คือหนูเรียนอยู่ปี3ค่ะแต่หนูก็เคยทำงานpart-timeมาแต่หนูก็คือทำงานไปเรียนไปแล้วบางครั้งมันเบื่อคือสถานที่ทำงานมันใกล้บ้านมากๆมันก็เป็นข้อดีค่ะประหยัดค่าเดินทางแต่ด้วยความที่มันใกล้บ้านหนูไม่ชอบเพราะคนรู้จักเยอะรวมกับคำว่าเบื่อหนูก็ออกแต่ที่ทำงานก็ยังเรียกให้ไปทำนะคะเค้าบอกพร้อมเมื่อไรค่อยมาก็ได้... แล้วหนูก็หางานอื่นทำแต่ก็ได้บ้างไม่ได้บ้างส่วนใหญ่เค้าก็รับประจำแต่คือทางบ้านก็ไม่ค่อยพอใจคือจะให้ทำแต่ที่ใกล้บ้านซึ่งหนูเจอคำพูดแต่ละวันละหนูอึดอัดมากเลยคืออยากจะหนีไปไกลๆไม่อยากได้ยินอ่ะคะรู้สึกว่าเค้าควรเคารพการตัดสินใจของหนูบ้างหนูจะทำหรือไม่ทำก็อยากให้เข้าใจบ้างคือบางทีโดนถามบ่อยก็ท้อค่ะหนูแค่อยากระบายค่ะตอนนี้หนูก็ไม่ได้อยู่เฉยนะคะคือมันยังมีเรื่องเรียนที่ต้องคอยดูและยังต้องมีเรื่องงานที่ต้องกังวลว่าจะมีงานทำมั้ยคือหนูก็พยายามหางานที่มันซับพอร์ตเรื่องเรียนหนูด้วยแต่ตอนนี้ยังหาไม่ได้ค่ะซึ่งทางบ้านก็กังวลแต่เรื่องเงินได้แต่พูดๆว่าๆบ่นๆจนหนูไม่อยากอยู่บ้านแล้วค่ะหนูอยากจะออกไปอยู่เองแต่อันดับแรกคือหนูก็ต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยไม่งั้นหนูก็คงไม่รอดในการใช้ชีวิตเอง
ทำยังไงให้ที่บ้านหยุดพูดหยุดถามว่า "ทำไมไม่ไปหางานทำสักที", "ทำไมไม่ไปทำงานที่เดิม", "ทำตัวลอยไปลอยมาไปวันๆ"