ผมกะแฟนอาศัยอยู่บ้านหลังเดียวกัน ซึ่งเป็นบ้านของแฟน เรายังไม่ได้แต่งงานกัน ผมอายุ26ปี ยังเรียนไม่จบ ปลแต่ก่อนผมเกเรมาก แต่ตอนนี้เหลืออีกปีเดียวผมก็จบแล้วครับ ผมมีปัญหากับแฟนผมทุกครั้งเรื่องที่ผมยังเรียนอยู่ แล้วเขาทำงานคนเดียว แฟนผมค้าขายครับ ผมเหลือวิชาเรียนแค่ตัวเดียว เพื่อที่จะออกฝึกงาน ผมจึงเอาเวลาว่างไปช่วยแฟนขายของทุกวันจันทร์ถึงศุกร ขายเสร็จตอนบ่ายรึตอนค่ำผมค่อยออกไปทำโปรเจคจบ ผมทำแบบนี้ยุเป็นประจำนานสองเดือน โปรเจคผมใกล้เสร็จล่ะ
แต่ดูเหมือนแฟนผมไม่ค่อยค่ำใจว่าทำไม ผมถึงยังไม่จบ เพื่อนคนอื่นใกล้จบหมดแล้ว แฟนเขาบอกเขาเหนื่ย เขามีผมก็เหมือนไม่มี และเขาก็จะมีคำถามว่าแต่ก่อนเอาเวลาไปทำอะไรอยู่ เขาอยากมีอนาคต เขายากเริ่มต้น เขาอยากสร้างอนาคตแล้ว เขาก็ขอผมห่าง เขาก็บอกให้แยกกันอยู่ ปล ผมเรียนแต่ผู้ปกครองดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายผมทุกอย่างนะครับ ผมไม่ได้รบกวนพี่เขา ส่วนใหญ่ก็เอามาใช้มากินด้วยกันนี้และ แต่บางครังการที่เขาไล่ผมหนี ผมรู้สึกแย่มากๆ ผมไม่รู้ว่าผมจะทำไงต่อไป ผมท้อ ผมพยามช่วยเหลือแบ่งเบาเขาทุกอย่างถึงเวลาเขาโกรธ เขาพูดซ่ะผมเป็นตัวถ่วงชีวิตเขาดีๆนี้เอง
แฟนไล่ออกจากบ้านบ่อยๆควรทำไงอ่ะครับ
แต่ดูเหมือนแฟนผมไม่ค่อยค่ำใจว่าทำไม ผมถึงยังไม่จบ เพื่อนคนอื่นใกล้จบหมดแล้ว แฟนเขาบอกเขาเหนื่ย เขามีผมก็เหมือนไม่มี และเขาก็จะมีคำถามว่าแต่ก่อนเอาเวลาไปทำอะไรอยู่ เขาอยากมีอนาคต เขายากเริ่มต้น เขาอยากสร้างอนาคตแล้ว เขาก็ขอผมห่าง เขาก็บอกให้แยกกันอยู่ ปล ผมเรียนแต่ผู้ปกครองดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายผมทุกอย่างนะครับ ผมไม่ได้รบกวนพี่เขา ส่วนใหญ่ก็เอามาใช้มากินด้วยกันนี้และ แต่บางครังการที่เขาไล่ผมหนี ผมรู้สึกแย่มากๆ ผมไม่รู้ว่าผมจะทำไงต่อไป ผมท้อ ผมพยามช่วยเหลือแบ่งเบาเขาทุกอย่างถึงเวลาเขาโกรธ เขาพูดซ่ะผมเป็นตัวถ่วงชีวิตเขาดีๆนี้เอง