ผมชอบคนขี้เซา

ตามนั้นครับฮ่าๆ  อะเริ่มเล่าผมอยู่ในวัยเด็กน้อยที่ผ่านโลกมาได้เพียง 18ปี ผมนั่งรถรับส่งนักเรียนครับ(เป็นรถเมย์สำหรับรับส่งนักเรียนโดยเฉพาะ)เนื่องจากบ้านอยู่ไกลจากโรงเรียนจึงต้องนั่งรถรับส่งนักเรียน ขอตั้งแต่เเรกเลยนะครับผมนั่งรถคันนี้มาปีนึงแล้วนี้เข้าปีที่สองละครับ ทุกปีก็จะมีเด็กๆขึ้นมาใหม่แทนหน้าเก่า ช่วงแรกๆที่มันก็จะไม่ลงตัวแหละครับสลับนั่งกันไปมา แต่พอนานๆเข้าที่มันก็เริ่มลงตัว เรื่องมันก็เริ่มมาจากตอนนี้แหละครับ โรงเรียนผมเป็นโรงเรียนแรกที่รถมาส่งและเป็นโรงเรียนสุดท้ายที่รถมารับ ทุกๆเย็นๆเด็กๆก็จะถยอยขึ้นรถแล้วมันก็จะเหลือที่ๆนึงไว้คือที่เบาะหลังสุดมีเด็กม.ปลายโรงเรียนนึงนั่ง(ไม่รู้ว่าม.ปลายจริงๆไหมนะครับ เดาเอา ฮ่าๆ) ซึ่งที่ตรงนั้นมักจะว่าง ผมก็เลยไปนั่งที่ตรงนั้นเพราะที่อื่นๆเด็กๆเขาก็นั่งไปหมดแล้ว น้องที่ผมนั่งข้างผมขอเรียกน้องเขาว่าน้องขี้เซาละกันนะครับ(ผมไม่รู้แม้แต่ชื่อน้องเขาขอเรียกงี้ละกัน) ผมนั่งช่วงแรกๆผมอึดอัดมากๆ เวลาน้องเขานอนน้องขี้เซาชอบเอาหัวเขามาเบียดผมชอบเอาแขนมาเบียดผม เอ่อลืมบอกไปครับ รถที่ผมนั่งฝั่งทางประตูจะมีที่นั่งแค่สองเบาะและอีกฝั่งจะมีสามเบาะ(ผมไม่ชอบนั่งสามเบาะด้วยแหละครับผมคนร้อนง่าย)ต่อนะครับ น้องเขาจะรอให้รถมารับโรงเรียนผมเสร็จน้องขี้เซาก็จะวูบดับไปเลย แรกๆก็อึดอัดแต่ก็พอเข้าใจแหละครับโรงเรียนที่น้องอยู่มันเรียนหนักมากผมเลยต้องจำทนไป อาทิตย์ต่อมาน้องเขาเหมือนเริ่มเอาหัวเอนมาวางที่ไหล่ผมสองสามวันแรกผมก็ไม่คิดไร แต่พอมาหลังๆความรู้สึกผมก็แปลกไปจากอึดอัดกลายเป็นอยากให้เขาโดนตัวผมจังเลยย(อะไรเนี้ยยชอบคนทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้าไม่รู้นิสัยไม่ได้ยินเสียงเลยเนี้ยนะ) วันนึงผมเหลือบไปมองน้องเขาบางครั้งนะครับน้องเขาก็ไม่ได้หน้าตาดีแต่ก็ไม่แย่แต่ก็อยู่ในเกณฑ์ผู้บ่าวไทยบ้านที่หล่อระดับนึงนี้แค่ครึ่งหน้านะเนี้ยย ย้อนมามองตัวเองผมหน้าไม่ถึงดีแต่ก็ไม่ได้แย่แต่ก็ไม่ได้ดีหน้าออกไปทางหน้าเกือบดีแต่ติดลบอะครับ แต่ก็ช่างมันเถอะหลายวันต่อมาน้องขี้เซาแทนที่รถมารับโรงเรียนผมเสร็จแล้วน้องขี้เซาจะนอนเลยกลับกลายเป็นว่าน้องมันเหมือนรอให้ผมหลับ(อันนี้ผมอาจคิดไปเองแต่ก็นะมันก็มีเหตุผลให้คิด เมื่อผมวางโทรศัพท์แล้วเอนตัวไปด้านหลังน้องขี้เซาก็จะนอนตามๆผมมา) ช่วงหลังน้องนอกจากเหมือนรอผมนอนแล้วน้องยังเหมือนเวลาผมหลับปุ้บน้องขี้เซาก็จะหลับแบบหลับไปเลยอะ ซึ่งผมเป็นคนที่ถ้าไม่ง่วงจริงหรือเพลียมากๆผมจะไม่หลับบนรถส่วนมากผมแค่หลับตาเฉยๆผมเลยรู้อะไรพวกนี้ น้องขี้เซาเมื่อเห็นผมหลับน้องก็เหมือนหลับตาม ถ้าหลับเฉยๆไม่ว่าแต่นี้หลับปุ้ป เหมือนที่บอกไปก่อนหน้านี้ขาน้องเขามาติดมาเบียดกับขาผมเเขนน้องเขาก็มาเบียดมาติดกับเเขนผมโดนแบบนี้เป็นเดือนก็ต้องมีหวั่นไหวมั้งแหละครับ และช่วงอาทิตย์นี้น้องเขาเหมือนจะเอาหัวมาซบไหล่ผมบ่อยมากบ่อยกว่าช่วงแรกๆอีกซบแบบซบไปเลยยาวๆเลย เฮ้อหวั่นไหวหนักกว่าเดิมอีกกก
  
ผมควรจะทำไงต่อดีครับ นิสัยอะไรผมก็ไม่รู้เสียงก็ไม่เคยได้ยินหน้าก็เห็นแค่ครึ่งเดียวแต่ดันไปชอบได้ไงไม่รู้
และที่สำคัญที่ทำให้ผมลังเลมากๆ น้องเขาเป็น ผู้ชาย ครับ
หรือผมควรหยุดคิดไปเองสักทีและไปตั้งใจเรียนไป๊ไอ้เด็กน้อย