พ่อแม่ มีครอบครัวใหม่ ต่างคนต่างมีลูกใหม่ ดูแลลูกใหม่ดีกว่าที่ดูแลเราในทุกเรื่อง เราน้อยใจเราเสียใจเราระบายเราผิดไหม?

พ่อทิ้งเราไปตั้งแต่เราอยู่อนุบาล2เราจำเรื่องราวทั้งหมดได้ไม่เคยลืม อีก2วันเราอายุ21แล้ว เราอยากลืมเรื่องราวร้ายๆที่เกิดขึ้นกับเรา ตั้งแต่วันที่พ่อทิ้ง แต่เราลืมไม่ได้มันเป้นแผลติดตัวเรามาตลอด หลังจากที่พ่อทิ้งไปมีใหม่ได้ไม่นาน แม่เราก้มีครอบครัวใหม่ ตอนเราอยู่ประมาณป.1หลังจากนั้น ชีวิตเราก้เปลี่ยน เรายุบ้านนั้นทีบ้านนี้ที เราเร่ร่อน ค่ำบ้านไหนนอนบ้านนั้น บ้านญาติบ้าง คนรู้จักบ้าง คนข้างบ้านบ้าง เราอยู่กับใครนานไม่ค่อยได้ พอได้ยินเขาพูดถึงพ่อแม่แล้วเราเสียใจน้อยใจ เรารู้สึกว่าเราไม่มีใคร เราอยู่บ้านญาติคนไหนอยุ่กับใครเราก้ไม่มีความสุข เราอยากอยู่กับพ่อแม่ พ่อแม่เรามูกใหม่ พ่อก้มีแม่ก้มีเราแต่เราไม่เคยเกลียดน้องเลย เราแค่น้อยใจว่าทำไมพ่อแม่ถึงดูแลน้องดีกว่าเราทุกอย่าง การกินการใช้ชีวิต ต่างกับเราเร่ร่อน เราเสียใจมาก จนเราเคยระเบิดความรู้สึกออกมาให้เขารับรู้ ก้เหมือนจะเข้าใจเราอยุ่พักนึง แต่ก้เหมือนเดิม ทิ้งขว้างเหมือนเดิม อะไรอะไรก้เอาแต่ลูกใหม่ เราเสียใจร้องไห้คนเดียวสติแตก คิดฆ่าตัวตาย แต่ก้ทำไม่ได้กลัวว่าถ้าเราตายแล้วใครจะดูแลพ่อแม่ เราร้องไห้คนเดียวบ่อยมาก ประมาณป.4 เราอยู่บ้านแม่คนเดียว นอนคนเดียว เราเริ่มโตทำอะไรเองได้บ้างเลยกลับมานอนบ้าน (เป้นบ้านที่เราอยุ่ตอนเด็ก) เรานอนร้องไห้จนหลับแทบทุกคืน เราเคยทำร้ายตัวเองเพราะเครียดแต่ไม่มาก พอเราเริ่มโตเรายอมรับว่าเราเริ่มเกเรเพราะเราอยากให้มีคนรักเรา เราเริ่มมีแฟน เริ่มเที่ยวกับเพื่อน เวลาเที่ยวเราลืมเรื่องราวทุกอย่างเลย แต่พออยุ่คนเดียวเราก้คิดอยู่ดี คิดฆ่าตัวตาย ทำร้ายตัวเอง ร้องไห้บ่อย เราควรไปพบแพทย์ไหม? เราไม่ค่อยมีเงิน ตอนนี้เรามีแฟนแล้ว ยังดีมีคนปลอบใจ แต่ก็ยังร้องไห้บ่อย