สวัสดีครับพี่ๆชาว Pantip วันนี้ผมจะมารีวิวชีวิตสุดดำมืดของผม คาดว่า คงหาดำกว่านี้ได้ยากครับ
ชีวิตนี้ผมเกิดมาดีมากครับ เกิดในครอบครัวที่สมบูรณ์ พ่อเป็นปลัดอำเภอ แม่เป็นครู ตามใจทุกอย่าง วงตระกูลไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เล่นการพนัน จุดเปลี่ยนของผมก็คือ..
ด้วยความหวังดีของครอบครัวผม ครอบครัวผมส่งผมไปเรียนต่อ ในชั้น ป.4  รร.เอกชน แห่งหนึ่งใน จ.นครสวรรค์ ซึ่งมาตราฐานของโรงเรียนนี้ สามารถผลิตบุคลากร และส่งสอบ รร.รัฐบาลประจำ จ.นครสวรรค์ ได้เป็นอย่างดี เด็กๆที่เรียนจบจากที่นี้ ล้วนมีอนาคตไกลเป็นอย่างมาก ผมสามารถสอบเข้า ระดับประถม และสอบต่อเข้าโรงเรียนประจำจังหวัดได้ พอมีพื้นฐานความรู้ครับ ไม่ได้อยู่ในระดับ Top ชีวิตผมอยู่หอมาตลอดครับ ห่างไกลครอบครัว ไม่มีใครมากำหนดชีวิต จนผมเริ่มเข้าสู่ ม.2 เทอม 2 ในช่วงที่ผ่านมา ผมแถบไม่ได้กลับบ้าน ไม่ได้อยู่กับครอบครัวเลย และแล้วพ่อผมก็เสียชีวิตกระทันหัน ด้วยโรคประจำตัว จุดเปลี่ยนผมก็คือ เริ่มคิดเองไม่ได้ สิ้นความหวัง ไม่เคยสูญเสีย เพราะพ่อตามใจผมมาก หลังจากเสร็จงานศพ ผมกลับมาเรียนต่อ เริ่มเข้าสังคมเพื่อนฝูงที่เกเร (ไม่ติดยาเสพติด) แต่โดดเรียนไปเที่ยว นานวันเข้าเริ่มกินเหล้าสูบบุหรี่ ผมไม่โทษโรงเรียนและเพื่อนผมนะครับ ผมโทษตัวผมเอง พอมีเพื่อนฝูงเยอะเข้า เริ่มไม่สนใจแม่ที่ใช้ชีวิตคนเดียว แบมือขอแต่เงิน ไปเที่ยว ไปเล่นสนุ๊ก กินเหล้าทุกวัน ตื่นไปเรียนไม่ไหว แต่ก็ใช้ชีวิตมาได้จนถึง ม.4 คุณครูเริ่มไม่ไหวกับพฤติกรรมของเราแล้ว เรียนไม่เข้า งานไม่ส่ง สอบไม่ผ่าน จึงติดต่อกับแม่เรา ใช่ครับ ผมกลับมาเรียนซ้ำ ที่โรงเรียนประจำอำเภอที่บ้านเกิดของผม เรียกว่าบ้านนอกได้เลยครับ แต่มารอบนี้ ผมเจอสิ่งแวดล้อมดีครับ เพื่อนฝูงฐานะทางบ้านแต่ละคนไม่ดีเลย แต่ความคิด ความกระตือรือล้นแต่ละคนดีมากๆ สภาพแวดล้อมพากันเรียนครับ เวลาสอบใครถนัดด้านไหนต่างคนต่างช่วยกัน งานใครไม่เสร็จก็ช่วยกันทำ มีโดดเรียน กินเหล้า สูบบุหรี่บ้างครับ แต่ยาเสพติดอย่างอื่นไม่มี ยามขับขันเรื่องเรียนช่วยเหลือกันทุกคนในห้อง เรียกได้ว่าดันกันเรียนสุดๆ จนกลายเป็นดาวเด่นของโรงเรียน ทั้งด้านเรียนและกิจกรรม ด้วยความที่เราเรียนซ้ำ เพื่อนๆในห้องเรียนก็ให้ความเคารพเราในฐานะ "พี่" ถึงผมจะเกเร แต่ก็พอมีพื้นฐานอยู่บ้าง ช่วยๆกันครับ จนถึงวันเรียนจบและต่างคนต่างแยกไปเรียนต่อในระดับมหาลัย
