เราอายุ17 ขออนุญาตแทนตัวเองว่าเรานะคะเราอ่ะอยู่กับญาติที่ต่างจังหวัดมาตั้งแต่เด็กๆ
เรื่องมันมีอยู่ว่าที่บ้านเราอ่ะปลูกแตงกวาแล้วปลูกเยอะมากแล้วไม่มีคนเก็บ......
เรื่องเกิดประมาณ2สัปดาห์ผ่านมาแล้ววันนั้นเป็นวันศุกร์เรากลับมาจากรร.เราก็ต้องมาทำงานบ้าน กวาดบ้าน ถูบ้าน ทำกับข้าว หุงข้าว กรอกน้ำทุกวัน วันนั้นเราทำกับข้าวอยู่แล้ว...
น้า:ทำอะไรอยู่(ตะคอกใส่เรา)
เรา:หนูทำกับข้าวอยู่
น้า:ไม่คิดจะมาช่วยคัดแตงกวาเลยหรือไง(ตะคอกใส่เรา)
เราก็รีบทำกับข้าวให้เสร็จแล้วจะกินข้าวสัก5-6คำแล้วไปช่วยเพราะเราหิวข้างมากหิวตั้งแต่อยู่ที่รร.แต่รีบกลับบ้านเพราะมันเย็นแล้วพอทำเสร็จเราเลยนั่งกินข้าว
น้า:ทำอะไรอยู่วะเนี่ย(ตะคอกใส่)
เรา:กินข้าวอยู่
น้า:กินอะไรนักหนาเร้าหรือใช้ให้ทำงานแค่นี้ทำเป็นขี้เกียจ(ตะคอกใส่)
เรา:น้ำตาซึมๆแต่พยายามไม่คิดมาก
พอเช้าวันถัดมาเขาก็ไม่พูดกับเราซึ่งเราก็รู้นั่นแหละว่าเพราะอะไรแต่เราก็ไม่ได้ไปช่วยเขาอีกแล้วเขาก็พูดกับพี่เขาว่าถ้าพรุ่งนี้เราไม่ไปช่วยเขาเขาจะไม่ส่งเราเรียนเขาจะตัดขาดกับเราแต่พี่เราก็ไม่มาบอกเราแต่พี่ที่อยู่บ้านเดียวกับเรามาบอกเราแทนเราเริ่มเครียดเพราะงานเยอะเราพยายามรีบทำงานให้เสร็จจนถึงตี2แต่งานเราไม่เสร็จเราจึงไม่ได้ไปช่วยเขาเก็บแตงกวาเพราะร่างกายเราไม่ไหวเช้าวันถัดมาเราก็ตัดสินใจไม่ไปช่วยเพราะงานเราเยอะมากๆแล้วอาทิตย์ถัดมาเราก็สอบด้วยจึงตัดสินใจไม่ไปช่วยและไม่อยากให้ติดเป็นบุญคุณกันเพราน้าเขาเป็นคนที่ชอบทวงบุญคุณเราเลยไม่ไปช่วยเขาพอตกเย็นมาทุกคนก็เริ่มมองเราแปลกไปไม่มีใครคุยกับเรามีแต่คนว่ามีแต่คนด่า มีแต่พี่กับน้องที่อยู่บ้านเดียวกับเราที่ยังคุยกับเราตั้งแต่วันนั้นผ่านมาประมาณ1อาทิตย์ก็มีแต่คนคอยว่าคอยแขวะเราเราก็โทรไปปรึกษากับพ่อแม่ว่าไม่อยากอยู่ที่นี้แล้วเราเริ่มเครียดเริ่มคิดมากเริ่มไม่มีจุดยืนเราพยายามไม่สนใจทุกอย่างที่พวกเขาพูดแต่มันไม่ไหวจริงๆหลายครั้งที่เราโทรไปร้องไห้กับแม่และร้องไห้คนเดียวเราเครียดมากๆพอมาเช้าวันนี้เราก็โดนอีกป้าที่ไม่ใช่ป้าแท้ๆของเราก็มาแขวะเราบอกจะฟ้องพ่อกับแม่เราอย่างงู้นอย่างงี้คอยแต่จะแต่งเรื่องโกหกฟ้องพ่อกับแม่เราจนบางครั้งเราอยากจะเถียงกลับบ้างแต่กลับทำได้แค่ยืนนิ่งๆเฉยๆเราท้อแท้กับทุกอย่างมากๆ
ซึ่งก่อนหน้านี้
ประมาณเดือนเมษาเราช่วยเราเก็บแตงกวาทุกวันตั้งแต่วันแรกยันวันสุดท้ายทั้งเก็บแตงทั้งคัดแตงเขาบอกกับเราให้ไปทำเพื่อ"แลกกับค่าเทอม"เราจึงไปช่วยเขาทำแล้วตอนแม่เรามาเขากลับบอกกับแม่เราว่าเขาออกค่าเทอมให้เราแล้วทั้งๆที่เงินนั้นเป็นเงินที่เราทำงานแลกมาแล้วแม่เขาก็ใช้เงินนั้นคือไปมันก็เท่ากับว่าเราทำงานฟรีซึ่งไม่มีใครบอกเราเลยเราพึ่งมารู้ตอนที่เกิดเรื่องแล้วแม่บอกกับเราเราเสียความรู้สึกมากๆตอนแม่เรามาทุกคนพูดดีกับเราชมเราต่อหน้าพ่อกับแม่แต่พอลับหลังพ่อกับแม่ก็มีแต่คนด่าคนว่าคนคอยนินทาเรา เราควรจะทำยังไงดีเราควรรับมือกับมันยังไง
เครียดมากค่ะควรรับมือกับปัญหาเหล่านี้ยังไงดี??
