สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 26
ต้องขอโทษด้วย
ที่ผมแอบเข้าไปอ่านกระทู้ไตรภาคทั้ง 3 อันก่อนหน้าของคุณมา
ทำให้พอจะเข้าใจอะไรมากขึ้น
และถ้าผมจะพูดอะไรตรงๆ คุณคงไม่ว่ากัน
สามีของคุณไม่ได้รักคุณและไม่เคยรักคุณครับ
ก่อนหน้านี้ที่คบกันมา และยังอยู่ด้วยกันได้
เพราะเขายังไม่เจอคนที่เขามองว่าเขาอยากอยู่ด้วยมากกว่าคุณ
ง่ายๆก็คือ อยู่ไปงั้นๆ
ของฟรี มีก็ดีกว่าไม่มี
และโชคดีของเขาก็มาถึง
วันนี้เขาเจอแล้ว เจอคนที่ชอบ ที่ใช่ ที่บอกว่าหลงกันหัวคะมำนั่นแหละ
ดังนั้นสิ่งที่เขาอยากจะทำมีเพียงอย่างเดียวก็คือเขี่ยคุณออกไปจากชีวิตซะ
ด้วยวิธีการที่ไม่ค่อยแมนเท่าไร
นั่นก็คือ ยัดเยียดให้คุณเป็นคนผิด
เริ่มต้นจากการหาข้ออ้างต่างๆนานา
จ้องจับผิด เอาทุกความพลาดของคุณมาเล่นใหญ่รัชดาลัย
ตั้งแต่เรื่องเงิน บ้าน แม่ ลูก รถ อะไรก็ตามแต่
นอกจากนี้ก็เติมความเย็นชาและหยาบคายให้มันกัดกินความรู้สึกคุณเข้าไปอีก
และแน่นอน มันได้ผล เขาทำสำเร็จครับ
สำเร็จเกินคาดทีเดียว
เพราะสิ่งที่คุณเป็นตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับคนที่ร้องไห้ฟูมฟาย
นั่งเก็บเศษความรู้สึกตัวเองที่ถูกเขาเอาส้นTeenกระทืบให้มันแตกเล่นๆ
และอยู่ไปวันๆด้วยการเอาความสุขในวันเก่าๆมาหลอกหัวใจตัวเอง
ส่วนจุด Climax สิ่งที่เขาอยากเห็นมากที่สุดก็คือ
ฟางเส้นสุดท้ายของความอดทนของคุณที่มันจะมาถึง
และคุณก็คงจะเดินจากไปพร้อมหอบลูกทั้งสองไปด้วย
เพราะเขาเชื่อว่าคุณไม่มีทางจะทิ้งลูกหรอก
และนั่นจะทำให้เขากลับเป็นชายโสดไร้พันธะอย่างเต็มตัว
พร้อมกับข้ออ้างเท่ๆไปหาสาวคนใหม่คนนั้นว่า "อดีตภรรยาพี่เขาทิ้งพี่ไปเองน่ะ พี่ไม่ผิด"
จบเรื่องนี้แบบ Happy Ending
แต่ก็เอาเถอะ นั่นมันเรื่องของแฟนคุณพี่ผมว่ามันไม่ใช่เนื้อหาสาระเท่าไร
ปล่อยไอเxี้ยนี่ไปเถอะ กลับมาเรื่องของคุณดีกว่า
ผมไม่รู้หรอกนะว่าคุณคิดอะไรอยู่
คุณอยากชนะใจผู้ชายคนนี้เหรอ?
