงินซะด้วยซ้ำ ตลอดเวลาก็มีทะเลาะกันบ้าง (เรื่องงาน) เพราะทำงานไม่ตรงใจเขาเท่าไร ผมเรียนจบด้านวิทยาศาสตร์ ส่วนแฟนจบสายธุรกิจ ก็ทำงานเป็นมือเป็นเท้าช่วยกันมา มีทะเลาะกัน ดีกัน ตามประสาคนทำงานด้วยกันลิ้นกับฟันครับ จนมาช่วง 3-4 ปีให้หลังกิจการดรอปลง เพราะโลกการค้าเปลี่ยนแปลงไว แฟนจึงเริ่มทะยอยเลิกจ้างพนักงานบางส่วน (คนเยอะกว่างาน) ส่วนผมกับแฟนพองานลดลง แฟนก็เครียดเยอะขึ้นเพราะยอดขายลด หงุดหงิดง่ายขึ้น ทะเลาะกันง่ายขึ้น ประปรายมาหลายปี เงินเดือนที่เคยให้ ก็ไม่ให้บ้าง จนไม่ให้เลยมาเป็นปี ผมจะใช้เงินก็ค่อยเอ่ยขอ จนเมื่อสัปดาที่แล้ว แฟนบอกว่า ไม่ต้องมาทำงานแล้วนะ ทำเอาผมพูดไม่ออก ได้แต่ตอบไปว่าโอเค ได้ๆ ไม่มีปัญหา พอมานั่งคิดว่าเลิกจ้างเพราะบริษัทเหรอ? ก็ไม่น่าจะใช่ เพราะปีที่แล้วและปีนี้ บริษัทฟื้นมายอดขายดีขึ้นมาก งานเยอะกว่าคนด้วยซ้ำ แล้วไม่ให้เราไปทำงานทำไมล่ะ ขณะที่นั่งไตร่ตรองไปเรื่อยๆ มีเสียงนึงดังขึ้นมาในหัว “เขาบอกเลิกเอ็งไงล่ะ” เป็นการบอกเลิกแบบอ้อมๆ นี่เอง พอเข้าใจว่าเมื่อชีวิตคู่จบลงแบบตัดตอนง่ายๆ ยื้อไปคงไม่สำเร็จ คิดว่าไม่มีประโยชน์ที่จะซื้อเวลาอีก ความซวยมาหาเพราะเงินเก็บก็เอามาใช้จนแทบจะหมดเพราะช่วงปีหลังๆแฟนไม่ได้ให้เงินเดือนเลย กลายเป็นคนตกงาน แบบไม่มีเงินเก็บ (มีติดกระเป๋าอยู่ประมาณ 4 พัน) เราปล่อยให้ตัวเองมาถึงจุดนี้ได้ยังไงวะเนี่ย ทำไมชะล่าใจแบบนี้ ตอนนี้อันดับแรกคือจะกลับไปตั้งหลักที่ต่างจังหวัด เพราะอย่างน้อยก็ลดค่าใช้จ่ายตัวเองลง การต้องหางานในวัย 36 ปี อาจจะยาก แต่ถ้าไม่ลองก็คงต้องอดตายแน่ๆ สำหรับท่านที่ทำงานกับแฟนหรือคู่ชีวิต เป็นเรื่องดีที่ให้อีกฝ่ายบริหารเงิน แต่คุณควรจะมีเงินเก็บแยกต่างหากด้วยนะครับ ไม่งั้นจะวิกฤติเหมือนผมในวันที่เลิกกัน เราแทบไม่มีเงินไปตั้งหลักเลย ขอเล่าให้เป็นอุทาหรณ์ครับ
ปล.ผมกับแฟนไม่ได้แต่งงานกันครับ เรามีความเห็นตรงกันเรื่องการแต่งงานว่าสิ้นเปลือง รวมถึงไม่มีทายาท
ปล2. ท่านใดจักหยิบยื่นงานให้ จะเป็นพระคุณอย่างสูงครับ ผมขับรถได้ มีใบขับขี่ ไม่มีประวัติอาชญากรรมใดๆ แอบเสียดายที่ขายรถไปเมื่อสามปีที่แล้ว T_T // ผมอยู่แถวรามอินทรา กม8