ช่วงนี้ส่วนเกินขอลงเรื่องสั้น สั้นๆไปก่อนนะคะ ขอนอนมือก่ายหน้าผากคิดเนื้อเรื่อง เรื่องสั้นยาวๆที่แต่งไว้ก่อนหน้านี้
รักสามเศร้า รู้สึกว่าจะงานเข้าแล้ว ไปต่อไม่ได้เลย ไม่มีประสบการณ์ทางด้านนี้ ไม่น่ามาแนวนี้เลยอ่ะ เซ็ง!😣ยังไงก็จะต่อให้จบ ตั้งใจมากแฮ่ๆ ถ้าข้ามช่วงนี้ไปได้นะส่วนเกินจะสบายมาก หาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ😭
.........................................................................
เอาละมาว่ากันที่เรื่องลูกดีกว่า........
สามเดือนแล้วนะที่ประจำเดือนไม่มา ยิ่งคิดก็ยิ่งหวิวๆ ใจสั่น ไม่อยากจะคิดต่อไปเลยว่าจะเป็นยังไง มันก็ต้องอ้วนสินะ ต้นแขนต้นขาใหญ่ หน้าบวม พุงย้อย นี่คิดไปตอนหลังคลอด ที่จริงนี่ไม่ใช่เหตุผลหลักหรอก ทุกอย่างมันมีเหตุผลของมัน
เมื่อคิดแบบนี้จิตก็ตก เมื่อคนจิตตกก็มักจะออกทางสีหน้า ทำให้เพื่อนสนิทของแพรวเป็นห่วง และมาคอยถามไถ่อยู่เรื่อย เป็นห่วงหรืออยากรู้ก็ไม่แน่ใจ
“เมนส์ไม่มาสามเดือนแล้วทิพย์”
ทิพย์เอามือตบไหล่แพรวเบาๆ ด้วยความเข้าใจ เพราะสนิทกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย จะรู้ว่าเพื่อนคนนี้ไม่อยากมีลูกมาก ด้วยเหตุผลอะไรหลายๆอย่าง
แต่ก็แปลกไม่อยากมีลูกมากแต่รักเด็ก เที่ยวอุ้มลูกเพื่อนที่ทำงานคนนั้นคนนี้ เวลาเอามาด้วยประจำ ชอบเล่นกับเด็ก
“เอาหน่าแพรว เขาอยากมาเกิดกับเรา”
“เธอก็คิดว่าฉันท้องอีกคนเหรอยายทิพย์”
“เอ้า แล้วจะให้ฉันคิดยังไงละ ก็เมนส์ไม่มาแล้วจะอะไรอีก อีกอย่างแต่งงานแล้ว มีก็ไม่เห็นแปลก”
“ก็ฉันไม่อยากมีนิ”
ทิพย์จะมาปลอบหรือมาซ้ำเติมความรู้สึกกันแน่ วันก่อนแพรวบอกกับสามีว่าเมนส์ไม่มาจะสามเดือนแล้ว สามีกระโดดโลดเต้นไชยโยใหญ่เลย ที่เขากำลังจะได้เป็นพ่อคน จากแต่งงานกันมาสามปี แพรวไม่ยอมมีลูกให้เขาสักที
ที่จริงเขาอยากมีตั้งแต่เข้าห้องหอคืนแรกแล้ว แต่แพรวก็อ้างความพร้อม อ้างงาน อ้างพึ่งแต่งกันบ้างล่ะ สามีเขาก็ยอม เอาที่แพรวสบายใจและพร้อมแล้วกัน
“ซื้อที่ตรวจมาตรวจยัง”
“หื้อ ไม่อ่ะแพรวกลัวแพรวช็อคตาย”
“จะมาช็อคอะไร แค่มีลูก อยากกินไรปะเดี๋ยวทำให้”
แพรวย่นจมูก หน้าบูดจะร้องไห้ให้ได้เลย ส่วนสามีก็ฮัมเพลงดีดนิ้วเข้าครัวทำกับข้าวให้แพรวกิน จะอารมณ์ดีอะไรนักหนา
“ไม่ตรวจก็ไปหาหมอเลยนะ อาทิตย์หน้าเดียวพาไป”
แหนะยังมีหน้าตะโกนตามหลังอีก จะซ้ำเติมจิตใจอะไรนักหนา ฮ้วย!