หรือหวังว่ามันจะกลับมาเป็นแบบเมื่อ 17 ปีก่อนหน้า
หรือผู้หญิงคนนั้นจะรู้สึกตัวแล้วเลิกกับแฟนคุณ
ไม่มีอะไรสักอย่างในนั้นที่คุณจะได้มันหรอก
คุณอ่อนแอเกินไปกว่าจะเป็นคนชนะ
และวันนี้แฟนคุณก็ทำให้คุณกลายเป็นผู้แพ้ไปเกือบเต็มตัวแล้วด้วย
ผมไม่เห็นจะมีอะไรดีกว่าก็ยอมๆรับมันไปแล้วเดินออกมา
ยิ่งฝืน ยิ่งเจ็บครับ
และถ้าอุดมการณ์อันแรงกล้าของคุณมันอยากจะทำเพื่อลูกของคุณขนาดนั้น
ยิ่งไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่จะยื้อเหตุการณ์ที่มันจะฝังเข้าไปในใจลูกแบบนี้ให้มันรุนแรงขึ้น
เพราะนั่นมันยิ่งตอกย้ำว่าคุณกำลังทำเพื่อตัวเอง
คุณแค่กำลังทำเพื่อปกปิดความกลัวในใจตัวเอง
เลิกคิดซะเถอะว่าพ่อแม่ลูกของคุณมันจะกลับมาเป็นภาพเดิมได้
เพราะตอนนี้ใจเขาแทบอยากจะไปเล่นพ่อแม่ลูกกับฝั่งนู้นมากกว่าแล้ว
อายุ 40 ยังไม่ได้แก่ขนาดนั้นหรอกครับ
คุณยังมีงานมีการทำ เริ่มต้นใหม่ครับ ไม่มีอะไรสายทั้งนั้น
ถ้าคุณคาดหวังจะอยู่ไปจนถึง 70-80
นี่มันเพิ่งจะกลางเรื่องเท่านั้นเอง
คุณเปลี่ยนมันได้
คุณเลือกตอนจบของเรื่องนี้ได้
แค่ต้องเลือก และกล้าที่จะทำ
ผมไม่รู้หรอกว่าการออกมาจากตรงนั้นมันจะเหนื่อยแค่ไหน
แต่มันไม่แย่กว่าสิ่งที่คุณเป็นอยู่ตอนนี้หรอก
ผมเชื่อว่าถ้าวันหนึ่งลูกอายุ 12 และ 7 ขวบของคุณในวันนี้โตขึ้น
และโตพอที่จะเข้าใจเรื่องราวต่างๆเหล่านั้นได้
เขาจะมอบรางวัลแม่ดีเด่นให้คุณในตอนจบของเรื่องนี้เอง
และนั่นคือสิ่งที่คุณควรได้รับที่สุดแล้ว
การใช้ชีวิตที่อยู่กับคนที่ไม่เห็นคุณค่าของเรา มันแค่ทำให้คุณเจ็บ
แต่การใช้ชีวิตอยู่กับการที่ไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง มันทำให้คุณตายทั้งเป็นครับ
วันนี้คุณยังมีชีวิตอยู่ มีโอกาสอยู่ มีลูกของคุณที่รอคุณอยู่
รีบทำทุกอย่างให้มันถูกต้องดีกว่า
อย่าให้มันสายเกินไปเพียงเพราะแค่เราเอาชนะความกลัวและอดีตเราไม่ได้ครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ
ที่ผมแอบเข้าไปอ่านกระทู้ไตรภาคทั้ง 3 อันก่อนหน้าของคุณมา
ทำให้พอจะเข้าใจอะไรมากขึ้น
และถ้าผมจะพูดอะไรตรงๆ คุณคงไม่ว่ากัน
สามีของคุณไม่ได้รักคุณและไม่เคยรักคุณครับ
ก่อนหน้านี้ที่คบกันมา และยังอยู่ด้วยกันได้
เพราะเขายังไม่เจอคนที่เขามองว่าเขาอยากอยู่ด้วยมากกว่าคุณ
ง่ายๆก็คือ อยู่ไปงั้นๆ
ของฟรี มีก็ดีกว่าไม่มี
และโชคดีของเขาก็มาถึง
วันนี้เขาเจอแล้ว เจอคนที่ชอบ ที่ใช่ ที่บอกว่าหลงกันหัวคะมำนั่นแหละ
ดังนั้นสิ่งที่เขาอยากจะทำมีเพียงอย่างเดียวก็คือเขี่ยคุณออกไปจากชีวิตซะ
ด้วยวิธีการที่ไม่ค่อยแมนเท่าไร
นั่นก็คือ ยัดเยียดให้คุณเป็นคนผิด
เริ่มต้นจากการหาข้ออ้างต่างๆนานา
จ้องจับผิด เอาทุกความพลาดของคุณมาเล่นใหญ่รัชดาลัย
ตั้งแต่เรื่องเงิน บ้าน แม่ ลูก รถ อะไรก็ตามแต่
นอกจากนี้ก็เติมความเย็นชาและหยาบคายให้มันกัดกินความรู้สึกคุณเข้าไปอีก
และแน่นอน มันได้ผล เขาทำสำเร็จครับ
สำเร็จเกินคาดทีเดียว
เพราะสิ่งที่คุณเป็นตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับคนที่ร้องไห้ฟูมฟาย
นั่งเก็บเศษความรู้สึกตัวเองที่ถูกเขาเอาส้นTeenกระทืบให้มันแตกเล่นๆ
และอยู่ไปวันๆด้วยการเอาความสุขในวันเก่าๆมาหลอกหัวใจตัวเอง
