George Town, Penang เมื่อภาษาอังกฤษ...อ่อนแอ แต่อยากไปเที่ยวต่างประเทศ

เป็นครั้งแรกที่เขียนรีวิวลงบนพันทิป ยังไงฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ
แรกเริ่มเราชวนเพื่อนไปด้วยกัน แต่แล้วก็โดนเท แต่ด้วยความที่ใจมันอยากไปก็เลยตัดสินใจไปคนเดียว ทั้งที่ภาษาอังกฤษ พูดได้แค่ Yes No OK กับศัพท์อีกไม่กี่คำ ก็เลยได้ประสบการณ์การไปต่างประเทศคนเดียวแบบงงๆ มาแชร์กันครับ

Day 1

ในที่สุดก็ได้เวลาออกเดินทางกันต่อ หลังจากที่ผมเช็คเอ้าท์ออกจากที่พักในเมืองเบตง ก็ได้เรียกรถประจำทางที่เป็นเอกลักษณ์โดยมีสีเหลืองทั้งคัน ให้ไปส่งที่ด่านเพื่อข้ามไปยังมาเลเซีย แล้วเดินทางต่อไปยัง เกาะปีนัง ใช่ครับเกาะปีนัง เกาะที่ไปได้ง่ายมากแค่นั่งเครื่องบินไปแปบเดียวก็ถึง แต่ครั้งนี้ผมตั้งใจเดินทางทางบกครั้ง เราเริ่มเดินทางกันเลย หลังจากที่ข้ามชายแดนมาแล้วให้เราเดินเรื่อยๆออกมาจนถึงประตูด่านครับ ถ้าขี้เกียจเดินก็มีมอเตอร์ไซค์จอดรอให้บริการอยู่แต่เท่าไหรผมไม่แน่ใจ
ออกมาจะเจอกับแท็กซี่ของมาเลเซียจอดรออยู่ ให้เราต่อแท็คซี่ที่นี้ไปลงที่ท่ารถบาลิ่ง ราคาค่าเดินทางอยู่ที่ 30 RM หลังจากถึงที่สถานีบาลิ่งแล้ว เราจะต้องต่อรถที่นี้ ไปยังท่ารถ บัตเตอร์เวิร์ท เพื่อที่เราจะข้ามเรือกันต่อไปยังเกาะปีนัง
สำหรับท่ารถบาลิ่งนี้ต้องบอกเลยว่าเงียบมากๆ คือนั่งไปก็กลัวไปเพราะถ้ารถที่เรารอไม่มีคือเราไม่สามารถไปไหนได้เลย สำหรับการไปต่างประเทศคนเดียวของคนอื่นอาจจะเป็นเรื่องง่ายดายครับ แต่สำหรับคนที่พูดภาษาอังกฤษได้แค่ Yes , No , OK , Thank you และศัพท์อื่นอีกไม่กี่คำคงจะเข้าใจอารมณ์ดีว่ามันเหมือนอยู่ในหลุมหลบภัยท่ามกลางสมรภูมิรบยังไงยังงั้น ที่มองไปซ้ายก็เอิ่ม มองไปขวาก็อ่าซ์ จะถามรถที่ต้องการยังไงดีวะนี้ นั่งรออยู่พักใหญ่ก็เดินเข้าไปคุยกับเจ้าหน้าที่ขายตั๋ว พูดผิดๆถูกๆถามรถจนรู้ว่า กว่ารถจะมาถึงอีก ชั่วโมงกว่าทีเดียว
รถที่นี้มาตรงเวลาครับ พอบ่าย 2 กว่าๆ ตามเวลารถก็มาถึงทันที เราเอกก็เดินไปด้วยความไม่มั่นใจเลยถามคนที่ยืนต่อคิว เขาก็ใจดีนะครับพูดตอบเราด้วย แต่ฟังไม่ทันหันไปอีกทีเขาขึ้นรถไปแล้ว ที่ต้องถามเพราะรถที่นี้เป็นระบบหยอดเงินครับ จ่ายเกินไม่มีทอน ก็เลยเอาไงเอากัน
ขึ้นไปกำเงินเศษทั้งหมดที่มี หยอดไปมองหน้าคนขับไป คือง่ายๆถ้ามันพยักหน้าแสดงว่าครบก็เท่านั้น สรุปหยอดไปทั้งหมด 8RM แล้วเดินโง่ๆเข้าไปนั่งที่เบาะแบบสบายใจ รถประจำทางที่นี้ถือว่าดีครับ นั่งสบาย สบายจนเผลอหลับไปซะงั้น
