ดิฉัน ชื่อเอ มีพี่น้องทั้งหมด4คน เรา เป็นลูกคนที่3 ซึ่งรับภาระทุกอย่างในบ้าน
เรื่องก็มีอยู่ว่าตั้งแต่เด็กจนโตไม่มีหน้าที่ไหนเลยที่จะทำให้เรา สบายใจ และรู้สึกว่าครอบครัวเราดีที่สุด
เริ่ม้นที่อายุ7ขวบ อาศัยอยู่บ้านตาทุกๆวันหลังเลิกเรียนก้อต้องมาทำงานบ้านทำการบ้านทำกับข้าวหุงข้าว
ไม่เคยที่จะใช้ชีวิตเหมือนกับเด็กคนอื่นเวลาทำงานบ้านอะไรเสร็จเรียบร้อยจะออกไปเล่นกับเพื่อน ก็ออกไปไหนไม่ได้ถ้าออกไปน้าสาวก็จะถือไม้ตามไปตีให้เรากลับบ้านซึ่งตอนนั้นเราก็คิดว่าเราผิดและก็เป็นแบบนี้ทุกวัน จนวันนึงเราก็ถามน้าสาวว่าทำไมลูกชายน้าไม่เห็นช่วยเราทำงานบ้านบ้างเลย
น้าสาวก็ตอบมาว่าจะให้ทำไมผู้ชายเขาไม่ทำงานบ้านกันหรอก ตอนนั้นเราก็งง.และมีมาอยู่วันหนึ่งน้องสาวเรานั่งทำการบ้านอยู่กับเราสองน้องสาวก็ถามหายางลบและเอะอ่ะโวยวายหาว่าเราใช้แล้วไม่เก็บเราก็บอกน้องสาวมันอยู่ใต้ตูดหรือป่าวนางก็เถียงไม่มีหาว่าเราขโมยของมัน เราเลยโมโหตีมันไปทีแรงๆ แล้วนางก็ร้องไห้นางบอกว่านางตาไปฟ้องตาพอนางลุกเท่านั้นนางก้อเห็นยางลบอยู่ใต้ตูดนางเอง แต่นางก็ยังไม่ยอมรับว่านางผิดนางไปฟ้องาไม่เกิน5นาที ตาก็ขึ้นบ้านมาเอาเท้าถีบหน้าเราแกล้งน้องมันทำไมอีฮิบหาย แกด่าขนาดนี้เลยน้องสาวยิ้มเยาะเย้ยอยู่ข้างหลัง เป็นอะไรที่แย่มากไม่ว่าน้องสาวเราอยากจะได้อะไรหรือจะกินอะไรเราซื้อให้หมด เงินได้ไปรร.วันล่ะ5บาท บ่นว่าอยากกินป๋าท๋องโก๋เราก็เอาเงินเราซื้อให้ ตอนนั้นเราคิดว่าเราไม่ได้กินขนมไม่เป็๋นไรน้องเราได้กินก็โอเคแล้ว พอผ่านไปหลายเดือน น้าสาวเราก็ทะเลาะกับพ่อเราเรื่องเงินๆทอง และเขาก็ไล่เราออกจากบ้านวิธีไล่ของน้าสาวก็คือถีบพวกเราตกบันใด
เราก็ออกไปอยู่กับปีกว่าถึงจะได้กลับมาอยู่บ้านตาพอกลับมาอยู่ทุกอย่างก็เป็นเหมือนเดิมโดนใช้ให้ทำทุกอย่าง ซักเสื้อผ้ายันกางเกงในพวกเขาอ่ะอยุ่บ้านาได้ไม่นานแม่กับพ่อเลี้ยงก็ตีตั๋วเครื่องบินจากมาเลเซียมากรุงเทพ เพื่อมารับพวกเรา4พี่น้องไปอยู่ด้วย ตอนนั้นพวกเราทุกคนก็ยังเด็กอยู่แม่เลยหาที่อยู่กับที่เรียนให้ใกล้ๆกับมาเลเซีย หลังจากนั้นพอเราอายุ12เราก็ไม่ไดเรียนแล้วแม่ให้เหตุผลว่าไปเรียนในประมาเลเซียแล้วกัน พอไปอยู่เรากับน้องช่วยงานแม่อย่างหนักทุกวันตื่นตั้งแต่6โมงเวลาตปท.เพื่อไปรร.คริสเตียนเพื่อเรียนรู้ภาษาบ้านเขาเลิกเรียน12น. หลังจากนั้นก็หาข้าวกินซื้อของเข้าร้านได้นอนพักแค่ครึ่งชม.ก็ต้องตื่นไปตั้งร้านอาหารตอนบ่าย2น. เราก็ช่วยทำงานจนถึงเวลาปิดร้านประมาณ5ทุ่ม เราเก็บร้านเสร็จตี2 ก่อนกลับพวกเราก็แวะหาอะไรกินกว่าจะถึงบ้านก็ตี3กว่าจะนอนก็ตี4 เรากับน้องทำอย่างนี้ทุกวัน เพื่อส่งพี่ชายคนที่2เรียน แต่สิ่งที่เราพยายามกันมามันสูญป่าวเพราะพี่ชายที่เราหวังว่าจะคว้าปริญญากับตรอปเรียนให้เหตุว่าไม่อยากมีปันหากับเพื่อนที่คณะ และก็ตรอปเรียน ช่วงที่ตรอปเรียนเขาไม่มีตังกินข้าวเขาโทรมาบอกเราพอดีเรามีตังเราเลยเดินเอาไปให้แม่แล้วบอกแม่ฝากโอนให้พี่ชายด้วย ทุกครั้งที่ไม่เงินใช้ไม่ว่าพี่ชายจะขอแม่หรือขอใครแต่เงินที่ส่งไปคือเราทุกบาททุกสตางค์ จนวันมาถึงวันที่เราไม่สามารถอยู่กบัแม่ได้เนื่องจากพ่อเลี้ยงลวนลามเราสองคนพี่น้อง เราเลยบอกแม่ว่าเราไม่สามารถอยู่ช่วยแม่ขายของและช่วยดูแลลูกใหม่แม่ได้น่ะ เพราะพ่อเลี้ยงลวนลามเราทุกครั้งที่มีโอกาส เขาก็พูดว่าเขาจะจัดการให้แต่ผ่านไป3เดือน ประจวบวีซ่าเรากับน้องสาวหมดพอดี และแม่ไม่ท่าทีจะเคลียร์ปันหาที่พ่อเลี้ยงลวนลามเรากับน้องสาว เราเลยขอกลับไปอยู่ที่ประเทศไทยดีกว่า ส่วนตัวเรามีเงินที่ฝากไว้กับแม่ 2หมื่นบาท พอถึงวันที่เราจะเมืองไทย เราก็ถามแม่ขอเงิน2 หมื่นบาทคืนด้วยค่ะ แม่บอกกูไม่ให้ในเมื่อนอยากจะกลับไปอยู่ที่เมืองไทย เอาไปแค่2พันพอ พ่อเลี้ยงก็ถามเราว่าไปอยู่ที่เมืองไทยไปกินขี้หรอ เราโกรธมากอ่ะ หลังจากวันนั้นมาได้อาทิตย์นึงเราก็หาสมัครงานทำและจะขอบอกว่าเราไม่มีบัตรประชาชนเราใใช้พาสสปอร์ตสมัครงาน ผ่านมา 3เดือน เราไม่เคยโทรหาแกเลยแม้แต่ครั้งเดียว จนมีอยู่วันนึงแม่เขาโทรมาหาพี่ชายคนที่2 ถามเราว่าทำไมเราไม่โทรหาเขาแล้วมีเงินใช้กันมั้ยมีเงินกินข้าวกันมั้ย
