สวัสดีค่ะ เอ่ยก่อนว่าเราเพิ่งสมัครพันทิปเพื่อเรื่องนี้โดยเฉพาะเลยค่ะ
เราอาจจะใช้แท็กมั่วๆค่ะ ขอโทษทุกคนตรงนี้ด้วยนะคะ
เราเป็นเด็กมัธยมต้นคนหนึ่งค่ะ กำลังศึกษาอยู่ในห้องพิเศษด้านภาษา เราเป็นเด็กที่ค่อนข้างไปทางกิจกรรมค่ะ
จะเป็นเด็กที่เรียนอยู่ในกลางๆค่ะ ไม่ได้ถึงกับดีมากๆ แต่ว่าก็ดีพอที่เราจะภูมิใจเลยค่ะ
อยู่กับคุณพ่อคุณแม่ค่ะ คุณแม่เป็นคนที่รับทำงานทางราชการปกติ ส่วนคุณพ่อทำงานธุรกิจของตัวเองค่ะ เรื่องมันมีที่มาว่าเราเป็นคนที่เหนื่อยง่ายมากๆค่ะ ไม่ถึงกับเหนื่อยแต่เหมือนจะล้า และไม่ได้เป็นคนที่ช่วยงานบ้านพ่อแม่ค่ะจะมีก็แค่ช่วยเก็บของเท่านั้น เพราะว่าทางบ้านจ้างแม่บ้านมาดูแลอยู่แล้วค่ะ แต่เราก็อยากช่วยมากๆเลย เราชอบโดนท่านบ่นประจำด้วย ตัวคุณพ่อและคุณแม่เป็นครอบครัวที่อยู่แบบไม่จดทะเบียนสมรสค่ะ มักมีปัญหาทะเลาะกันบ้างครั้งคราว
คุณแม่ละคุณพ่อเท่านเป็นคนที่ใช้ไฟในการพูดคุยกันมาตลอดเลยค่ะ เพราะทางคุณแม่เนี่ย เจอปัญหามาเยอะมากๆ กว่าจะมาถึงตรงนี้ได้เราตกใจมากๆเลยค่ะ อีกทั้งคุณแม่ยังต้องดูแลคุณตาที่ป่วยด้วย เป็นหญิงแกร่งในสายตาของเรามากๆเลยค่ะ ส่วนคุณพ่อจะออกแนวเป็นห่วงลูกมากๆ แต่ว่าตอนกินเหล้าจะน่ากลัวมากๆค่ะ 555
ส่วนใหญ่เราเห็นปัญหาของครอบครัวมาตลอดเลยค่ะ คุณแม่เขาจะเป็นคนที่โจ่งแจ้งเรื่องนี้มาก พอจัดการปัญหาเสร็จเขาก็จะสั่งสอนเราว่าอย่าทำแบบนี้นะ เวลาแม่เขาโกรธเขาจะหลุดพูดคำหยาบมาตลอดเลย เราฟังตอนแรกก็รับไม่ได้เลยค่ะ
แต่พอฟังมาสักพักเราก็เริ่มชิน รู้สึกเป็นอะไรที่ไม่ควรจะชินเลยค่ะ และเราไปไหนมาไหนกับคุณแม่ตลอดเลย ท่านจะคอยส่งเราเรียนพิเศษรับส่งตลอด พอเราอยากลองหัดมอเตอร์ไซต์เค้าก็ให้ลองนะคะ แต่เขาไม่ชอบให้ขี่ไปไหน ฮืบ เราไม่ใช่สก๊อยนะคะแม่! แต่เราเข้าใจค่ะ เรายังไม่มีใบขับขี่เลยด้วย 555
พอขึ้นมัธยมต้นช่วงชั้นปัจจุบันมาเราก็เริ่มมีงานเยอะขึ้นมาค่ะ จากทุกๆวันเรามีเวลาลองทำอะไรที่เราชอบ จนตอนนี้เราแทบไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ ดูเป็นคนเห็นแก่ตัวจังเลย คุณตาที่ป่วยเราก็ไม่ได้ไปดูแลค่ะ จนเราเรียนมาก บางทีเราก็ต้องทำงานควบคู่กับการใช้โทรศัพท์ไปด้วย แต่ก่อนเป็นคนติดเกมส์มากๆค่ะ แต่ตอนนี้เราจะเป็นคนที่ติดการใช้โซเชี่ยลมีเดียแทน แม่มาเห็นเราที่อยู่แบบนี้เขาก็มักจะชอบพูดว่าทำไมเล่นแต่โทรศัพท์ เล่นแล้วได้เงินหรอ เราก็เถียงๆไปบ้างค่ะ แล้วก็ฟังบ้าง เพราะแม่เป็นคนอารมณ์ร้อนมากๆ เราไม่กล้าขัดอะไรท่านเท่าไหร่ค่ะ เรากลัว จนมีครั้งหนึ่งที่เราต้องออกไปคุณแม่ เราเจอกับเจ้านายของคุณแม่ค่ะ เขาเป็นคนทักคุณแม่ของเราก่อน เราก็เลยไหว้เขาไปด้วย แต่ว่า เราเป็นคนหน้าไม่ต้องรับแขกเลยค่ะ เจ้านายแม่ท่านเห็นเราไหว้หน้าบูดเลย แม่เราก็คงรู้สึกแย่มากๆ พอขึ้นรถมาโดนด่าเลยค่ะ แต่ครั้งนี้แม่ด่าเราแรงกว่าทุกครั้งมากๆ จนเรารุ้สึกกดดันแล้วเราลามไปเรื่องอื่นค่ะ เราเลยไปลงระบายในโซเชี่ยลมีเดีย แบบที่ไม่เห็นทุกคน ซึ่งรายชื่อคนที่สามารถเห็นมีน้องสาวเราอยุ่ในนั้นด้วยค่ะ น้องเบยเอาไปบอกแม่ ซึ่งคำพูดที่เราใช้ตอนนั้นค่อนข้างหยาบคายเลยค่ะ เพราะความเหนื่อยจากการเรียนพิเศษสามชั่วโมงติดและนอนไม่พอจากการทำการบ้านและกิจกรรม เลยเกิดการพิมพ์ไม่คิดค่ะ
ตอนที่เขาเห็นเขาโกรธเรามากๆเลย เขามาบอกเราว่าตัดแม่ลูกกันเลยไหม บอกเราว่าลองมาเป็นเขาบ้างไหม ฟังดูอาจจะไม่รุนแรง แต่ใจลูกที่เห็นว่าเขารู้สึกแย่กับสิ่งเราพิมพ์ไปรู้สึกแย่ใจสลายพอๆกับคุณแม่ที่รู้เลยค่ะ ตอนเราฟังแม่ตะโกนด่าเราในห้องพ่อก็มาดู เขาปลอบเราค่ะ เราไม่รู้สึกผิดแรงขนาดนี้มาก่อนเลยค่ะ แม่บอกตลอดว่าน้ำตามันแย่ เหมือนคนอ่อนแอ สำออย พอเราร้องแม่ก็ด่าเรา เขาคงใจสลายมากๆเลย เราร้องต่อหน้าท่าน ท่านก็ไม่หันมามองหน้าเรา หนำซ้ำท่านยังหันไปทำงานต่อด้วยค่ะ เป็นสัญญาณบอกว่าเขาไม่สนใจเราแล้วใช่ไหม เราจะโดนทิ้งแล้วใช่ไหมคะ
เราอยากได้คำแนะนำว่าเราจะทำยังไงต่อดี เราอยากให้แม่สนใจเราอยู่ เขาบอกเขาจะไม่สนเราแล้วค่ะ เขาบอกออกไปที่ทางบ้านคุณพ่อ ออกไปไกลๆเขา เราอยากคุยกับเขาดีๆ พอเราเริ่มคุยเขาก็ไม่ฟังเราแล้วค่ะ เขาบอกเราเป็นลูกที่แย่มากๆ ต่อว่าเราและย้ำสิ่งที่เราทำซ้ำๆเหมือนลูกปืนยิ่งเราซ้ำๆเลยค่ะ เราอยากหายไปมากๆเลยค่ะ ถ้าไม่มีเราท่านคงสบายกว่านี้ ท่านบอกท่านไม่ต้องง้อเราเลยด้วยค่ะ รู้สึกดิ่งลงไปเลยพอรู้ว่าเขาจะไม่ซัพพอร์ตเราแล้ว
เราเป็นคนที่ผ่านอะไรมากับแม่เยอะมากๆเลยค่ะ เลยรู้นิสัยคุณแม่ดี เขาพูดแบบนี้เราไม่มีกะจิตกะใจจะเรียนเลยค่ะ จะทำดีตอนนี้เขาคงไม่เห็นไปแล้ว
อย่าบอกให้เราออกไปนะคะ เราอยู่แค่ มั ธ ย ม ต้ น เองนะคะ เราอยากได้คำปลอบใจให้กำลังใจควบคู่ไปด้วยค่ะ ขอบคุณจริงๆนะคะ
เราอาจจะมีพิมพ์ผิดด้วย ขอโทษจริงๆนะคะ เราพิมพ์ในโทรศัพท์แล้วมือกำลังสั่นๆเลยค่ะ.. 😭