จากเด็กเกเรคนนึง ผมสามารถสอบเข้าสาขาวิชา นิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวงได้ ใช่ครับ กลับมาอยู่หออีกรอบ ไกลบ้านเป็นอย่างมาก หนักกว่าเดิม หลงแสงสีเสียง ร้านเหล้า ผับ บาร์ อบายมุกเยอะมาก เพื่อนฝูงที่เจอเหมือนเดิมครับ ใจแตก (ไม่โทษใครครับโทษตัวเอง) และแล้วก็มาเจอแฟนคนนึงในร้านเหล้าครับ คบกันเรื่อยมา แต่หลายคนก็เตือนนะครับ ว่าแฟนผมเป็นอย่างไง แต่ด้วยความรัก ผมไม่ฟังคำเตือน จนมาวันนึงผมต้องซิ่วไปเรียนต่อที่ ม.พะเยา เขาก็มาส่งผมนะครับ แต่ก็ได้ไม่นาน เริ่มห่างกัน และแล้วความบรรลัยก็มาถึงครับ ผมมีรหัส FB แฟนผม โดยที่แฟนผมไม่รู้ครับ ช่วงกลางดึกผมก็แอบเข้าไปดู และแล้วก็เจอแชทนึง ปรากฎว่าแฟนผมนัดกับเพื่อนรัก เพื่อนสนิท เพื่อนรัก ที่ผมเคยยอมเสี่ยงตายไปรับตีนแทนมันที่โดนขาใหญ่ในเชียงรายกระทืบมัน เพราะมันแอบไปมีไรกับแฟนเขามาแล้ว แต่ผมก็ยังไม่เชื่อครับ ว่าทั้งคู่ทั้งแฟนและเพื่อนจะทำกับผมได้ขนาดนี้ ผมก็ให้เพื่อนที่อยู่หอใกล้ๆกันไปดูให้ และเพื่อนผมก็ส่งรูปมาให้ดูปรากฎว่าเป็นเรื่องจริงครับ พวกเขาทั้งคู่อยู่ในห้องด้วยกันที่เชียงราย ในขณะที่ผมอยู่พะเยา ผมทำใจไม่ได้เป็นอย่างมากครับ ในขณะที่ผมอยู่หอใน ใน จ.พะเยา ผมเข้าห้องน้ำไปร้องไห้คนเดียว เพราะผมอยู่กับรูมเมทอีก 3 คน ไม่อยากให้เพื่อนเห็น และแล้วผมหันไปเห็นน้ำยาล้างห้องน้ำครับ แน่นอนครับ ผมกระดกแบบไม่คิดเลย เอ้ยไม่ตาย ทรมานมาก อาเจียนเป็นเลือด ในช่องปากลอกหลุดร่อนหมด เพราะถูกน้ำยากัด ผมเกือบหมดสติ ในจังหวะที่จะหมดสตินั้น ผมเห็นภาพว่าผมนอนตักพ่อผมที่เสียชีวิตไปแล้วกำลังค่อยๆลูบหัวผมโดยที่ไม่ได้พูดอะไรกัน เพื่อนผมตื่นมาเข้าห้องน้ำครับ เขาเคาะเรียกผมแต่ผมไม่ตอบกลับเลยสักพัก เขาจึงปีนมาดู จนเห็นสภาพผมจมกองเลือดอยู่ จึงตามกู้ภัยมาช่วยผม อาการผมหนักมากครับ จนถูกส่งต่อไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลรามาธิบดี ผ่าตัดใหญ่ทั้งหมด 5 ครั้ง ผมรักษาตัวประมาณ 1ปี 8เดือน ผมใช้ชีวิตโดยที่ไม่มีหลอดอาหาร กระเพาะอาหาร ลำไส้ใหญ่ เหลืออย่างละครึ่ง ในระหว่างนี้ผมได้กำลังใจและได้รับการดูแลจากแม่ หมอ พยาบาล เป็นอย่างดีมากๆๆๆๆครับ จนผมรอดชีวิตกลับมาได้ แต่ใช้ชีวิตอยากปกติไม่ได้แล้ว ผมกลับมารักษาตัวที่บ้าน ชีวิตไม่มีอะไรครับ เล่นโซเชียลไปเรื่อยๆ จนเจอพักพวกมาชวนเล่นพนันออนไลน์ ใช่ครับ ผมหลงเข้าไป ถึงขั้นขโมยทองแม่ตัวเองไปจำนำ ยื้มเงินเพื่อนฝูง หนี้สินรุงรัง