เรากับแฟนคบกันมา 7 ปีครึ่งคะ บ้านเราอยู่ใกล้กัน ความใกล้กันมากนี่แหละคะทำให้แฟนเราอึดอัดจนถึงกับขอเลิก ด้วยความที่แฟนเราเป็นเทรนเนอร์เราก็หึงหวงแฟนเราจนเขาอึดอัด ก็เข้าใจคะว่าที่เขาขอเลิกก็เพราะเรางี่เง่า ตอนแรกที่ขอเลิกกันเราก็ยอมไปดีๆนะคะ แต่พอเราจะไปเขากับบอกว่าเดี๋ยวค่อยไปได้มั้ย เขายังรักเราอยู่ ต่อพอนานๆเข้า เขากลับบอกกับคนอื่นว่าคบเราเพราะแค่สงสารเรา แต่พอพูดกับเรากับบอกว่ารักเรา ด้วยความที่เราอยู่บ้านใกล้กัน แน่นอนคะต้องเจอหน้ากันทุกวัน และเราสนิทกับแม่เขามาก เรารักแม่เขาเหมือนกับแม่เราอีกคนเลยเพราะแม่เขาช่วยเหลือเราทุกอย่างตอนที่เราลำบากมากๆ มันเลยตัดไม่ขาดสักที แต่ตอนนี้อึดอัดและเสียใจมากคะ เพราะรักแฟนคนนี้มาก ไม่อยากเสียเขาไป แต่ก็ไม่อยากรั้งเขาเอาไว้เพราะเขาดูไม่มีความสุขที่อยู่กับเรา เราพยายามง้อเขามาจะร่วมเดือนแล้วคะ สิ่งที่ได้กลับมามีน้ำตาตลอด แต่เขากับปลอบเราเหมือนเดิม อยู่ข้างเราเหมือนเดิม เพียงแค่คุยไม่เหมือนเดิม ความรู้สึกไม่เหมือนเดิม ควรจัดการความคิดของตัวเองยังไงคะ มันอยู่คนเดียวก็ฟุ้งซ่าน อยู่กับเพื่อนก็ดราม่าใส่เพื่อน บางทีก็ลืมไปบ้างบางครั้ง แต่ทุกครั้งที่อยู่คนเดียวก็คิดถึงเขาตลอด ยิ่งเดินออกมาจากบ้านก็เจอบ้านเขาเจอเขา บางครั้งที่เขาชวนไปไหนก็ไปกับเขาก็รู้สึกเจ็บอีกเพราะเขาทำเป็นเหมือนเดิมแต่หลังจากนั้นก็เปลี่ยนไปเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น อยากหนีออกไปจากตรงนี้ก็หนีไม่ได้ เพราะด้วยหน้าที่การงานและครอบครัว พยายามทำตัวเองให้มีความสุข ก็ลืมเขาไม่ได้สักที เพราะตลอด 7 ปีที่คบกันไม่ค่อยทะเลาะกันเลย มีความสุขตลอด พอทะเลาะก็รุนแรงไปเลย เหมือนครั้งนี้ ควรจัดการความคิดตัวเองยังไงดีคะ
แฟนขอเลิกคะ แต่อยู่ใกล้กันมาก บ้านใกล้กัน ควรจัดการกับความคิดยังไงคะ