เช้าวันหยุดสามีแต่งตัวหล่อมาก หล่อกว่าทุกวันจริงๆ จากที่แต่งตัวโกโรโกโสทุกวัน วันนี้ใส่เสื้อบอดี้โกว์ฟ กางเกงแม็ค รองเท้าผ้าใบ ตามสไตล์คนงบน้อยแต่อยากใส่เฉยๆ หึ มองดีๆไปตัดผมตั้งแต่เมื่อไหร่ มีใส่เจลด้วย ปัดผมขึ้นข้างบน ข้างๆขมับแถออกมาประมาณเบอร์หนึ่ง โกนหนวดโกนเครา แบบหล่อมาก แพรวแทบกรี๊ด ฮ่าๆ
“พร้อมยังจ๊ะ”
“พร้อมไร”
แพรวรู้อยู่แก่ใจ แต่ถามไปงั้นแหละ อันที่จริงก็แต่งตัวเสร็จแล้วเหมือนกัน เมื่อคืนนอนไม่หลับทั้งคืน ภาวนาขออย่าให้เป็นเช่นนั้นเลย
ไม่อยากมีลูก แพรวไม่อยากแยกทางกับสามี แพรวกลัวมันจะเป็นแบบนั้น
คนที่อารมณ์ดีเป็นใครไปไม่ได้ สามีนั่นแหละ ฮัมเพลงแต่เช้า ผิวปาก มือควงกุญแจรถหมุนเป็นวงกลม เดินลงบันไดของห้องพักไปยังลานจอดรถ
“เชิญครับคุณผู้หญิง ยิ้มหน่อยสิจ๊ะที่รัก” มือก็เปิดประตูรถด้านฝั่งผู้โดยสารให้แพรวเข้าไปนั่ง รัดเข็มขัดให้เรียบร้อย
“เหอะ! เค้าไม่ได้ท้อง เค้าเครียด”
“เดี๋ยวก็รู้”
ตอนนี้รู้สึกหมั่นไส้สามีเหลือเกิน จะอารมณ์ดีอะไรนักหนา หงุดหงิดว้อย หึหึ
พอมาถึงโรงพยาบาล มีประชาชนมาใช้บริการมากมาย ทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ เสียงพูดคุยกันเจี๊ยวจ๊าวเสียงร้องของเด็ก ไม่ทันไรเสียงรถแอมบูแลมซ์วี๊ว่อวี๊ว่อดังเข้ามาจอดที่ตึกฉุกเฉิน โอ้ยแพรวหนวกหู ไม่ชอบบรรยากาศในนี้เลย
แพรวกับสามีเดินไปยังประชาสัมพันธ์ มาตรวจสุขภาพค่ะ ไม่รู้ว่าท้องหรือป่าว แพรวบอกกับพยาบาลไปแบบนี้ ก็ไม่รู้ต้องพูดว่าไง ไม่เคยมานิ ไม่เคยมีประสบการณ์
พยายาบาลยิ้ม กรอกประวัติแพรว และให้แพวไปตามที่เขาแนะนำ เมื่อแพรวไปถึง นั่งรอคิวสักพัก ไม่นานเท่าไหร่ก็ได้เข้าไปพบหมอ
“สวัสดีครับ” นายแพทย์ เอ หรือนักศึกษาแพทย์นะ ดูหน้าแล้วหล๊อหล่อ อุ๊บไม่ใช่หน้าอ่อนมาก กล่าวทักทาย
