การที่นั่งสมาธิแล้วเห็นคนที่ไม่เคยเห็นหน้าคุยกันในสถานที่เราเคยเดินผ่านอันนี้นิมิตไหมครับ

คือในระหว่างนั่งสมาธิ เป็นช่วงๆจะคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านในวันนี้ก็พยายามดึงจิตให้นิ่งพอนิ่งสักพักก็กลับมาฟุ้งซ่านอีกจนผมเริ่มคิดว่าจิตของผมเหมือนน้ำที่เศษเล็กกระทบนิดเดียวก็สะเทือนเป็นวงกว่างไปหมดและมันก็จะฟุ้งต่อไปเรื่อยๆพอเริ่มคิดเข้าใจการทำงานของจิตแบบนี้ก็เริ่มนิ่งเกิดเห็นภาพสถานที่หนึ่งที่ผมมักไปประจำเป็นป้ายรอรถครับ สถานที่เหมือนเดิมแต่คนสองคนที่ยืนคุยกันไม่เคยเห็นหน้าเลยเป็นคนขับคุยกันก่อนจะไปขับรถส่งผู้โดยสาร ผมเคยเห็นเหตุการณ์คล้ายกันนี้แต่ผมรู้จักคนที่คุยกันแต่พอนั่งสมาธิภาพคนที่คุยกันเป็นคนที่ผมไม่รู้จัก

ผมเลยสงสัยว่านี่คือนิมิตภาพในอดีตใช่ไหม สิ่งที่ผมรับรู้เข้ามาอีกอย่างไม่รู้ว่าจิตปรุงแต่งเองไหมคือความรู้ของคนสองคนที่คุยกัน ที่เหงาต้องทำงานเวลาก็นั่งรอผู้โดยสารออกรถตามคิว ผมเข้าใจความรู้สึกว่าพวกเขาเคว้งคว้างเหงาก็เลยหาอะไรคุยกับคุยแถวนั้นเพื่อไม่ให้ว่างจนเบื่อ จากนั้นผมก็หลุดสมาธิฟุ้งซ่านอีกเหมือนหินที่หยุดลงน้ำผมก็พยายามตั้งสมาธิต่อ