เรื่องสั้น...... ความรัก...... ทนฝืน

https://pantip.com/topic/39033025 ตอนที่ 2

ขออนุญาติ เอาเนื้อเพลงมาลงอีกนะคะ ไม่เกี่ยวกับเอกละ เอกไม่ได้เปิดยูทูปฟัง แต่ จขกท เอามาลงเอง ให้มันเข้ากับบรรยากาศ และความรู้สึกของเอก
(ขออนุญาติเจ้าของเพลงด้วยนะคะ แฮะๆ)

       จากมื้อที่อ้ายหัวใจเสียหลัก
กะย้อนวาฮักเลยปล่อยให้เจ้าไป
ทั้งที่หน้าเอิกหัวใจข้างซ้าย
ยังฮักเจ้าหลายเบิดชีวิต
อ้ายบ่คิดเลยว่า เจ้าสิเสียน้ำตาให้เขาอีกเทือ
คนที่อ้ายกะเคยเชือ ว่าฮักเจ้าอีหลี
แต่เป็นหยังคือจังซางมาเหยียบหัวใจอ้ายนี้
คนที่ฮักเจ้าตรงนี้แทบสิทนบ่ไหว
คืนมาสาหล่า กลับคืนมาสาหล่า
อ้ายสิเช็ดน้ำตาที่มันไหล
คืนมาสาหล่า กลับคืนมาหาอ้าย
ก้อนหัวใจยังฮักเจ้าหลายเบิดหน่วย
ให้เจ้าอวยคืนมา

ตอนนี้พรได้คลอดลูกคนเล็กแล้ว จิตใจพรดีขึ้นมามาก เพราะพรไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่นเลย นอกจากเจ้าตัวเล็กคนที่สองคนนี้ ที่จริงจิตใจพรดีขึ้นมาก่อนหน้านี้แล้วละ พรออกจากโรงพยาบาลมาพักฟื้นที่บ้าน เอกเห็นว่าไม่มีวี่แววของพ่อของเด็กๆเลยที่จะกลับมาหาลูกๆ ขนาดพรมีลูกคนที่สองยังไม่รู้ มันเลวได้ใจจริงไอ้ผู้ชายคนนี้ ทำไมมันทำกับพรกับลูกได้ลงคอ เอกแอบตามหาปลื้มในโซเชียล เอกพบว่าปลื้มมีผู้หญิงอื่นแล้ว เหมือนจะแฮปปี้ด้วยนะ แล้วพรละ!! ไอ้ปลื้มแกปล่อยให้พรต้องตกนรกทั้งเป็นไปเสวยสุขกับผู้หญิงคนใหม่เนี่ยนะและเอกต้องตกตลึงกับคนที่มาคอมเม้นรูปปลื้มกับแฟนใหม่ พร! มันเป็นชื่อล็อคอินของพร แสดงว่าพรรู้ตลอดเวลาเรื่องราวของปลื้ม ก็ดีเหมือนกันนะที่พรรู้ พรจะได้ตัดใจจากมันสักที ส่วนลูกถ้าเขาจะมาค่อยตกลงกันทีหลัง คือเอกคิดเองเอเองไปคนเดียวว่าเอกจะขอดูแลพรต่อจากนี้ไป ถ้าพรไม่รังเกลียด แต่พรจะยอมมั้ยนะเอกตัดสินใจบอกความต้องการและความในใจให้พรรู้ เอกขอดูแลพรได้มั้ย เอกรักพรมาตลอด แต่เอกไม่กล้าที่จะพูด! แต่วันนี้เอกกล้าพูด กล้าที่จะพูดมันออกมา เอกจะไม่ยอมให้พรต้องเป็นของใครอีกแล้ว โดยฉะเพราะคนที่มันไม่รักพรจริง

ความจริงพ่อแม่เอกไม่ยินดีด้วยที่เอกจะรับดูแลพร ที่เอกจะไปสู่ขอพรกับพ่อแม่ของพร นังพรมันไม่ได้รักเอง! ถ้ามันรักเองมันไม่ยอมปล่อยตัวมีลูกกับคนอื่นหรอก ที่ผ่านมาสมัยเรียนทำไมพ่อแม่จะดูไม่ออกว่าเอกรักพร แต่พรมันไม่เคยมองเห็นความรักของเอกเลย ไม่ใช่แค่พ่อแม่ที่รู้ แต่พ่อแม่พรก็รู้ด้วย แค่ผู้ใหญ่ทั้งสองต่างคนต่างไม่พูด เพราะรู้ว่าอีกคนไม่ได้คิดแบบนั้น อีกอย่างมันเป็นเรื่องของเด็กๆเขา อืมจะว่าไปพ่อของพรก็ไม่ชอบนะที่จะเอาเอกมาเป็นลูกเขย แต่ก็ไม่ได้รังเกลียด โชคดีที่พรไม่ได้ชอบเอก  พ่อแม่ไปขอพรให้เอกนะ ถ้าพรตกลงกับเอกแล้ว