เราเลยพูดว่าบอกว่าแม่เป็นคนบอกว่าไม่ให้โทรเอก็ไม่โทร แค่นั้น ไม่นานหนักเราก็ย้ายมาอยู่กทม.พร้อมกับเด็๋กที่อยู่ในท้องยอมรับว่าตอนนั้นลำบากจริงๆคิดว่าจะมาพึ่งใบบุญน้าสาวคนสุดท้อง แต่พึ่งได้ไม่นานเขาก็บอกให้เราไปอยู่กับน้าสาวที่ถีบเราตกบันใด เขาให้เหตุผลว่าแฟนน้าเขาไม่ชอบเอ โอเครเราก็อดทนอดกลั้นทุกอย่างยอมเป็นขี้ข้าเขาก็ว่าได้ แต่ทำไงได้เราท้องอยู่พอคลอดลูกได้ไม่นาน ทางรัฐบาลประกาศให้เงินคนจน3พันบาท เราได้รับเงินเราก่ะไว้ใช้เป็นค่านมค่าแพมเพิส พอน้าสาวรู้ว่าไดเงินเขาก้อขอยืมเงินเรา2พัน เขาให้เหตุผลว่าเขาจะเอาไปให้ลูกชายเขาดาวรถมอไซพอเราบอกว่าไม่ให้เขาก็ด่าเราเงินแค่นี้ขี้หวงไปได้ ส่วนลูกชายเขาก็ชอบมาพูดว่าไม่มีตังเรากํให้ยืมทีล่ะร้อยเขาบอกว่าเด่วพี่คืนให้สิ้นเดือนหรือตอนไหนน้องไม่มีน้องบอกพี่แล้วกันจนเราหางานได้แล้วและตกลงค่าเลี้ยงดูลูกเราเขาบอกว่าเอให้น้า5,000 ถ้าไม่มีเยอะน้าเอาแค่2,500ก็ได้น้าไม่เอาเยอะหรอก พอเราไปทำงานได้แค่วันเดียวลูกเราต้องรถเข็นตกเล็กคิดดูกลับบ้านมาก็ต้องมาอาบน้าลูกตัวเองตอนกลางคืนนมก็มาชงเองเป็นแบบนี้อยู่3เดือนเราเลยตัดสินใจออกจากบ้านนั้นแล้วมาเช่าห้องอยู่ พอมาอยู่ได้ไม่นานญาติพี่น้องต่างก็โทรมาขอยืมตัง ทำเหมือนว่าเรารวย จนทุกวันนี้น้องสาวก็นิสัยเสียพี่ชายคนโตก็ไม่มีความเป็นนำพี่ชายคนที่สองก็ออกไปทางโลกสวยส่วนเราก็ต้องแบกรับหน้าที่ ทุกอย่างพี่ชายไม่เงินกินข้าวเราก็โอนไปให้น้องสาวไม่เงินกินข้าวเราก็โอนไปให้พี่ชายคนที่สองทะเลาะกับแฟนไม่มีที่ไปไม่มีเงินเราก็ให้ที่พักที่กิน พี่ชายคนที่2ตกงานไม่มีงานทำเราก็ช่วยหางานให้ทำพี่ชายคนโตมีลูกสามคนและครอบครัวเขาทำงานอยู่สองคนคือพี่ชายกับเมียเขาเขาบอกไม่ตังกินข้าวเราก็โอน ถ้าเดือนไหนเรามีโอทีเยอะหน่อยเราก็จะซื้อข้าวของเครื่องใช้ขนมข้าวอาหารแห้งไปให้เพื่อจะได้ไม่ต้องเราไปซื้อของพวกนี้แต่ยังไม่ผ่านไปอาทิตย์นึงเลยโทรมาหาเราไม่ต้องไปทำงานทั้งๆทีเงินเดือนพึ่งออกของก็พึ่งซื้อไปแต่ไม่มีตังทำงานเรานี่งงเลย และจนมาถึงวันนี้เรามีทุกอย่างมีรถเป็นของตัวเองมีคอมเกมมิ่งเป็นของตัวเอง ขอสอบถามหน่อยว่าพี่น้องที่ดีเขาตต้องเป้นแบบไหนหรอค่ะ
ครอบครัวคืออะไร
เรื่องก็มีอยู่ว่าตั้งแต่เด็กจนโตไม่มีหน้าที่ไหนเลยที่จะทำให้เรา สบายใจ และรู้สึกว่าครอบครัวเราดีที่สุด
เริ่ม้นที่อายุ7ขวบ อาศัยอยู่บ้านตาทุกๆวันหลังเลิกเรียนก้อต้องมาทำงานบ้านทำการบ้านทำกับข้าวหุงข้าว
ไม่เคยที่จะใช้ชีวิตเหมือนกับเด็กคนอื่นเวลาทำงานบ้านอะไรเสร็จเรียบร้อยจะออกไปเล่นกับเพื่อน ก็ออกไปไหนไม่ได้ถ้าออกไปน้าสาวก็จะถือไม้ตามไปตีให้เรากลับบ้านซึ่งตอนนั้นเราก็คิดว่าเราผิดและก็เป็นแบบนี้ทุกวัน จนวันนึงเราก็ถามน้าสาวว่าทำไมลูกชายน้าไม่เห็นช่วยเราทำงานบ้านบ้างเลย
น้าสาวก็ตอบมาว่าจะให้ทำไมผู้ชายเขาไม่ทำงานบ้านกันหรอก ตอนนั้นเราก็งง.และมีมาอยู่วันหนึ่งน้องสาวเรานั่งทำการบ้านอยู่กับเราสองน้องสาวก็ถามหายางลบและเอะอ่ะโวยวายหาว่าเราใช้แล้วไม่เก็บเราก็บอกน้องสาวมันอยู่ใต้ตูดหรือป่าวนางก็เถียงไม่มีหาว่าเราขโมยของมัน เราเลยโมโหตีมันไปทีแรงๆ แล้วนางก็ร้องไห้นางบอกว่านางตาไปฟ้องตาพอนางลุกเท่านั้นนางก้อเห็นยางลบอยู่ใต้ตูดนางเอง แต่นางก็ยังไม่ยอมรับว่านางผิดนางไปฟ้องาไม่เกิน5นาที ตาก็ขึ้นบ้านมาเอาเท้าถีบหน้าเราแกล้งน้องมันทำไมอีฮิบหาย แกด่าขนาดนี้เลยน้องสาวยิ้มเยาะเย้ยอยู่ข้างหลัง เป็นอะไรที่แย่มากไม่ว่าน้องสาวเราอยากจะได้อะไรหรือจะกินอะไรเราซื้อให้หมด เงินได้ไปรร.วันล่ะ5บาท บ่นว่าอยากกินป๋าท๋องโก๋เราก็เอาเงินเราซื้อให้ ตอนนั้นเราคิดว่าเราไม่ได้กินขนมไม่เป็๋นไรน้องเราได้กินก็โอเคแล้ว พอผ่านไปหลายเดือน น้าสาวเราก็ทะเลาะกับพ่อเราเรื่องเงินๆทอง และเขาก็ไล่เราออกจากบ้านวิธีไล่ของน้าสาวก็คือถีบพวกเราตกบันใด
เราก็ออกไปอยู่กับปีกว่าถึงจะได้กลับมาอยู่บ้านตาพอกลับมาอยู่ทุกอย่างก็เป็นเหมือนเดิมโดนใช้ให้ทำทุกอย่าง ซักเสื้อผ้ายันกางเกงในพวกเขาอ่ะอยุ่บ้านาได้ไม่นานแม่กับพ่อเลี้ยงก็ตีตั๋วเครื่องบินจากมาเลเซียมากรุงเทพ เพื่อมารับพวกเรา4พี่น้องไปอยู่ด้วย ตอนนั้นพวกเราทุกคนก็ยังเด็กอยู่แม่เลยหาที่อยู่กับที่เรียนให้ใกล้ๆกับมาเลเซีย หลังจากนั้นพอเราอายุ12เราก็ไม่ไดเรียนแล้วแม่ให้เหตุผลว่าไปเรียนในประมาเลเซียแล้วกัน พอไปอยู่เรากับน้องช่วยงานแม่อย่างหนักทุกวันตื่นตั้งแต่6โมงเวลาตปท.