ช่วยบอกคุณค่าด้านสังคมบทชมดงอิเหนาให้หน่อยครับ

บัดนั้น  ประสันตาแสนกลคนขยัน  
ทำตกใจทูลองค์พระทรงธรรม์  ข้าสำคัญมั่นคงอยู่ดงนี้  
ด้วยช้างบาทย่างทีสะเทิน  เดินเกินตำบลมาพ้นที่  
เขาว่าดงหน้าก็ยังมี  จึงจะชี้ทูลเชิญให้ทัศนา  
 
๏ เมื่อนั้น  พระโฉมยงวงศ์อสัญแดหวา  
ยิ้มพลางทางตอบวาจา  ปดเล่นต่อหน้าไม่อายใจ  
ครั้นซักไซ้ไล่หาความจริง  ยังกลอกกลิ้งกลับลวงไปใหม่  
ชอบผลักให้พลัดตกลงไป  คนอะไรเช่นนี้ก็ยังมี  
 
๏ ว่าพลางทางชมคณานก  โผนผกจับไม้อึงมี่  
เบญจวรรณจับวัลย์ชาลี  เหมือนวันพี่จากสามสุดามา  
นางนวลจับนางนวลนอน  เหมือนพี่แนบนวลสมรจินตะหรา  
จากพรากจับจากจำนรรจา  เหมือนจากนางสะการะวาตี  
แขกเต้าจับเต่าร้างร้อง  เหมือนร้างน้องมาหยารัศมี  
นกแก้วจับแก้วพาที  เหมือนแก้วพี่ทั้งสามสั่งความมา  
ตระเวนไพรร่อนร้องตระเวนไพร  เหมือนเวรใดให้นิราศเสน่หา  
เค้าโมงจับโมงอยู่เอกา  เหมือนพี่นับโมงมาที่ไกลนาง  
คับแคจับแคสันโดษเดี่ยว  เหมือนเปล่าเปลี่ยวคับใจในไพรกว้า  
ชมวิหคนกไม้ไปตามทาง  คะนึงนางพลางรีบโยธี  
 
๏ แรมร้อนผ่อนพักมาหลายวัน  ถึงทางร่วมกุเรปันกรุงศรี  
พบทัพกะหรัดติปาตี  ภูมีให้หยุดโยธา