“ค่ะหมอ พอดีว่าประจำเดือนไม่มาสามเดือนแล้วค่ะ คุมกำเนิดตลอดค่ะ มั่นใจล้านเปอร์เซนต์ค่ะว่าไม่ลืมกิน หรือกินสลับเม็ด”
หมอยิ้มๆ ที่จริงไม่ใช่หรอก หมอจะขำแต่ไม่กล้าขำต่างหากละ
“ใจเย็นๆครับ คุมกำเนิดก็มีโอกาสพลาดท้องได้ครับ เดี๋ยวหมอทำการตรวจอย่างระเอียดให้นะครับ”
จากนั้นหมอก็ทำการตรวจอย่างละเอียดให้แพรว ผลปรากฎว่า แอ่น แอ้น แอ๊น! แพรวไม่ท้อง! แพรวไม่ได้ท้องค่ะทุกคน
แพรวกระโดดกางแขน กางขา สามสี่รอบในห้องตรวจเต้นท่าเต้นประจำที่เคยเต้นตอนเรียนมหาลัย หนึ่งสอง หนึ่งสองสาม หนึ่งสอง หนึ่งสองหนึ่ง จบด้วยท่าเอามือไขว้หลัง ยืนท่าสิบเอ็ดนาฬิกาหน้าเชิด ฮ่าๆ
“จริงนะหมอ แพรวไม่ได้หูฝาดใช่มั้ย”
“ครับ แค่คุณแพรวเครียดพักผ่อนไม่เพียงพอเฉยๆ และช่วงนี้น้ำหนักน้อยกว่ามาตรฐาน หรือผอมมากเกินไปทำให้ประจำเดือนไม่มาได้ครับเดี๋ยวหมอจัดยาบำรุงให้ครับ”
“เดี๋ยวก่อนค่ะหมอ หมอช่วยแจ้งผลตรวจอย่างละเอียดให้สามีแพรวฟังให้ถี่ถ้วนด้วยนะคะ”
แพรวเดินออกจากห้องตรวจตีหน้าเศร้าออกมา จับมือสามีเดินเข้าไปหาหมอ บอกว่ามีอะไรจะคุยด้วย พอหมอบอกผลตรวจอย่างละเอียดเท่านั้นแหละ สามีแพรวอยู่ดีๆก็หลับไปกลางอากาศเฉยเลย ไม่มีมารยาทจริงๆ และภาพก็ตัดมาที่แพรวนั่งรอที่ห้องฉุกเฉินแทน
เฮ้อ! จากที่จะได้กลับเร็วก็ต้องมารออีก... เซ็ง
เรื่องสั้น...ลูกจ๋า
ช่วงนี้ส่วนเกินขอลงเรื่องสั้น สั้นๆไปก่อนนะคะ ขอนอนมือก่ายหน้าผากคิดเนื้อเรื่อง เรื่องสั้นยาวๆที่แต่งไว้ก่อนหน้านี้ รักสามเศร้า รู้สึกว่าจะงานเข้าแล้ว ไปต่อไม่ได้เลย ไม่มีประสบการณ์ทางด้านนี้ ไม่น่ามาแนวนี้เลยอ่ะ เซ็ง!😣ยังไงก็จะต่อให้จบ ตั้งใจมากแฮ่ๆ ถ้าข้ามช่วงนี้ไปได้นะส่วนเกินจะสบายมาก หาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ😭
.........................................................................
เอาละมาว่ากันที่เรื่องลูกดีกว่า........
