คือจากกระทู้ที่แล้วเลยครับ พึ้งได้งานใหม่เป็นผู้ช่วยนักวิจัย แต่งานหนักมากกกกกกครับ รู้สึกเครียดมากเวลาทำงาน แล้วในวันหยุดก็ต้องไปลงพื้นที่ต่างจังหวัดครับ กลับมาก็ต้องมาทำงาน(อาจารย์อีกคนให้หยุดพักครับ แต่อาจารย์อีกหลายๆท่านที่เป็นผู้ร่วมวิจัยไม่ทราบก็สั่งงานกันมาปกติ สรุปก็คือตื่นแต่เช้ามานั่งทำงานแต่เปลียนเป็นที่บ้านเฉยๆครับ)
แล้วต้องไปลงพื้นที่ 2-3สัปดาห์ติดๆกันครับ(พึ้งทำงานมาได้2สัปดาห์ครับ แต่ที่รู้เพราะกำหนดการมันออกมาแล้ว อย่างสัปดาห์ที่ผ่านมาก็ไป สัปดาห์นี้ก็ไป สัปดาห์หน้าก็ไป) คือถ้าต้องเข้าออฟฟิตก็คือต้องทำงานต่อกันยาวๆ 20-30 วันต่อๆกันเลยถึงจะได้พัก วันหยุดก็ทำงานครับแต่แค่ทำที่บ้าน นั้งเคลียบิลการเดินทาง คือพอทำเเล้วเครียดมากกกกกก เลยเริ่มมีอคติกับงาน ไม่อยากทำแล้ว แต่ก็พึ้งเปลียนงานมาเดียวเค้าจะว่าให้อีกว่าเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ (อันนี้ยอมรับครับ) คือผมไม่เข้าใจในตัวโครงการที่ผมเป็นผู้ช่วยอยู่เลยครับ เพราะคนล่ะสายจากที่จบมา งานนี้จะเป็นการวิเคราะห์เชิงเศรษฐศาสตร์ แต่ผมจบวิทย์มา อ่านไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่เลยครับ เลยมีอคติกับงานไปเลย
คือจะของถามว่าทำยังไงดีครับ จะทนอยู่ต่ออดทนปรับอีกนิด หรือถอยออกมาเลยก่อนที่งานจะไปไกลว่านี้แล้วถอนตัวออกมาไม่ได้ เพราะตอนนี้ผมรู้สึกกดดันตัวเองมากไม่มีความสุขเลยคนที่ทำงานก็ไม่ค่อยคุยกับผมเท่าไหร่(ผมมาทีหลังครับเค้ามาทำกันก่อนผมหลายเดือนเเล้ว)เลยยิ่งเครียดครับ
ปล.งานนี้เป็นงานที่3ที่ผมเปลียนมาครับ ก่อนหน้านี้งานเเรกผมแฮปปี้นะเป็นงานบริการทั่วไปเพื่อนดี งานก็หนักอยู่ แต่ตอนนั้นยอมรับได้ครับ(ยอมได้แบบงงๆเลยครับ ทั้งๆที่เป็นครโลกส่วนตัวสูงชอบให้เวลากับตัวเอง คือหลังเลิกงานต้องได้พัก แต่ตอนทำงานที่นั้นอยู่เลทไม่มีโอก่อยู่ให้)
งานที่สอง งานนี้สบายมากครับไม่ต่อยได้ทำไรเพื่อนร่วมงานดีมากกกกกก แต่เจ้าของบริษัทผีเข้าผีออกครับบางเดือนจ่ายเงินเดือนของเดือนก่อนหน้าวันที่20ของเดือนถัดไปก็มี ไม่แจ้งล่วงหน้าด้วยโอนมาให้ก่อนที่ล่ะ2000-3000 แต่ไปทำเล็ปทำผมทุกวัน+กับเราเบื่องานด้วย
จริงๆหลังจากที่ออกจากงานเก่ามากะว่าจะไปเรียนต่อแล้วครับแต่ดันมาได้งานที่3ก่อนเลยคิอว่าทำงานเก็บเงินอีกหน่อยดีกว่าครับเลยตกลงทำ
รู้สึกเเย่กับตัวเอง รู้สึกเเย่กับงาน ชอบสร้างอคติกับงาน แก้ไขยังไงดีครับ???
แล้วต้องไปลงพื้นที่ 2-3สัปดาห์ติดๆกันครับ(พึ้งทำงานมาได้2สัปดาห์ครับ แต่ที่รู้เพราะกำหนดการมันออกมาแล้ว อย่างสัปดาห์ที่ผ่านมาก็ไป สัปดาห์นี้ก็ไป สัปดาห์หน้าก็ไป) คือถ้าต้องเข้าออฟฟิตก็คือต้องทำงานต่อกันยาวๆ 20-30 วันต่อๆกันเลยถึงจะได้พัก วันหยุดก็ทำงานครับแต่แค่ทำที่บ้าน นั้งเคลียบิลการเดินทาง คือพอทำเเล้วเครียดมากกกกกก เลยเริ่มมีอคติกับงาน ไม่อยากทำแล้ว แต่ก็พึ้งเปลียนงานมาเดียวเค้าจะว่าให้อีกว่าเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ (อันนี้ยอมรับครับ) คือผมไม่เข้าใจในตัวโครงการที่ผมเป็นผู้ช่วยอยู่เลยครับ เพราะคนล่ะสายจากที่จบมา งานนี้จะเป็นการวิเคราะห์เชิงเศรษฐศาสตร์ แต่ผมจบวิทย์มา อ่านไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่เลยครับ เลยมีอคติกับงานไปเลย
คือจะของถามว่าทำยังไงดีครับ จะทนอยู่ต่ออดทนปรับอีกนิด หรือถอยออกมาเลยก่อนที่งานจะไปไกลว่านี้แล้วถอนตัวออกมาไม่ได้ เพราะตอนนี้ผมรู้สึกกดดันตัวเองมากไม่มีความสุขเลยคนที่ทำงานก็ไม่ค่อยคุยกับผมเท่าไหร่(ผมมาทีหลังครับเค้ามาทำกันก่อนผมหลายเดือนเเล้ว)เลยยิ่งเครียดครับ
ปล.งานนี้เป็นงานที่3ที่ผมเปลียนมาครับ ก่อนหน้านี้งานเเรกผมแฮปปี้นะเป็นงานบริการทั่วไปเพื่อนดี งานก็หนักอยู่ แต่ตอนนั้นยอมรับได้ครับ(ยอมได้แบบงงๆเลยครับ ทั้งๆที่เป็นครโลกส่วนตัวสูงชอบให้เวลากับตัวเอง คือหลังเลิกงานต้องได้พัก แต่ตอนทำงานที่นั้นอยู่เลทไม่มีโอก่อยู่ให้)
งานที่สอง งานนี้สบายมากครับไม่ต่อยได้ทำไรเพื่อนร่วมงานดีมากกกกกก แต่เจ้าของบริษัทผีเข้าผีออกครับบางเดือนจ่ายเงินเดือนของเดือนก่อนหน้าวันที่20ของเดือนถัดไปก็มี ไม่แจ้งล่วงหน้าด้วยโอนมาให้ก่อนที่ล่ะ2000-3000 แต่ไปทำเล็ปทำผมทุกวัน+กับเราเบื่องานด้วย
จริงๆหลังจากที่ออกจากงานเก่ามากะว่าจะไปเรียนต่อแล้วครับแต่ดันมาได้งานที่3ก่อนเลยคิอว่าทำงานเก็บเงินอีกหน่อยดีกว่าครับเลยตกลงทำ