เพื่อไปรร.คริสเตียนเพื่อเรียนรู้ภาษาบ้านเขาเลิกเรียน12น. หลังจากนั้นก็หาข้าวกินซื้อของเข้าร้านได้นอนพักแค่ครึ่งชม.ก็ต้องตื่นไปตั้งร้านอาหารตอนบ่าย2น. เราก็ช่วยทำงานจนถึงเวลาปิดร้านประมาณ5ทุ่ม เราเก็บร้านเสร็จตี2 ก่อนกลับพวกเราก็แวะหาอะไรกินกว่าจะถึงบ้านก็ตี3กว่าจะนอนก็ตี4 เรากับน้องทำอย่างนี้ทุกวัน เพื่อส่งพี่ชายคนที่2เรียน แต่สิ่งที่เราพยายามกันมามันสูญป่าวเพราะพี่ชายที่เราหวังว่าจะคว้าปริญญากับตรอปเรียนให้เหตุว่าไม่อยากมีปันหากับเพื่อนที่คณะ และก็ตรอปเรียน ช่วงที่ตรอปเรียนเขาไม่มีตังกินข้าวเขาโทรมาบอกเราพอดีเรามีตังเราเลยเดินเอาไปให้แม่แล้วบอกแม่ฝากโอนให้พี่ชายด้วย ทุกครั้งที่ไม่เงินใช้ไม่ว่าพี่ชายจะขอแม่หรือขอใครแต่เงินที่ส่งไปคือเราทุกบาททุกสตางค์ จนวันมาถึงวันที่เราไม่สามารถอยู่กบัแม่ได้เนื่องจากพ่อเลี้ยงลวนลามเราสองคนพี่น้อง เราเลยบอกแม่ว่าเราไม่สามารถอยู่ช่วยแม่ขายของและช่วยดูแลลูกใหม่แม่ได้น่ะ เพราะพ่อเลี้ยงลวนลามเราทุกครั้งที่มีโอกาส เขาก็พูดว่าเขาจะจัดการให้แต่ผ่านไป3เดือน ประจวบวีซ่าเรากับน้องสาวหมดพอดี และแม่ไม่ท่าทีจะเคลียร์ปันหาที่พ่อเลี้ยงลวนลามเรากับน้องสาว เราเลยขอกลับไปอยู่ที่ประเทศไทยดีกว่า ส่วนตัวเรามีเงินที่ฝากไว้กับแม่ 2หมื่นบาท พอถึงวันที่เราจะเมืองไทย เราก็ถามแม่ขอเงิน2 หมื่นบาทคืนด้วยค่ะ แม่บอกกูไม่ให้ในเมื่อนอยากจะกลับไปอยู่ที่เมืองไทย เอาไปแค่2พันพอ พ่อเลี้ยงก็ถามเราว่าไปอยู่ที่เมืองไทยไปกินขี้หรอ เราโกรธมากอ่ะ หลังจากวันนั้นมาได้อาทิตย์นึงเราก็หาสมัครงานทำและจะขอบอกว่าเราไม่มีบัตรประชาชนเราใใช้พาสสปอร์ตสมัครงาน ผ่านมา 3เดือน เราไม่เคยโทรหาแกเลยแม้แต่ครั้งเดียว จนมีอยู่วันนึงแม่เขาโทรมาหาพี่ชายคนที่2 ถามเราว่าทำไมเราไม่โทรหาเขาแล้วมีเงินใช้กันมั้ยมีเงินกินข้าวกันมั้ย
