สวัสดีทุกท่านนะคะ วันนี้มีเรื่องไม่สบายใจเกี่ยวกับชีวิตช่วงนี้ ที่จริงก็ทุกช่วงเลยค่ะฮ่าๆ  ขอเกริ่นก่อนนิดนึงว่าเราเป็นผู้ป่วยซึมเศร้านะคะ ถ้าเนื้อหามันจะออกเเนวลบๆหน่อยก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ค่ะ 

หลังๆมานี้เราเริ่มรู้สึกกับตัวเองมากขึ้นทุกวัน ว่าหมดไฟในการทำงานเเละใช้ชีวิต (เราอายุ24ค่ะทำงานมาได้ปีกว่าๆ) ไม่ได้อยากทำชีวิตให้ดี ไม่มีความกระตือรือร้นกับอะไรทั้งสิ้น ขี้เบื่อ ท้อง่าย ไม่อดทน รวมถึงพื้นฐานของเราเป็นคนไม่เคยพอใจกับอะไรที่ตัวเองมีอยู่เเล้ว มันเลยยิ่งทำให้ชีวิตมันจมๆ มองหาเเต่ความสุขซึ่งไม่เคยหาได้จากตัวเองด้วยตัวเองเลย เราเป็นคนคาดหวังสูง อยากให้ทุกอย่างได้ดั่งใจ ทั้งๆที่ก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ เราอึดอัดกับการเป็นตัวเองมาก เราเป็นคนไม่มีกิจกรรม ไม่ชอบอะไรทั้งนั้น มันเลยยิ่งยากมากๆ ทำให้วันๆเวลาเราเบื่อ เราก็ไม่รู้จะทำอะไร ได้เเต่หายใจทิ้ง เลื่อนดูชีวิตคนอื่นบนsocial ซึ่งอาการก็ยิ่งเเย่ไปตามระเบียบค่ะ ทุกคนไปเที่ยว ชีวิตดี มีเเฟน ได้ไปไหนมาไหนกับเเฟน ซึ่งเราเองก็ได้เเต่อิจฉาเค้าค่ะ ทราบนะคะว่ามันเป็นความรู้สึกที่ไม่ดีไม่ควรเกิดขึ้น เเต่ก็ห้ามไม่ได้จริงๆ เราเเค่รู้สึกโชคไม่ดีเลย ทำไมเราถึงไม่มีโอกาสได้ทำอะไรเเบบนั้นบ้างเหมือนคนอื่นๆ เเต่คิดไปก็เหมือนว่าเราจะไปโทษต้นทุนพ่อเเม่ที่ไม่ได้มีมาเเต่เเรก ทั้งๆที่ท่านก็ส่งเราเรียนจนจบ เรียนที่ดีๆเรียนอินเตอร์ค่าใช้จ่ายสูงมาตลอด คือตอนนี้เรารู้สึกว่าเรากำลังดำเนินชีวิตผิดมากๆ ใช้ชีวิตไปวันๆ ใช้เงินไปวันๆไม่เก็บเงินเลย เพราะจะหาเเต่ความสุขไปวันๆ อะไรซื้อได้เเล้วคิดว่าจะช่วยให้เราสุข เราก็ทำเลย ไม่เคยยั้งคิด เรารู้สึกว่าความเป็นเราตอนนี้ ทั้งความคิด การกระทำ มันผิดไปซะหมดเลยค่ะ เเต่เรายังทำอะไรกับมันไม่ได้เลย เราอยากลาออก ไม่อยากทำงาน อยากไปเที่ยว อยากมีชีวิตที่สวยงามเหมือนคนอื่นๆ ทำไมชีวิตมันถึงยากขนาดนี้ ไม่มีอะไรได้ดั่งใจเลย ยังไงถ้าทุกท่านมีความคิดเห็นยังไง เคยเป็นเเบบเรา หรือมีอะไรอยากจะสอนอยากจะเเชร์ก็ต้องขอรบกวนด้วยนะคะ ตอนนี้รู้สึกหลงทางสุดๆ ขอบคุณล่วงหน้าด้วยค่ะ