ส่วนพ่อแม่พรเห็นว่าพรเลี้ยงลูกคนเดียวถึงสองคน พ่อของหลานมันก็ไม่เคยจะมาเหลียวแล ลูกคนเล็กมันก็ไม่ได้มาเซ็นรับรองบุตรด้วยซ้ำ มันช่างไม่สมควรที่จะเป็นพ่อใครจริงๆ แต่ไอ้เอกมันเป็นคนดีนะพร! และมันก็รักพรมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ไม่ลองเปิดใจให้มันบ้าง ลูกพรก็ตั้งสองคน พรจะเลี้ยงยังไงไหว ลูกมันต้องกินต้องใช้ ต้องเรียนหนังสือ พรจะให้ลูกจบแค่ ม.6 หรอ พ่อแม่ยังส่งพรเรียนถึงมหาลัยได้ ความจริงเงินตากับยายก็ส่งหลานได้สบายอยู่แล้ว ลุงๆป้าๆอีก แต่พ่อแม่อยากให้พรเป็นครอบเป็นครัวจริงๆ เอกมันจะไม่ทิ้งพรเด็ดขาด พ่อแม่พูดกับพรเพราะความหวังดี พรคิดตามสิ่งที่พ่อแม่พูดมันก็ถูกนะ ที่ผ่านมาเอกทำดีกับพรมาตลอด ทำไมพรมองไม่เห็นความรักของเอก ทุกวันนี้พรก็ไม่สามารถรักเอกได้ พรรักปลื้ม มันเป็นไปไม่ได้แล้ว ปลื้มไม่กลับมาแล้ว พรจะยอมทำตามพ่อแม่ และเปิดโอกาสให้เอก บางทีพรอาจจะรักเอกได้ก็ได้

เอกเที่ยวไปหาพร ดูและพร ช่วยหยิบช่วยจับผ้าอ้อมขวดนมให้ตัวเล็ก ส่วนคนโตก็เข้าโรงเรียนแล้ว เอกก็อาสาไปรับไปส่ง เวลาเหลือเฟื่อที่เอกจะทำสิ่งเหล่านี้ บ้านไม่ได้อยู่ไกลกันเลย แค่รั้วเดียวกัน ทุกอย่างเอกเต็มใจทำ ไม่ได้ทำเพื่อเอาใจพรเพราะอยากให้พรเปิดใจ พาพรไปทำธุระ พาไปที่นั่นที่นี่แล้วแต่พรจะอยากไป ตอนนี้เอกมีรถยนต์ส่วนตัวขับแล้ว งานที่เอกทำก็มั่นคง เอกสามารถดูและพรและลูกๆได้แบบไร้กังวล เอกคิดเพียงว่าความดีที่เอกมีให้พรจะช่วยให้พรรักเอกจากใจ เอกหวังแค่นี้จริงๆ

ความจริงแล้วเอกรู้ว่าเอกเปลี่ยนหัวใจพรไม่ได้หรอกบางครั้งเอกแอบเห็นสายตาพรเศร้า เหม่อลอยเหมือนคิดอะไรในใจ เอกอยากจะถาม แต่ไม่ถามดีกว่า เอกไม่อยากได้ยินคำตอบที่บาดใจ แต่ปากพรก็บอกว่ารักเอก พรรักเอกงั้นหรอ! เอกหลอกตัวเอง หรือพรกำลังหลอกตัวเองกันแน่ ช่างมันเถอะยังไงพรก็อยู่กับเอก ส่วนปลื้มมันก็แต่งงานใหม่ไปแล้ว แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่สองคนจะกลับมาหากัน แล้วถ้าเป็นไปได้เอกจะทำยังไง ยังไม่คิดนั้นมันเป็นเรื่องของอนาคตที่ไม่น่าจะเกิดขึ้น ตอนนี้เอกได้พรมาเป็นของเอกแล้ว เหลือก็แค่แต่งงานตามประเพณีและจดทะเบียนสมรสก็แค่นั้น โชคดีนะที่พรไม่ต้องตามไปหย่ากับปลื้ม พรกับปลื้มไม่ได้จดทะเบียนสมรสกัน