เรื่องมันมีอยู่ว่าที่บ้านเราอ่ะปลูกแตงกวาแล้วปลูกเยอะมากแล้วไม่มีคนเก็บ......
เรื่องเกิดประมาณ2สัปดาห์ผ่านมาแล้ววันนั้นเป็นวันศุกร์เรากลับมาจากรร.เราก็ต้องมาทำงานบ้าน กวาดบ้าน ถูบ้าน ทำกับข้าว หุงข้าว กรอกน้ำทุกวัน วันนั้นเราทำกับข้าวอยู่แล้ว...
น้า:ทำอะไรอยู่(ตะคอกใส่เรา)
เรา:หนูทำกับข้าวอยู่
น้า:ไม่คิดจะมาช่วยคัดแตงกวาเลยหรือไง(ตะคอกใส่เรา)
เราก็รีบทำกับข้าวให้เสร็จแล้วจะกินข้าวสัก5-6คำแล้วไปช่วยเพราะเราหิวข้างมากหิวตั้งแต่อยู่ที่รร.แต่รีบกลับบ้านเพราะมันเย็นแล้วพอทำเสร็จเราเลยนั่งกินข้าว
น้า:ทำอะไรอยู่วะเนี่ย(ตะคอกใส่)
เรา:กินข้าวอยู่
น้า:กินอะไรนักหนาเร้าหรือใช้ให้ทำงานแค่นี้ทำเป็นขี้เกียจ(ตะคอกใส่)
เรา:น้ำตาซึมๆแต่พยายามไม่คิดมาก
พอเช้าวันถัดมาเขาก็ไม่พูดกับเราซึ่งเราก็รู้นั่นแหละว่าเพราะอะไรแต่เราก็ไม่ได้ไปช่วยเขาอีกแล้วเขาก็พูดกับพี่เขาว่าถ้าพรุ่งนี้เราไม่ไปช่วยเขาเขาจะไม่ส่งเราเรียนเขาจะตัดขาดกับเราแต่พี่เราก็ไม่มาบอกเราแต่พี่ที่อยู่บ้านเดียวกับเรามาบอกเราแทนเราเริ่มเครียดเพราะงานเยอะเราพยายามรีบทำงานให้เสร็จจนถึงตี2แต่งานเราไม่เสร็จเราจึงไม่ได้ไปช่วยเขาเก็บแตงกวาเพราะร่างกายเราไม่ไหวเช้าวันถัดมาเราก็ตัดสินใจไม่ไปช่วยเพราะงานเราเยอะมากๆแล้วอาทิตย์ถัดมาเราก็สอบด้วยจึงตัดสินใจไม่ไปช่วยและไม่อยากให้ติดเป็นบุญคุณกันเพราน้าเขาเป็นคนที่ชอบทวงบุญคุณเราเลยไม่ไปช่วยเขาพอตกเย็นมาทุกคนก็เริ่มมองเราแปลกไปไม่มีใครคุยกับเรามีแต่คนว่ามีแต่คนด่า มีแต่พี่กับน้องที่อยู่บ้านเดียวกับเราที่ยังคุยกับเราตั้งแต่วันนั้นผ่านมาประมาณ1อาทิตย์ก็มีแต่คนคอยว่าคอยแขวะเราเราก็โทรไปปรึกษากับพ่อแม่ว่าไม่อยากอยู่ที่นี้แล้วเราเริ่มเครียดเริ่มคิดมากเริ่มไม่มีจุดยืนเราพยายามไม่สนใจทุกอย่างที่พวกเขาพูดแต่มันไม่ไหวจริงๆหลายครั้งที่เราโทรไปร้องไห้กับแม่และร้องไห้คนเดียวเราเครียดมากๆพอมาเช้าวันนี้เราก็โดนอีกป้าที่ไม่ใช่ป้าแท้ๆของเราก็มาแขวะเราบอกจะฟ้องพ่อกับแม่เราอย่างงู้นอย่างงี้คอยแต่จะแต่งเรื่องโกหกฟ้องพ่อกับแม่เราจนบางครั้งเราอยากจะเถียงกลับบ้างแต่กลับทำได้แค่ยืนนิ่งๆเฉยๆเราท้อแท้กับทุกอย่างมากๆ
ซึ่งก่อนหน้านี้
ประมาณเดือนเมษาเราช่วยเราเก็บแตงกวาทุกวันตั้งแต่วันแรกยันวันสุดท้ายทั้งเก็บแตงทั้งคัดแตงเขาบอกกับเราให้ไปทำเพื่อ"แลกกับค่าเทอม"เราจึงไปช่วยเขาทำแล้วตอนแม่เรามาเขากลับบอกกับแม่เราว่าเขาออกค่าเทอมให้เราแล้วทั้งๆที่เงินนั้นเป็นเงินที่เราทำงานแลกมาแล้วแม่เขาก็ใช้เงินนั้นคือไปมันก็เท่ากับว่าเราทำงานฟรีซึ่งไม่มีใครบอกเราเลยเราพึ่งมารู้ตอนที่เกิดเรื่องแล้วแม่บอกกับเราเราเสียความรู้สึกมากๆตอนแม่เรามาทุกคนพูดดีกับเราชมเราต่อหน้าพ่อกับแม่แต่พอลับหลังพ่อกับแม่ก็มีแต่คนด่าคนว่าคนคอยนินทาเรา เราควรจะทำยังไงดีเราควรรับมือกับมันยังไง