เป็นลูกที่แย่มากๆจนคนเป็นแม่ทนไม่ไหว
เราอาจจะใช้แท็กมั่วๆค่ะ ขอโทษทุกคนตรงนี้ด้วยนะคะ
เราเป็นเด็กมัธยมต้นคนหนึ่งค่ะ กำลังศึกษาอยู่ในห้องพิเศษด้านภาษา เราเป็นเด็กที่ค่อนข้างไปทางกิจกรรมค่ะ
จะเป็นเด็กที่เรียนอยู่ในกลางๆค่ะ ไม่ได้ถึงกับดีมากๆ แต่ว่าก็ดีพอที่เราจะภูมิใจเลยค่ะ
อยู่กับคุณพ่อคุณแม่ค่ะ คุณแม่เป็นคนที่รับทำงานทางราชการปกติ ส่วนคุณพ่อทำงานธุรกิจของตัวเองค่ะ เรื่องมันมีที่มาว่าเราเป็นคนที่เหนื่อยง่ายมากๆค่ะ ไม่ถึงกับเหนื่อยแต่เหมือนจะล้า และไม่ได้เป็นคนที่ช่วยงานบ้านพ่อแม่ค่ะจะมีก็แค่ช่วยเก็บของเท่านั้น เพราะว่าทางบ้านจ้างแม่บ้านมาดูแลอยู่แล้วค่ะ แต่เราก็อยากช่วยมากๆเลย เราชอบโดนท่านบ่นประจำด้วย ตัวคุณพ่อและคุณแม่เป็นครอบครัวที่อยู่แบบไม่จดทะเบียนสมรสค่ะ มักมีปัญหาทะเลาะกันบ้างครั้งคราว
คุณแม่ละคุณพ่อเท่านเป็นคนที่ใช้ไฟในการพูดคุยกันมาตลอดเลยค่ะ เพราะทางคุณแม่เนี่ย เจอปัญหามาเยอะมากๆ กว่าจะมาถึงตรงนี้ได้เราตกใจมากๆเลยค่ะ อีกทั้งคุณแม่ยังต้องดูแลคุณตาที่ป่วยด้วย เป็นหญิงแกร่งในสายตาของเรามากๆเลยค่ะ ส่วนคุณพ่อจะออกแนวเป็นห่วงลูกมากๆ แต่ว่าตอนกินเหล้าจะน่ากลัวมากๆค่ะ 555
ส่วนใหญ่เราเห็นปัญหาของครอบครัวมาตลอดเลยค่ะ คุณแม่เขาจะเป็นคนที่โจ่งแจ้งเรื่องนี้มาก พอจัดการปัญหาเสร็จเขาก็จะสั่งสอนเราว่าอย่าทำแบบนี้นะ เวลาแม่เขาโกรธเขาจะหลุดพูดคำหยาบมาตลอดเลย เราฟังตอนแรกก็รับไม่ได้เลยค่ะ
แต่พอฟังมาสักพักเราก็เริ่มชิน รู้สึกเป็นอะไรที่ไม่ควรจะชินเลยค่ะ และเราไปไหนมาไหนกับคุณแม่ตลอดเลย ท่านจะคอยส่งเราเรียนพิเศษรับส่งตลอด พอเราอยากลองหัดมอเตอร์ไซต์เค้าก็ให้ลองนะคะ แต่เขาไม่ชอบให้ขี่ไปไหน ฮืบ เราไม่ใช่สก๊อยนะคะแม่! แต่เราเข้าใจค่ะ เรายังไม่มีใบขับขี่เลยด้วย 555
พอขึ้นมัธยมต้นช่วงชั้นปัจจุบันมาเราก็เริ่มมีงานเยอะขึ้นมาค่ะ จากทุกๆวันเรามีเวลาลองทำอะไรที่เราชอบ จนตอนนี้เราแทบไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ ดูเป็นคนเห็นแก่ตัวจังเลย คุณตาที่ป่วยเราก็ไม่ได้ไปดูแลค่ะ จนเราเรียนมาก บางทีเราก็ต้องทำงานควบคู่กับการใช้โทรศัพท์ไปด้วย แต่ก่อนเป็นคนติดเกมส์มากๆค่ะ แต่ตอนนี้เราจะเป็นคนที่ติดการใช้โซเชี่ยลมีเดียแทน แม่มาเห็นเราที่อยู่แบบนี้เขาก็มักจะชอบพูดว่าทำไมเล่นแต่โทรศัพท์ เล่นแล้วได้เงินหรอ เราก็เถียงๆไปบ้างค่ะ แล้วก็ฟังบ้าง เพราะแม่เป็นคนอารมณ์ร้อนมากๆ เราไม่กล้าขัดอะไรท่านเท่าไหร่ค่ะ เรากลัว จนมีครั้งหนึ่งที่เราต้องออกไปคุณแม่ เราเจอกับเจ้านายของคุณแม่ค่ะ เขาเป็นคนทักคุณแม่ของเราก่อน เราก็เลยไหว้เขาไปด้วย แต่ว่า เราเป็นคนหน้าไม่ต้องรับแขกเลยค่ะ เจ้านายแม่ท่านเห็นเราไหว้หน้าบูดเลย แม่เราก็คงรู้สึกแย่มากๆ พอขึ้นรถมาโดนด่าเลยค่ะ แต่ครั้งนี้แม่ด่าเราแรงกว่าทุกครั้งมากๆ จนเรารุ้สึกกดดันแล้วเราลามไปเรื่องอื่นค่ะ เราเลยไปลงระบายในโซเชี่ยลมีเดีย แบบที่ไม่เห็นทุกคน ซึ่งรายชื่อคนที่สามารถเห็นมีน้องสาวเราอยุ่ในนั้นด้วยค่ะ น้องเบยเอาไปบอกแม่ ซึ่งคำพูดที่เราใช้ตอนนั้นค่อนข้างหยาบคายเลยค่ะ เพราะความเหนื่อยจากการเรียนพิเศษสามชั่วโมงติดและนอนไม่พอจากการทำการบ้านและกิจกรรม เลยเกิดการพิมพ์ไม่คิดค่ะ
ตอนที่เขาเห็นเขาโกรธเรามากๆเลย เขามาบอกเราว่าตัดแม่ลูกกันเลยไหม บอกเราว่าลองมาเป็นเขาบ้างไหม ฟังดูอาจจะไม่รุนแรง แต่ใจลูกที่เห็นว่าเขารู้สึกแย่กับสิ่งเราพิมพ์ไปรู้สึกแย่ใจสลายพอๆกับคุณแม่ที่รู้เลยค่ะ ตอนเราฟังแม่ตะโกนด่าเราในห้องพ่อก็มาดู เขาปลอบเราค่ะ เราไม่รู้สึกผิดแรงขนาดนี้มาก่อนเลยค่ะ แม่บอกตลอดว่าน้ำตามันแย่ เหมือนคนอ่อนแอ สำออย พอเราร้องแม่ก็ด่าเรา เขาคงใจสลายมากๆเลย เราร้องต่อหน้าท่าน ท่านก็ไม่หันมามองหน้าเรา หนำซ้ำท่านยังหันไปทำงานต่อด้วยค่ะ เป็นสัญญาณบอกว่าเขาไม่สนใจเราแล้วใช่ไหม เราจะโดนทิ้งแล้วใช่ไหมคะ
เราอยากได้คำแนะนำว่าเราจะทำยังไงต่อดี เราอยากให้แม่สนใจเราอยู่ เขาบอกเขาจะไม่สนเราแล้วค่ะ เขาบอกออกไปที่ทางบ้านคุณพ่อ ออกไปไกลๆเขา เราอยากคุยกับเขาดีๆ พอเราเริ่มคุยเขาก็ไม่ฟังเราแล้วค่ะ เขาบอกเราเป็นลูกที่แย่มากๆ ต่อว่าเราและย้ำสิ่งที่เราทำซ้ำๆเหมือนลูกปืนยิ่งเราซ้ำๆเลยค่ะ เราอยากหายไปมากๆเลยค่ะ ถ้าไม่มีเราท่านคงสบายกว่านี้ ท่านบอกท่านไม่ต้องง้อเราเลยด้วยค่ะ รู้สึกดิ่งลงไปเลยพอรู้ว่าเขาจะไม่ซัพพอร์ตเราแล้ว
เราเป็นคนที่ผ่านอะไรมากับแม่เยอะมากๆเลยค่ะ เลยรู้นิสัยคุณแม่ดี เขาพูดแบบนี้เราไม่มีกะจิตกะใจจะเรียนเลยค่ะ จะทำดีตอนนี้เขาคงไม่เห็นไปแล้ว
อย่าบอกให้เราออกไปนะคะ เราอยู่แค่ มั ธ ย ม ต้ น เองนะคะ เราอยากได้คำปลอบใจให้กำลังใจควบคู่ไปด้วยค่ะ ขอบคุณจริงๆนะคะ
เราอาจจะมีพิมพ์ผิดด้วย ขอโทษจริงๆนะคะ เราพิมพ์ในโทรศัพท์แล้วมือกำลังสั่นๆเลยค่ะ.. 😭