ส่วนจุด Climax สิ่งที่เขาอยากเห็นมากที่สุดก็คือ
ฟางเส้นสุดท้ายของความอดทนของคุณที่มันจะมาถึง
และคุณก็คงจะเดินจากไปพร้อมหอบลูกทั้งสองไปด้วย
เพราะเขาเชื่อว่าคุณไม่มีทางจะทิ้งลูกหรอก
และนั่นจะทำให้เขากลับเป็นชายโสดไร้พันธะอย่างเต็มตัว
พร้อมกับข้ออ้างเท่ๆไปหาสาวคนใหม่คนนั้นว่า "อดีตภรรยาพี่เขาทิ้งพี่ไปเองน่ะ พี่ไม่ผิด"
จบเรื่องนี้แบบ Happy Ending
แต่ก็เอาเถอะ นั่นมันเรื่องของแฟนคุณพี่ผมว่ามันไม่ใช่เนื้อหาสาระเท่าไร
ปล่อยไอเxี้ยนี่ไปเถอะ กลับมาเรื่องของคุณดีกว่า
ผมไม่รู้หรอกนะว่าคุณคิดอะไรอยู่
คุณอยากชนะใจผู้ชายคนนี้เหรอ?
หรือหวังว่ามันจะกลับมาเป็นแบบเมื่อ 17 ปีก่อนหน้า
หรือผู้หญิงคนนั้นจะรู้สึกตัวแล้วเลิกกับแฟนคุณ
ไม่มีอะไรสักอย่างในนั้นที่คุณจะได้มันหรอก
คุณอ่อนแอเกินไปกว่าจะเป็นคนชนะ
และวันนี้แฟนคุณก็ทำให้คุณกลายเป็นผู้แพ้ไปเกือบเต็มตัวแล้วด้วย
ผมไม่เห็นจะมีอะไรดีกว่าก็ยอมๆรับมันไปแล้วเดินออกมา
ยิ่งฝืน ยิ่งเจ็บครับ
และถ้าอุดมการณ์อันแรงกล้าของคุณมันอยากจะทำเพื่อลูกของคุณขนาดนั้น
ยิ่งไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่จะยื้อเหตุการณ์ที่มันจะฝังเข้าไปในใจลูกแบบนี้ให้มันรุนแรงขึ้น
เพราะนั่นมันยิ่งตอกย้ำว่าคุณกำลังทำเพื่อตัวเอง
คุณแค่กำลังทำเพื่อปกปิดความกลัวในใจตัวเอง
เลิกคิดซะเถอะว่าพ่อแม่ลูกของคุณมันจะกลับมาเป็นภาพเดิมได้
เพราะตอนนี้ใจเขาแทบอยากจะไปเล่นพ่อแม่ลูกกับฝั่งนู้นมากกว่าแล้ว
อายุ 40 ยังไม่ได้แก่ขนาดนั้นหรอกครับ
คุณยังมีงานมีการทำ เริ่มต้นใหม่ครับ ไม่มีอะไรสายทั้งนั้น
ถ้าคุณคาดหวังจะอยู่ไปจนถึง 70-80
นี่มันเพิ่งจะกลางเรื่องเท่านั้นเอง
คุณเปลี่ยนมันได้
คุณเลือกตอนจบของเรื่องนี้ได้
แค่ต้องเลือก และกล้าที่จะทำ
ผมไม่รู้หรอกว่าการออกมาจากตรงนั้นมันจะเหนื่อยแค่ไหน
แต่มันไม่แย่กว่าสิ่งที่คุณเป็นอยู่ตอนนี้หรอก
ผมเชื่อว่าถ้าวันหนึ่งลูกอายุ 12 และ 7 ขวบของคุณในวันนี้โตขึ้น
และโตพอที่จะเข้าใจเรื่องราวต่างๆเหล่านั้นได้
เขาจะมอบรางวัลแม่ดีเด่นให้คุณในตอนจบของเรื่องนี้เอง
และนั่นคือสิ่งที่คุณควรได้รับที่สุดแล้ว
การใช้ชีวิตที่อยู่กับคนที่ไม่เห็นคุณค่าของเรา มันแค่ทำให้คุณเจ็บ
แต่การใช้ชีวิตอยู่กับการที่ไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง มันทำให้คุณตายทั้งเป็นครับ
วันนี้คุณยังมีชีวิตอยู่ มีโอกาสอยู่ มีลูกของคุณที่รอคุณอยู่
รีบทำทุกอย่างให้มันถูกต้องดีกว่า
อย่าให้มันสายเกินไปเพียงเพราะแค่เราเอาชนะความกลัวและอดีตเราไม่ได้ครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ
สมาชิกหมายเลข 823723 หลงรัก, linp ถูกใจ, ทิ้งมันไป ถูกใจ, kimijang หลงรัก, สมาชิกหมายเลข 4095539 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2227391 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4888494 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2951263 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5370316 ถูกใจ, other places ถูกใจรวมถึงอีก 40 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
เมื่อถูกเหยียบย่ำศักดิ์ศรีจากคนที่เราฝากชีวิตไว้ ทางออกสุดท้ายจะเป็นอย่างไร ????