เมื่อถึงวันที่เอกกับพรแต่งงานกันผู้คนญาติพี่น้องมาร่วมแสดงความยินดี ไม่มีใครพูดถึงเรื่องที่ผ่านมาของพรสักคน เป็นเพราะเข้าใจหรือถูกสั่งไม่ให้พูดกันแน่ แต่เรื่องลับหลังมันก็มีกันทุกคนแหละ เอกกับพร และพ่อแม่ไม่สนใจ แค่ชีวิตลูกๆกับหลานๆมีความสุขก็พอ คู่กันแล้วก็ไม่แคล้วกันน้อลูกๆ! พ่อของเอกอวยพร เอกแต่งงานกับพรทั้งที่เอกไม่ได้ใจพรหรอก เอกดูออกแต่เอกก็ไม่เคยขอร้อง และพรก็ไม่เคยทำให้เอกเจ็บช้ำน้ำใจสักครั้งเลย พรปรนนิบัติกับเอกแบบศรีภรรยาที่ดีเสมอ แต่มันก็ชอบมีบางครั้งที่เอกแอบเห็นพรนอนร้องไห้ หรือ เหม่อลอย มันก็ทำให้เอกเจ็บที่ใจอยู่นะ ถึงเอกไม่ถามพรเอกก็พอจะรู้ว่าพรเป็นอะไร เรื่องอะไร เอกก็จะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น แต่พอพรรู้สึกตัวพรก็จะกลับมาเป็นปกติ ไม่ให้เอกลำบากใจ และพรชอบพูดเสมอว่าพรรักเอกนะ

เอกไม่บังคับพรให้ลืมคนเก่า เอกจะใช้เวลา! ให้เวลาพิสูจน์ความรักของเอก ถึงตอนนี้มันก็มากพอแล้วละมากพอที่พรจะรู้ว่าเอกรักพรมาก และเอกจะให้เวลาทำให้พรลืมเรื่องเก่าๆไป พรมีลูกน้อยให้เอกหนึ่งคน และนั้นก็คือพยานรักที่พรกำลังจะบอกว่าพรรักเอกจริงๆหรือป่าวนะ แต่ทำไมพรยังนอนร้องไห้อยู่ละ เอกเก็บความรู้สึกไว้ ไม่ถามให้พรต้องรู้สึกไม่สบายใจ และเอกก็รู้สึกไม่ชอบที่พรยังคิดถึงคนเก่าอยู่ นิสัยเอกไม่ได้เป็นคนอารมณ์ร้อนด้วยสิ ที่จะไปบังคับขู่เข็นให้พรลืมเรื่องเก่าๆไปได้ ยังไงพรก็มีลูกกับเอกแล้ว พรเป็นของเอกแล้ว แต่พรจะรู้มั้ยนะว่าเอกเจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นพรร้องไห้คิดถึงปลื้ม เพียงแค่เอกไม่พูด

แต่วันนี้สิ่งที่เอกพยายามจะให้พรลืมมันกลับมาอีกครั้ง ปลื้มกลับมาหาพร! เพราะปลื้มรู้แล้วว่าพรมีลูกกับเขาอีกคน ความกังวลของเอกคลายลงนิดหน่อยที่ปลื้มต้องการแค่มาหาลูก ปลื้มเขาก็มีคนใหม่ของเขาแล้ว จะเป็นไรไปที่พ่อลูกเขาจะเจอกัน แต่พรนี่สิ ความรู้สึกพรจะเป็นยังไงนะ พรคิดอะไรอยู่ในใจตอนนี้ เอาอีกแล้ว มีคำถามในใจมากมาย แต่เอกก็ไม่กล้าที่จะถามพร เอกเฝ้าสังเกตอาการพร ที่พรได้เจอปลื้มอีกครั้ง และจะต้องเจอบ่อยแน่ๆ ปลื้มเขาก็ต้องมาหาลูกเขาแล้วพรจะลืมปลื้มได้มั้ย จากที่ความจริงในใจพรก็ไม่เคยจะลืมปลื้มอยู่แล้ว ยิ่งตอนนี้จะได้เจอปลื้มอีก

สิ่งที่เอกคิดมันก็เป็นความจริง ดึกๆของทุกคืนพรนอนร้องไห้ ไม่ใช่แค่พรที่เจ็บปวด เอกก็เจ็บปวดใจไม่ใช่น้อยที่เห็นพรนอนร้องไห้คิดถึงคนอื่น คนอื่นสิ เพราะตอนนี้คนที่เป็นสามีพรถูกต้องตามกฎหมายคือเอก พยานรักก็มีด้วยกันหนึ่งคน ครั้งนี้เอกจะไม่ทนเก็บความรู้สึกเจ็บปวดอีกแล้ว เอกตัดสินใจลุกขึ้น แต่ไม่เปิดไฟ ไม่อยากให้พ่อกับแม่ตื่น ใช้ไฟหน้าจอมือถือเดินไปห้องพระและไปเอาสายสินที่พ่อมัดไว้เป็นปม ไว้ผูกข้อไม้ข้อมือวันสำคัญต่างๆ มาผูกให้พร พรตกใจเห็นเอกลุกเดินจะไปไหน รีบเช็ดน้ำตาที่แก้ม และทำเหมือนหลับต่อ