เวลาบนรถประจำทางกว่า 2 ชั่วโมง ก็พาเรามาถึงจุดหมายปลายทางที่ ท่ารถบัตเตอร์เวิร์ท พอลงรถได้โอ้ว มันเป็นท่ารถที่ใหญ่มากมีทุกอย่างเลยละ แล้วเป็นทางเชื่อมไปยังท่าเรือ รวมถึงจุดอื่นๆที่จะไปได้ ว่าแต่คือท่าเรื่องไปทางไหนละนั้น ด้วยความอ่อนภาษาอย่างแรง ก็อาศัยดูสัญลักษณ์เป็นหลักครับ เห็นอันที่มันมีรถเรือก็เดินๆไป จนขึ้นไปชั้น 2 แล้วเดินต่อตามคนอื่นมาจนมาเจอกับท่าเรือ ที่จะพาเราไปยังเกาะปีนัง ราคาค่าข้ามแค่ 1.3RM ราคาสบายๆเลยละ
หลังจากลงเรือเรียบร้อยความตื่นเต้นก็เริ่มๆหายไป พร้อมกับบรรยากาศรอบด้านบนเรือลำใหญ่ลำนี้ เราเดินวนถ่ายรูปไปมารอบเรือจนมาถึง Penang Ferry ท่าเรือเป้าหมายของเราแล้ว
แต่พอออกจากท่าเรือเท่านั้นแหละ เอิ่ม... ไปยังไงต่อดี ความตั้งใจของเราคือหาที่พักแบบโฮสเทลใกล้ๆ George town เพื่อจะได้ใช้เวลาในการเดินเล่นได้อย่างสบาย ว่าแล้วก็จัดการหยิบมือถือเปิด Google ทันทีครับ เดินตาม Google ยังไงมันต้องพาเราไปได้ ใช่ครับมันพาเราไป
เดินวนไปวนมาจนไปเจอกับ ศิลปินรุ่นใหม่กำลังบรรเลงสีบนกำแพงเก่าๆในเมืองนั้นแหละ เลยได้เดินเข้าไปคุยอยู่ 2-3 คำ คือพูดเยอะกว่านั้นไม่ได้เดี๋ยวเขาตอบมาเราจะงง
หลังจากเดินวนเลือกแล้วเลือกอีกกับโฮสเทลสุดท้ายก็ลงเอยที่ Rope Walk Guest House เพราะด้วยราคาที่สบายเราคือ 2 คืนอยู่ที่ 53RM ก็ตกคืนละ 210 บาท ต่อเตียงเท่านั้นเอง สำหรับห้องเราเป็นห้องเตียงรวม 18 เตียงด้วยกัน บอกเลยว่าตื่นเต้นสุดๆเพราะ ฝรั่ง 80% เลยละ หลังจากได้ที่พักและพักผ่อนเป็นที่เรียบร้อย ก็ได้เวลาออกเดินหาของกินสิครับ
พื้นที่ๆเราพักนี้ใกล้กับ Kimberley Street Food Night Market ถือเป็นพื้นที่หาของกินได้อย่างสบายใจ เราเดินเลือกอยู่ซักพักใหญ่ เพราะมันหลากหลายมากมีทั้งจีน อินเดีย และอื่นๆอีก กว่าจะตัดสินใจได้ก็เดินวนไป 3 รอบ
หลังจากใช้เวลากินจนหมดก็เลยออกเดินเล่นซะหน่อย ตั้งใจจะเดินไปดูบรรยากาศกลางคืนของปีนังว่ามันสนุกแค่ไหน เดินไปหลงไปจนไปเจอซอยที่เต็มไปด้วยบาร์มากมาย แต่ช่วงที่เราเดินคนยังน้อยอยู่ ใจก็อยากนั่งนะแต่กลัวเงินที่พกไปจะหมดประกอบกับเหนื่อยกับการเดินทางด้วย เลยกะว่าพรุ่งนี้ละกันเดินสำรวจหมดแล้วค่อยว่ากัน

เดี๋ยวจะมาต่อกันนะครับ
แนะนำผมด้วยนะครับ ขอบคุณครับ