สามเดือนแล้วนะที่ประจำเดือนไม่มา ยิ่งคิดก็ยิ่งหวิวๆ ใจสั่น ไม่อยากจะคิดต่อไปเลยว่าจะเป็นยังไง มันก็ต้องอ้วนสินะ ต้นแขนต้นขาใหญ่ หน้าบวม พุงย้อย นี่คิดไปตอนหลังคลอด ที่จริงนี่ไม่ใช่เหตุผลหลักหรอก ทุกอย่างมันมีเหตุผลของมัน
เมื่อคิดแบบนี้จิตก็ตก เมื่อคนจิตตกก็มักจะออกทางสีหน้า ทำให้เพื่อนสนิทของแพรวเป็นห่วง และมาคอยถามไถ่อยู่เรื่อย เป็นห่วงหรืออยากรู้ก็ไม่แน่ใจ
“เมนส์ไม่มาสามเดือนแล้วทิพย์”
ทิพย์เอามือตบไหล่แพรวเบาๆ ด้วยความเข้าใจ เพราะสนิทกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย จะรู้ว่าเพื่อนคนนี้ไม่อยากมีลูกมาก ด้วยเหตุผลอะไรหลายๆอย่าง
แต่ก็แปลกไม่อยากมีลูกมากแต่รักเด็ก เที่ยวอุ้มลูกเพื่อนที่ทำงานคนนั้นคนนี้ เวลาเอามาด้วยประจำ ชอบเล่นกับเด็ก
“เอาหน่าแพรว เขาอยากมาเกิดกับเรา”
“เธอก็คิดว่าฉันท้องอีกคนเหรอยายทิพย์”
“เอ้า แล้วจะให้ฉันคิดยังไงละ ก็เมนส์ไม่มาแล้วจะอะไรอีก อีกอย่างแต่งงานแล้ว มีก็ไม่เห็นแปลก”
“ก็ฉันไม่อยากมีนิ”
ทิพย์จะมาปลอบหรือมาซ้ำเติมความรู้สึกกันแน่ วันก่อนแพรวบอกกับสามีว่าเมนส์ไม่มาจะสามเดือนแล้ว สามีกระโดดโลดเต้นไชยโยใหญ่เลย ที่เขากำลังจะได้เป็นพ่อคน จากแต่งงานกันมาสามปี แพรวไม่ยอมมีลูกให้เขาสักที
ที่จริงเขาอยากมีตั้งแต่เข้าห้องหอคืนแรกแล้ว แต่แพรวก็อ้างความพร้อม อ้างงาน อ้างพึ่งแต่งกันบ้างล่ะ สามีเขาก็ยอม เอาที่แพรวสบายใจและพร้อมแล้วกัน
“ซื้อที่ตรวจมาตรวจยัง”
“หื้อ ไม่อ่ะแพรวกลัวแพรวช็อคตาย”
“จะมาช็อคอะไร แค่มีลูก อยากกินไรปะเดี๋ยวทำให้”
แพรวย่นจมูก หน้าบูดจะร้องไห้ให้ได้เลย ส่วนสามีก็ฮัมเพลงดีดนิ้วเข้าครัวทำกับข้าวให้แพรวกิน จะอารมณ์ดีอะไรนักหนา
“ไม่ตรวจก็ไปหาหมอเลยนะ อาทิตย์หน้าเดียวพาไป”
แหนะยังมีหน้าตะโกนตามหลังอีก จะซ้ำเติมจิตใจอะไรนักหนา ฮ้วย!
เช้าวันหยุดสามีแต่งตัวหล่อมาก หล่อกว่าทุกวันจริงๆ จากที่แต่งตัวโกโรโกโสทุกวัน วันนี้ใส่เสื้อบอดี้โกว์ฟ กางเกงแม็ค รองเท้าผ้าใบ ตามสไตล์คนงบน้อยแต่อยากใส่เฉยๆ หึ มองดีๆไปตัดผมตั้งแต่เมื่อไหร่ มีใส่เจลด้วย ปัดผมขึ้นข้างบน ข้างๆขมับแถออกมาประมาณเบอร์หนึ่ง โกนหนวดโกนเครา แบบหล่อมาก แพรวแทบกรี๊ด ฮ่าๆ
“พร้อมยังจ๊ะ”
“พร้อมไร”
แพรวรู้อยู่แก่ใจ แต่ถามไปงั้นแหละ อันที่จริงก็แต่งตัวเสร็จแล้วเหมือนกัน เมื่อคืนนอนไม่หลับทั้งคืน ภาวนาขออย่าให้เป็นเช่นนั้นเลย ไม่อยากมีลูก แพรวไม่อยากแยกทางกับสามี แพรวกลัวมันจะเป็นแบบนั้น
