ก็ตามหัวข้อเลยครับ

ผมคิดว่าชีวิตผมอะ..แย่สุดๆละ วันมัธยมของผไม่ได้สวยงามเหมือนที่คิด เพราะ ผมเป็นคนชอบเที่ยว ชอบการอยู่ในเมือง ผมมีความฝันว่าอยากเรียนมัธยมในเมืองย่านรังสิต แต่ก็ต้องหยุดคิด เพราะว่าไม่มีญาติอยู่ที่นั่นเลย

ชีวิตผมอะ ทุกวันๆ เลิกเรียนผมก็ตะไปอยู่แถวรังสิต ชอบเพ้อว่าตัวเองเป็นคนแถวนี้ มันมีความสุขมากนะถ้าได้เป็นดั่งฝัน ตัวเองชอบเดินเล่นอยู่ในห้างฟิวเจอร์พาร์คบ่อยๆ

แต่...วันนึงผมก็ต้องย้ายมาอยู่ในตัวเมืองนครนายก ซึ่งผมตามพ่อแม่มาด้วยเหตุย้ายที่ทำงาน แต่ผมก็ยังไม่หยุดเที่ยว จนมาถึงจุดนี้ จุดที่ผมคิดว่ามันแย่ที่สุด

ก็คือ อย่างที่ผมบอก ความฝันคืออยากเรียนมัธยมในเมือง ตั้งแต่ผมอยู่นี่ ผมก็ยังดื้อด้านไปรังสิต เงินติดตัวไปไม่กี่บาท แล้วผมก็กลับบ้านไม่ได้ด้วยเหตุเงินหมด เป็นแบบนี้ทุกทีตอนไป ผมก็ใช้ชีวิตแบบ

อยู่ตามป้ายรถเพื่อรอให้ข้ามคืน ผมต้องทนทุกข์ทรมารจากการหิวน้ำ จากการกินอาหาร ทนยุงกัด โดยที่ไม่เคยบอกพ่อแม่เลยว่าผมมาอยู่แบบทรมาน ไม่อยากให้เขาทุกข์ใจ ได้แต่บอกเขาไปว่า"ผมอยู่กับเพื่อนสบายดี"

นั่นแหละ ผมอยากอยู่ในเมืองแบบเด็กคนอื่น อยากมีชีวิตแบบนี้ ผมให้ความสำคัญกับการศึกษามากๆ

หากท่านใดประสงค์รับผมไปเลี้ยง เอาไปได้นะ555 อยากอยู่ในเมืองจริงๆ😭