เรารู้สึกเครียดเราโกหกเพื่อน ว่าเป็นโรคหนึ่งโรคหัวใจ คือมีหมอวินิจฉัยเราผิด เเล้วเราไปตรวจปรากฎว่าเราไม่ได้เป็น ตอนนั้นตรวจ สัมพยาบาลไม่ได้ตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจหมอบอกเป็นเเน่ๆเลย เเล้วเราไปตรวจที่รพ. จังหวัดปรากฎว่าไม่ได้เป็นคลื่นไฟฟ้า หมอบอกว่ามันมีผิดปกตินิดหน่อยนะเเต่ไม่ได้เป็นอะไรเกี่ยวกับหัวใจทั้งนั้น ที่ผิดปกติเเพราะเราตื่นเต้น
ตอนทำกิจกรรมพ่อเราบอกให้เขียนไป ว่าเป็นโรคหัวใจเพราะหมอเคยบอกว่าถ้างานหนักๆกิจกรรมเข้ามหาลัยไม่ไหวก็อย่าไปทำ
เรารู้สึกพอโดนคนอื่นถามรุ่นพี่ ที่ได้สายหรัส เขาถามเเบบเรากินยาไหม คือเราก็บอกเขาว่าไม่ได้เป็นอาการหนัก หมอให้เขียนไปเพื่อทำกิจกรรมไม่ไหว หมอบอกเราตอนเเค่ว่ากิจกรรมหนักๆรับน้องอย่าไปทำ เรารู้สึกผิดจนเครียดปวดหัวมากๆ เราเเคร์คนอื่นมากกว่าคนในครอบครัวสะอีก เรารู้สึกเหมือนโกหกคนอื่น พ่อเราอยากให้เขียนไป เเล้วรู้สึกผิดเพราะหมอตรวจเราเเล้วบอกว่ามีปัญหานิดหน่อยเเต่ปกติดี สามารถใช้ชีวิตได้เหมือนคนทั่วไป ไม่ได้กินยาอะไรในชีวิตประจำวัน ต่อไปมีการเขียนโรคประจำตัว คนอื่นจำเราได้เราซีเรียส เราไม่มียาอะไรกินทั้งนั้น เราปกติดี เรามีเเค่อาการใจสั่น
เราคิดว่าครั้งต่อไปเราจะไม่เขียนเเล้วบอกคนอื่นๆว่าหมอบอกว่าเราหายเเล้ว เราเป็นเเค่ระยะเริ่มต้น ไม่ได้เป็นหนัก ไม่รู้ว่ามันเเก้ตัวหรือโกหกอะไรไหม
เรารู้สึกผิดรุ่นพี่ๆเขาก็จำเราได้เราก็บอกพี่บางคนไปเเล้วว่าไม่ได้เป็นหนัก จริงๆเเล้วมันไม่ได้เป็น เเต่เขียนเพื่อไว้เฉยๆ ไม่คิดว่าเราเเบบรู้สึกผิดเพราะไม่ได้เป็นหรือมีอาการ เเบบเราเครียดจนปวดหัวเเก้ปวดหัว เป็นคนวิตกกังวลง่าย เเคร์คนข้างนอกมากๆ มากกว่าคนในบ้านอีก
คนอื่นโกหกเขายังไม่รู้สึกผิดอะไร เเบบรุ่นพี่โกหกการทำกิจกรรมบ้างว่าให้ไปทำนะ เเต่เรารู้สึกผิดมากๆ
เเคร์คนอื่นจนเกินไปมากกว่าคนในครอบครัว
ตอนทำกิจกรรมพ่อเราบอกให้เขียนไป ว่าเป็นโรคหัวใจเพราะหมอเคยบอกว่าถ้างานหนักๆกิจกรรมเข้ามหาลัยไม่ไหวก็อย่าไปทำ
เรารู้สึกพอโดนคนอื่นถามรุ่นพี่ ที่ได้สายหรัส เขาถามเเบบเรากินยาไหม คือเราก็บอกเขาว่าไม่ได้เป็นอาการหนัก หมอให้เขียนไปเพื่อทำกิจกรรมไม่ไหว หมอบอกเราตอนเเค่ว่ากิจกรรมหนักๆรับน้องอย่าไปทำ เรารู้สึกผิดจนเครียดปวดหัวมากๆ เราเเคร์คนอื่นมากกว่าคนในครอบครัวสะอีก เรารู้สึกเหมือนโกหกคนอื่น พ่อเราอยากให้เขียนไป เเล้วรู้สึกผิดเพราะหมอตรวจเราเเล้วบอกว่ามีปัญหานิดหน่อยเเต่ปกติดี สามารถใช้ชีวิตได้เหมือนคนทั่วไป ไม่ได้กินยาอะไรในชีวิตประจำวัน ต่อไปมีการเขียนโรคประจำตัว คนอื่นจำเราได้เราซีเรียส เราไม่มียาอะไรกินทั้งนั้น เราปกติดี เรามีเเค่อาการใจสั่น
เราคิดว่าครั้งต่อไปเราจะไม่เขียนเเล้วบอกคนอื่นๆว่าหมอบอกว่าเราหายเเล้ว เราเป็นเเค่ระยะเริ่มต้น ไม่ได้เป็นหนัก ไม่รู้ว่ามันเเก้ตัวหรือโกหกอะไรไหม
เรารู้สึกผิดรุ่นพี่ๆเขาก็จำเราได้เราก็บอกพี่บางคนไปเเล้วว่าไม่ได้เป็นหนัก จริงๆเเล้วมันไม่ได้เป็น เเต่เขียนเพื่อไว้เฉยๆ ไม่คิดว่าเราเเบบรู้สึกผิดเพราะไม่ได้เป็นหรือมีอาการ เเบบเราเครียดจนปวดหัวเเก้ปวดหัว เป็นคนวิตกกังวลง่าย เเคร์คนข้างนอกมากๆ มากกว่าคนในบ้านอีก
คนอื่นโกหกเขายังไม่รู้สึกผิดอะไร เเบบรุ่นพี่โกหกการทำกิจกรรมบ้างว่าให้ไปทำนะ เเต่เรารู้สึกผิดมากๆ