ผมเป็นนักเรียนครับ เรียนอยู่ม.6ละ กำลังเครียดเรื่องเรียนต่อ เพราะมีระบบ TCAS ที่ชวนให้เกาหัวในทุกๆครั้งที่พูดถึงมัน
แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่ทำให้ผมสับสนในตัวเองหรอกนะ และผมเกลียดงานราชการมาก
ความพ่ายแพ้ทุกอย่างมาตั้งแต่เด็กเนี่ย มันทำให้ผมเชื่อคำๆนึงที่บอกว่า "one day i will be the best" คือไม่รู้สิ ผมไม่เคยประสบความสำเร็จอะไรซักอย่างเลย ไม่เคยได้รับคำชมอย่างเป็นทางการเลย แบบโดนชมทั้งที ดันโดนชมในสิ่งที่โลกใบนี้จะเห็นค่าของมันรึป่าวก็ไม่รู้อะนะ 55+ และคำชมเหล่านั่นมันดูไร้ค่ามากๆ ถ้าเอามาเทียบกับสายงาน ที่ผมอยากจะทำ ทำไมผมคิดมากกับคำชมอะหรอ Homosepien ที่อยู่เหนือห่วงโซ่อาหารทุกตัวมันก็ต้องการคำชมทุกคนแหละ
คือผมแพ้ในทุกด้านจริงๆ การเรียน ความรัก การงาน ความรู้สึกผมดาวน์จัดๆเลยว่ะตอนนี้ แต่ก็นะ เข้าโรงเรียนไป ผมก็ทำเป็นalert ๆ ไป
ผมคิดว่าการที่เรากำลังดาวน์อยู่เนี่ย แล้ว ดันฟังเพลงเศร้า ทำตัวเศร้า มันคงไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้น
แต่ก็นะ...ถ้าผมรู้สึกดีแล้วผมคงไม่มานั่งเขียนกระทู้งี้หรอก ...
ผมเป็นคนที่ฝันไกลมาก ไกลสุดๆ ไกลจนไกลเกินเอื้อมเลยล่ะ
ผมเลยพยายามจะสร้างผลงานให้สำเร็จลุล่วงตั้งแต่อายุ17-18นี่แหละ
เห้ยซีเรียส!!... บางคนบอกว่า"จะเอาไรมากวะอายุแค่นี้คิดการใหญ่เหรอ รีบไปป่าว"
คืองี้ ผมรู้ว่าเราบังคับให้โลกหมุนไวขึ้นไม่ได้หรอก แต่จากการคาดการของผม ผมว่า ยุคสมัยมันคือตัวกำหนดว่าโลกจะหมุนไวแค่ไหนอะ
ผมว่ายุคนี้ มันมีหลายคนที่สำเร็จกับบางสิ่งตั้งแต่เด็กแล้วอะ สำเร็จที่ว่า คือ สำเร็จจริงๆอะ หาตังค์กับมันได้อะ
แล้วแบบ โลกมันหมุนไวจริงๆว่ะ มันอยู่นิ่งๆไม่ได้แล้วอะ มันต้องดิ้นแล้ว แต่น่าเสียดาย ที่ผมดันเป็นแค่เศษฝุ่น แค่เศษธุลีดินอะ
มันแบบ แค่นี้อะ แค่นี้เอง!!! ผมจะสร้างอะไรไม่ได้เลยจริงๆเหรอวะ?? กูทำไรไม่ได้เลยเหรอ?? อยากมีผลงาน อยากได้รับคำชมที่เป็นทางการอะ
อะไรก็ได้ที่ทำให้พ่อ กับแม่ ภูมิใจ ไม่มีเลย ผมไม่อยากใช้ชีวิตอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนี้แล้วอะ เอาจริงนะ ถ้ามีต้นทุนแล้วออกจากบ้านได้ ผมไปนะ
ผมดาวน์นะ เวลาควบคุมอะไรไม่ได้อะ มันรู้สึกแย่จริงๆ มาระบายเฉยๆ 555+
มีใครเคยแพ้ในทุกๆด้านบ้าง??
แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่ทำให้ผมสับสนในตัวเองหรอกนะ และผมเกลียดงานราชการมาก
ความพ่ายแพ้ทุกอย่างมาตั้งแต่เด็กเนี่ย มันทำให้ผมเชื่อคำๆนึงที่บอกว่า "one day i will be the best" คือไม่รู้สิ ผมไม่เคยประสบความสำเร็จอะไรซักอย่างเลย ไม่เคยได้รับคำชมอย่างเป็นทางการเลย แบบโดนชมทั้งที ดันโดนชมในสิ่งที่โลกใบนี้จะเห็นค่าของมันรึป่าวก็ไม่รู้อะนะ 55+ และคำชมเหล่านั่นมันดูไร้ค่ามากๆ ถ้าเอามาเทียบกับสายงาน ที่ผมอยากจะทำ ทำไมผมคิดมากกับคำชมอะหรอ Homosepien ที่อยู่เหนือห่วงโซ่อาหารทุกตัวมันก็ต้องการคำชมทุกคนแหละ
คือผมแพ้ในทุกด้านจริงๆ การเรียน ความรัก การงาน ความรู้สึกผมดาวน์จัดๆเลยว่ะตอนนี้ แต่ก็นะ เข้าโรงเรียนไป ผมก็ทำเป็นalert ๆ ไป
ผมคิดว่าการที่เรากำลังดาวน์อยู่เนี่ย แล้ว ดันฟังเพลงเศร้า ทำตัวเศร้า มันคงไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้น
แต่ก็นะ...ถ้าผมรู้สึกดีแล้วผมคงไม่มานั่งเขียนกระทู้งี้หรอก ...
ผมเป็นคนที่ฝันไกลมาก ไกลสุดๆ ไกลจนไกลเกินเอื้อมเลยล่ะ
ผมเลยพยายามจะสร้างผลงานให้สำเร็จลุล่วงตั้งแต่อายุ17-18นี่แหละ
เห้ยซีเรียส!!... บางคนบอกว่า"จะเอาไรมากวะอายุแค่นี้คิดการใหญ่เหรอ รีบไปป่าว"
คืองี้ ผมรู้ว่าเราบังคับให้โลกหมุนไวขึ้นไม่ได้หรอก แต่จากการคาดการของผม ผมว่า ยุคสมัยมันคือตัวกำหนดว่าโลกจะหมุนไวแค่ไหนอะ
ผมว่ายุคนี้ มันมีหลายคนที่สำเร็จกับบางสิ่งตั้งแต่เด็กแล้วอะ สำเร็จที่ว่า คือ สำเร็จจริงๆอะ หาตังค์กับมันได้อะ
แล้วแบบ โลกมันหมุนไวจริงๆว่ะ มันอยู่นิ่งๆไม่ได้แล้วอะ มันต้องดิ้นแล้ว แต่น่าเสียดาย ที่ผมดันเป็นแค่เศษฝุ่น แค่เศษธุลีดินอะ
มันแบบ แค่นี้อะ แค่นี้เอง!!! ผมจะสร้างอะไรไม่ได้เลยจริงๆเหรอวะ?? กูทำไรไม่ได้เลยเหรอ?? อยากมีผลงาน อยากได้รับคำชมที่เป็นทางการอะ
อะไรก็ได้ที่ทำให้พ่อ กับแม่ ภูมิใจ ไม่มีเลย ผมไม่อยากใช้ชีวิตอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนี้แล้วอะ เอาจริงนะ ถ้ามีต้นทุนแล้วออกจากบ้านได้ ผมไปนะ
ผมดาวน์นะ เวลาควบคุมอะไรไม่ได้อะ มันรู้สึกแย่จริงๆ มาระบายเฉยๆ 555+