ไม่เหมือนเดิม

สวัสดีค่ะ คือ หนูชอบเพื่อนที่เรียนอยู่คนละห้องคนหนึ่งเขาเป็นผู้หญิงเหมือนกันค่ะหนูอยู่ห้อง3เขาอยู่ห้อง2ค่ะ หนูชอบเขามา2ปีกว่าแล้วค่ะ เค้าเป็นคนน่ารัก สวย นิสัยดีมากค่ะ หนูเริ่มชอบเขาตอนเข้าแถวหน้าเสาธงเขายิ้มให้หนูด้วยค่ะ จากนั้นหนูก็ตามจีบเขาๆก็รู้เพราะเพื่อนห้องเดียวกันบอก พอสนิทกันหนูทำทุกอย่างให้เขา เช่น งานวิชาศิลปะ(เก่งด้านนี้)เวรห้องของห้องเขาหนูเรียนเสร็จก็รีบไปช่วยเขาทันที55 เพราะคิดอย่างเดียวว่าจะต้องทำให้เขาชอบเราให้ได้ ตอนเที่ยงหนูจะซื้อไอติมวันละแท่งไปให้เขาค่ะ ตามตื๋อเขามาตลอดค่ะ พอปีกว่าๆก็เหมือนเผลอใจให้เขาจนหมดหนูเลยพยายามบอกความรู้สึกที่มีให้เขาไปแต่พอจะพูดมันก็มีคำว่า เพื่อน กั้นกลางอยู่หนูเลยเก็บไว้แต่ก็ปรึกษาเพื่อนห้องเดียวกันกับหนูเพื่อนมันบอกให้เก็บไว้อย่าบอกเขาเลยเดี๋ยวมันจะไม่เหมือนเดิมหนูเลยเก็บไว้ค่ะ ผ่านมา2ปีหนูก็ทักไปบอกความรู้สึกกับเขาค่ะตอนนั้นทักไปว่า
หนู: เห้ยกูมีไรบอก(ตอนนั้นก็รู้อยู่แล้วว่าเราเป็นอะไรกันไม่ได้นอกจากเพื่อนกัน) 
เขา: มีไร?
หนู: รู้แล้วใช่มั้ยว่ากูคิดยังไงกับ
เขา: อืม รู้นานล่ะ
หนู: แล้วมันจะเป็นไปได้มั้ย
เขา: กะเพื่อนกูจะให้กูคิดไรว่ะ
หนู: เข้าใจล่ะ ขอโทษที่ทำให้อึดอัดนะ
เขา: ส่งสติสเกอร์มาให้ค่ะ
จากนั้นเขาก็เริ่มตีตัวออกห่างจากหนูๆก็ด้วยไม่พูดไม่คุยกันค่ะ จากนั้นพอปิดเทอมภาคเรียนที่2หนูพยายามทำใจแต่มันก็ทำไม่ได้ปรึกษาเพื่อนสนิทแล้วก็ยังเลิกคิดถึงเขาไม่ได้เพราะนี่มันเป็นรักแรกและหนูก็ไม่เคยรักใครมาก่อนด้วย(หนูแอบร้องไห้คนเดียวตลอดเลยค่ะมีเพื่อนสนิทที่คุยกันรู้แค่นั้นค่ะว่าหนูร้องไห้เพราะเขา)ตอนเปิดเทอมใหม่หนูกับเขาได้อยู่ห้องเดียวกันค่ะตอนปิดเทอมเนี่ยหนูบอกกับตัวเองว่าหนูลืมเขาได้แล้วและขอว่าอย่าให้ได้อยู่ห้องเดียวกันแต่สุดท้ายได้มาอยู่ห้องเดียวกันพวกเราไม่พูดไม่คุยไม่สบตาไม่มองหน้ากันทำเหมือนไม่เคยรู้จักกันค่ะตอนนี้หนูยังชอบเขาเหมือนเดิมพยายามตัดใจแต่ก็ทำไม่ได้(ตอนนี้เขาน่าจะมีแฟนแล้วค่ะ)ยินดีด้วยนะคะ ขอให้เธอพบคนดีๆนะ เราก็ยังชอบเธอเหมือนเดิมและจะคอยดูเธออยู่ห่างๆนะ เพื่อน