เอกสกิดพรเพราะรู้ว่าพรไม่ได้หลับจริง พรตื่นและงงว่าเอกจะทำอะไร เอกพยุงพรให้ลุกนั่ง และเอกก็ไปนั่งตรงข้ามพร สองคนหันหน้าเข้าหากัน เอกจะทำอะไร! พรสังเกตว่าเอกร้องไห้หรอ แม้จะไม่เปิดไฟ แต่ตามันชินกับความมืดแล้ว บวกกับเอกหายใจเหมือนคนร้องไห้ หายใจมีน้ำมูก เอกจับมือพรมาวางที่ตัก เองหยิบสายสินที่ถือมาหนึ่งเส้น มัดเป็นปมตรงกลาง แล้วให้ยื่นแขนไปผูกที่แขนซ้ายของพร ให้พรหงายหน้าแขนขึ้น และเอกนำเส้นด้ายสายสินถูขึ้นถูลงที่แขนของพร ระหว่างถูก็พูดด้วยว่า

  ศรีมื้อนี้ศรีสรรค์วันสุข
อันความทุกข์อย่าได้กล่าวมาหา
หยดน้ำตาที่ไหลรินย้อย อ้ายสิค่อยๆ ปาด
ไหลไปฮาดหัวใจที่เจ็บ ให้เจ้าเก็บให้เจ้าจำ
ว่าเขาทำเจ็บแล้ว อย่าได้แอวคืนหา
ผูกเบื้องซ้ายขับไล่ความซั่ว
ผูกเบื้องขวาให้เจ้ามีโชค
เบิดโจกโหลกให้เจ้ามีชัย
คิดสิ่งใดกะให้วา มาเด้อขวัญเอ้ย

แล้วเอกก็มัดด้ายสายสินที่ข้อมือพร สิ้นคำพูดเท่านั้นแหละพรก็ร้องไห้ ที่ผ่านมาเอกรู้มาโดยตลอด เอกกอดพรแน่น เอกบอกพรว่าให้เอกดูแลพรแทนปลื้มนะ พรขอโทษเอก พรจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว พรจะไม่ทำให้เอกไม่สบายใจแบบนี้อีกแล้ว แต่ลึกๆแล้วเอกรู้ว่าเอกแทนที่ปลื้มไม่ได้หรอก แต่พรก็ไม่เคยทำให้เอกต้องลำบากใจสักครั้งนอกจากการนอนร้องไห้ทุกคืนแบบนี้ พรคงจะฝืนความรู้สึกของตัวเองมากเลยสินะ ที่ความจริงพรไม่ได้รักเอกเลย แต่ก็ยอมแต่งงานกับเอก แต่ทำไมเอกรักพรรักมากด้วย รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่ได้รัก ก็ยังไปแต่งงานกับพรอีก ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นเขาคงจะทิ้งพรไปหาคนที่รักเขาจริงนานแล้วละ แต่เอกไม่ใช่แบบนั้น เอกก็แต่งงานกับคนที่เอกรักนะถูกแล้ว แม้เอกจะต้องทนเจ็บปวดใจเมื่อครั้งใดที่เห็นพรแอบนอนร้องไห้คิดถึงปลื้ม นอกนั้นก็ไม่มีเรื่องใดเข้ามากระทบจิตใจเอกเลย ถ้าปลื้มมาหาลูกๆ เอกขอร้องให้พรไม่ต้องอยู่บ้านได้มั้ย ให้ตากับยายเฝ้าหลานๆแทน พรก็ทำให้เอกโดยไม่มีข้อแม้ เอาน่าแค่นี้เขาทนได้ แม้ความจริงเอกรู้อยู่เต็มอกว่าใครคือคนของใจพร  มันเจ็บนะที่เมียเราไม่ได้รักเรา!! ว่ามั้ย

จนลูกของเอกกับพรโตเข้าโรงเรียนละ  เอกยังเก็บคำถามไว้ในใจว่าพรลืมปลื้มได้หรือยัง แต่จะถามไปทำไม ในเมื่อพรก็ยังอยู่กับเอกทุกวันใช้ชีวิตทุกวันให้มีความสุขดีกว่า ประคับประครองกันไป ตราบใดที่พรยังอยู่กับเอก เอกก็จะคิดเอาเองว่าพรรักเอกคนเดียว
         


ความรักมีต่อน๊า!! ถึงตอนสุดท้ายแล้ว