เราเลยพูดว่าบอกว่าแม่เป็นคนบอกว่าไม่ให้โทรเอก็ไม่โทร แค่นั้น ไม่นานหนักเราก็ย้ายมาอยู่กทม.พร้อมกับเด็๋กที่อยู่ในท้องยอมรับว่าตอนนั้นลำบากจริงๆคิดว่าจะมาพึ่งใบบุญน้าสาวคนสุดท้อง แต่พึ่งได้ไม่นานเขาก็บอกให้เราไปอยู่กับน้าสาวที่ถีบเราตกบันใด เขาให้เหตุผลว่าแฟนน้าเขาไม่ชอบเอ โอเครเราก็อดทนอดกลั้นทุกอย่างยอมเป็นขี้ข้าเขาก็ว่าได้ แต่ทำไงได้เราท้องอยู่พอคลอดลูกได้ไม่นาน ทางรัฐบาลประกาศให้เงินคนจน3พันบาท เราได้รับเงินเราก่ะไว้ใช้เป็นค่านมค่าแพมเพิส พอน้าสาวรู้ว่าไดเงินเขาก้อขอยืมเงินเรา2พัน เขาให้เหตุผลว่าเขาจะเอาไปให้ลูกชายเขาดาวรถมอไซพอเราบอกว่าไม่ให้เขาก็ด่าเราเงินแค่นี้ขี้หวงไปได้ ส่วนลูกชายเขาก็ชอบมาพูดว่าไม่มีตังเรากํให้ยืมทีล่ะร้อยเขาบอกว่าเด่วพี่คืนให้สิ้นเดือนหรือตอนไหนน้องไม่มีน้องบอกพี่แล้วกันจนเราหางานได้แล้วและตกลงค่าเลี้ยงดูลูกเราเขาบอกว่าเอให้น้า5,000 ถ้าไม่มีเยอะน้าเอาแค่2,500ก็ได้น้าไม่เอาเยอะหรอก พอเราไปทำงานได้แค่วันเดียวลูกเราต้องรถเข็นตกเล็กคิดดูกลับบ้านมาก็ต้องมาอาบน้าลูกตัวเองตอนกลางคืนนมก็มาชงเองเป็นแบบนี้อยู่3เดือนเราเลยตัดสินใจออกจากบ้านนั้นแล้วมาเช่าห้องอยู่ พอมาอยู่ได้ไม่นานญาติพี่น้องต่างก็โทรมาขอยืมตัง ทำเหมือนว่าเรารวย จนทุกวันนี้น้องสาวก็นิสัยเสียพี่ชายคนโตก็ไม่มีความเป็นนำพี่ชายคนที่สองก็ออกไปทางโลกสวยส่วนเราก็ต้องแบกรับหน้าที่ ทุกอย่างพี่ชายไม่เงินกินข้าวเราก็โอนไปให้น้องสาวไม่เงินกินข้าวเราก็โอนไปให้พี่ชายคนที่สองทะเลาะกับแฟนไม่มีที่ไปไม่มีเงินเราก็ให้ที่พักที่กิน พี่ชายคนที่2ตกงานไม่มีงานทำเราก็ช่วยหางานให้ทำพี่ชายคนโตมีลูกสามคนและครอบครัวเขาทำงานอยู่สองคนคือพี่ชายกับเมียเขาเขาบอกไม่ตังกินข้าวเราก็โอน ถ้าเดือนไหนเรามีโอทีเยอะหน่อยเราก็จะซื้อข้าวของเครื่องใช้ขนมข้าวอาหารแห้งไปให้เพื่อจะได้ไม่ต้องเราไปซื้อของพวกนี้แต่ยังไม่ผ่านไปอาทิตย์นึงเลยโทรมาหาเราไม่ต้องไปทำงานทั้งๆทีเงินเดือนพึ่งออกของก็พึ่งซื้อไปแต่ไม่มีตังทำงานเรานี่งงเลย และจนมาถึงวันนี้เรามีทุกอย่างมีรถเป็นของตัวเองมีคอมเกมมิ่งเป็นของตัวเอง ขอสอบถามหน่อยว่าพี่น้องที่ดีเขาตต้องเป้นแบบไหนหรอค่ะ