จนตัวเองแบกรับไม่ไหวและยอมรับความจริงกับแม่ครับ แม่ผมเสียใจเป็นอย่างมาก แต่ด้วยความรักลูกครับ แม่ช่วยเหลือทุกอย่าง จนมาวันนึงแม่จะปูทางอาชีพให้ขายก๋วยเตี๋ยว ผมยังทำใจไม่ได้กับความเลวที่ผมได้กระทำลงไป ผมขับรถไปเรื่อยๆและเลี้ยวเข้าวัดตัดสินใจบวชโดยไม่บอกใครเลยครับ บวชมาได้2ปี แม่ก็ช่วยส่ง ขอให้เราไปเรียนต่อในระดับมหาลัย แม่จ่ายให้ทุกอย่างครับ (พระก็เรียนมหาลัยได้นะครับ) ผมเรียนจนจบปริญญาตรี สาขารัฐประศาสนศาสตร์ เมื่อเรียนจบก็สึกออกมาหางานทำครับ จนแต่งงานมีครอบครัว สภาพแวดล้อมแสฟนผมก็ มั่งมีกันหมดยกเว้นผมครับ ด้วยความอยากมีเหมือนคนอื่น ผมกลับไปหลงผิดอีกครั้งครับ ผมอยากรวยทางลัด ผมกลับไปเล่นพนันออนไลน์อีกครั้ง แน่นอนครับเสีย แต่เล่นมาเรื่อยๆ เพราะหนี้สินรุงรังอยากหามาปิดแต่ละเจ้า แฟนผมดีมากครับ เมื่อรู้แล้วเขาเอาทองของเค้าทั้งหมดไปจำนำ เพื่อให้ผมใช้หนี้ แต่ผมยิ่งดำลึกครับยังเล่นต่อเรื่อยๆ แอบเอาเงินบริษัทมาเล่นและเสียหมด จนตอนนี้ทรัพย์สินของครอบครัวหมดเลยครับ ผมป่วยเป็นทรึมเศร้าหนักมาก ฆตต. ไม่รู้กี่ครั้ง ผมเป็นคนประเภทยอมรับความจริงไม่ได้ รู้ว่าตัวเองเลว รู้ว่าเล่นแล้วจะเสีย แต่เลิกไม่ได้ครับ แต่ผมได้กำลังใจจากแม่และแฟนผมดีมากครับ เขาไม่เคยทิ้งผมและช่วยเหลือผมตลอด มาวันนี้ผมเลิกทุกอย่างครับ บัญชี ธนาคารออนไลน์ผมให้แฟนผมจัดการทั้งหมด ผมไม่มีติดตัวสักบาท เพื่อที่จะไม่ได้เข้าไปเล่นมันอีก ขนาดผมมีในบัญชี 13 บาท ผมยังโอนเข้าไปเล่น ไม่หมดให้มันรู้ไป ผมเริ่มรักษาตัวเองแล้วครับ จริงๆไม่ได้รักษาตัวเองหรอกครับ แต่เริ่มหันกลับมาสนใจครอบครัวที่เขาไม่ทิ้งเราไปไหน
ทั้งนี้ทั้งนั้น อยากจะบอกเพื่อนๆ การที่คุณมีครอบครัวแม้จะเหลือกี่คนก็ตาม แต่คนที่เขาไม่ทิ้งคุณไปไหน รักษาน้ำใจเขาไว้ ดูแลเขาไว้ครับ ผมแต่งงานครั้งเดียวแล้วแฟนผมไม่เคยทิ้งผมไปไหน แม่ซึ่งอยู่ข้างหลังช่วยผมตลอด ไม่เคยทิ้งผมไปไหน รักษากันไว้ครับ
ใครที่กำลังติดพนันออนไลน์ เลิกด่วนครับ เป็นหนี้เท่าไหร่หามาใช้เขา อย่ายื้มคนนั้นคนนี้เพื่อมาเล่นต่อ อย่าสร้างหนี้เพิ่มครับ อย่างไงก็เสีย หยุดเท่านี้แล้วหามาใช้เขา ชีวิตคุณจะดีขึ้นครับ ผมเลวที่สุดแล้วครับ กว่าจะคิดได้ก็อายุ 30 แล้ว อย่าให้ถึงขั้นไม่เหลืออะไรแล้วเหมือนผมเลยครับ ถึงคิดได้..
คอมเม้นต์สั่งสอนดุด่าได้ครับ วันนี้ผมเปิดใจรับฟัง และพร้อมคุยกับทุกท่านที่ประสบปัญหาเช่นผม พร้อมให้คำปรึกษาช่วยเหลือครับ