คนที่อารมณ์ดีเป็นใครไปไม่ได้ สามีนั่นแหละ ฮัมเพลงแต่เช้า ผิวปาก มือควงกุญแจรถหมุนเป็นวงกลม เดินลงบันไดของห้องพักไปยังลานจอดรถ
“เชิญครับคุณผู้หญิง ยิ้มหน่อยสิจ๊ะที่รัก” มือก็เปิดประตูรถด้านฝั่งผู้โดยสารให้แพรวเข้าไปนั่ง รัดเข็มขัดให้เรียบร้อย
“เหอะ! เค้าไม่ได้ท้อง เค้าเครียด”
“เดี๋ยวก็รู้”
ตอนนี้รู้สึกหมั่นไส้สามีเหลือเกิน จะอารมณ์ดีอะไรนักหนา หงุดหงิดว้อย หึหึ
พอมาถึงโรงพยาบาล มีประชาชนมาใช้บริการมากมาย ทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ เสียงพูดคุยกันเจี๊ยวจ๊าวเสียงร้องของเด็ก ไม่ทันไรเสียงรถแอมบูแลมซ์วี๊ว่อวี๊ว่อดังเข้ามาจอดที่ตึกฉุกเฉิน โอ้ยแพรวหนวกหู ไม่ชอบบรรยากาศในนี้เลย
แพรวกับสามีเดินไปยังประชาสัมพันธ์ มาตรวจสุขภาพค่ะ ไม่รู้ว่าท้องหรือป่าว แพรวบอกกับพยาบาลไปแบบนี้ ก็ไม่รู้ต้องพูดว่าไง ไม่เคยมานิ ไม่เคยมีประสบการณ์
พยายาบาลยิ้ม กรอกประวัติแพรว และให้แพวไปตามที่เขาแนะนำ เมื่อแพรวไปถึง นั่งรอคิวสักพัก ไม่นานเท่าไหร่ก็ได้เข้าไปพบหมอ
“สวัสดีครับ” นายแพทย์ เอ หรือนักศึกษาแพทย์นะ ดูหน้าแล้วหล๊อหล่อ อุ๊บไม่ใช่หน้าอ่อนมาก กล่าวทักทาย
“ค่ะหมอ พอดีว่าประจำเดือนไม่มาสามเดือนแล้วค่ะ คุมกำเนิดตลอดค่ะ มั่นใจล้านเปอร์เซนต์ค่ะว่าไม่ลืมกิน หรือกินสลับเม็ด”
หมอยิ้มๆ ที่จริงไม่ใช่หรอก หมอจะขำแต่ไม่กล้าขำต่างหากละ
“ใจเย็นๆครับ คุมกำเนิดก็มีโอกาสพลาดท้องได้ครับ เดี๋ยวหมอทำการตรวจอย่างระเอียดให้นะครับ”
จากนั้นหมอก็ทำการตรวจอย่างละเอียดให้แพรว ผลปรากฎว่า แอ่น แอ้น แอ๊น! แพรวไม่ท้อง! แพรวไม่ได้ท้องค่ะทุกคน
แพรวกระโดดกางแขน กางขา สามสี่รอบในห้องตรวจเต้นท่าเต้นประจำที่เคยเต้นตอนเรียนมหาลัย หนึ่งสอง หนึ่งสองสาม หนึ่งสอง หนึ่งสองหนึ่ง จบด้วยท่าเอามือไขว้หลัง ยืนท่าสิบเอ็ดนาฬิกาหน้าเชิด ฮ่าๆ
“จริงนะหมอ แพรวไม่ได้หูฝาดใช่มั้ย”
“ครับ แค่คุณแพรวเครียดพักผ่อนไม่เพียงพอเฉยๆ และช่วงนี้น้ำหนักน้อยกว่ามาตรฐาน หรือผอมมากเกินไปทำให้ประจำเดือนไม่มาได้ครับเดี๋ยวหมอจัดยาบำรุงให้ครับ”
“เดี๋ยวก่อนค่ะหมอ หมอช่วยแจ้งผลตรวจอย่างละเอียดให้สามีแพรวฟังให้ถี่ถ้วนด้วยนะคะ”
แพรวเดินออกจากห้องตรวจตีหน้าเศร้าออกมา จับมือสามีเดินเข้าไปหาหมอ บอกว่ามีอะไรจะคุยด้วย พอหมอบอกผลตรวจอย่างละเอียดเท่านั้นแหละ สามีแพรวอยู่ดีๆก็หลับไปกลางอากาศเฉยเลย ไม่มีมารยาทจริงๆ และภาพก็ตัดมาที่แพรวนั่งรอที่ห้องฉุกเฉินแทน
เฮ้อ! จากที่จะได้กลับเร็วก็ต้องมารออีก... เซ็ง