1.บ้านนี้ใกล้ รร ลูก
2.ตัวเราต้องจ่ายหนี้บัตรเครติดที่สร้างมาด้วยกันแต่เป็นชื่อเราหมด หนี้ประมาณ เกือบ400000 ทุกวันนี้เงินตัวเองจ่ายหนื้แล้วเหลือ5-6000บาท
3.ต้องอาศัยเงินส่งเสียจากเค้าสำหรับลูก เราจึงอดทน
สิ่งที่เจอ ตลอดคือคำพูดทิ่มแทง อะไรที่เค้าทำให้เราเสียใจได้พูดหมด ตะคอก เหยียบย่ำ สิ่งที่คนหมดรักกันทำต่อกัน เค้าทำหมดดีที่ไม่เคยทำร้ายร่างกาย
แต่แค่คำพูดก็ทำให้เครียดมาก นอนไม่หลับ ต้องพึ่งนานอนหลับบ่อยๆ แต่บอกตัวเองอดทน ต้องพึ่งพาเค้า และยังดูแลเค้าเหมือนเดิมทุกอย่าง จนวันนึงมีความสัมพันธ์กัน ไม่รู้ตัวว่าตัวเองท้อง เพราะปกติก็ ปจด ไม่ปกติ มารู้ตัวอีกที คือปวดท้องมาก เลือดออก คิดว่าเป็น ปจด คุณหมอบอกว่าหลุด ตกใจมาก แต่ก็คิดว่าคงมีบุญมาแค่นี้ และหากเค้าเกิดมาคงน่าสงสารมากพ่อไม่ยอมรับ ก็รักษาตัวเองมาตลอด2 สัปดาห์ ไม่ได้บอกพ่อของลูก จนมาวันนี้ ตัดสินใจบอกเค้า แต่สิ่งที่เค้าพูดกลับมา คือ เราท้องกับใคร หน้าชาไปหลายนาที เพราะตลอดเวลา 17ปี เราไม่เคยนอกใจ เรามอบหัวใจ ชีวิตฝากไว้กับเค้าตั้งแต่เริ่มใช้ชีวิตคู่ด้วยกัน และเคยบอกเค้าคุณภูมิใจได้ เราไม่เคยเป็นเมียใครมาก่อน และตลอด 3ปี ก็หวังตลอด เวลายืนมองหลังเค้า หากเค้าหันกลับมาและจะเริ่มต้นใหม่ เราก็พร้อมจะจับมือกัน 4 คน พ่อแม่ลูก เคยบอกตัวเอง ตั้งแต่มีปัญหา เราจะไม่ทำแบบเค้า ตราบใดที่เค้าไม่ได้ลากกระเป๋าออกจากบ้าน จะถือว่าคุณคือสามี เราจะไม่คบใครหรือหาใครเข้ามาเด็ดขาด เพราะ เราถูกสอนมาแบบนี้ แต่สิ่งที่ได้รับคือการดูถูกเราด้วยคำพูด เจ็บแต่ร้องไห้ไม่ออกเลยค่ะ ถามตัวเองพอหรือยัง ยังจะรอเค้าอยู่ไม๊ แม้แต่คนที่เราคิดว่าเค้ารู้จักเราดีเค้ายังดูถูก ทุกวันนี้เวลาเค้าว่าหรือพูดอะไร เราก็เลือกจะเงียบเพราะเหนื่อยที่จะต่อปากต่อคำ ท่องไว้ในใจ เพื่อลูก ทนเอา 3 ปี หนี้หมด คงจะดีกว่านี้ แต่ได้ฟังเค้าพูดวันนี้ ไม่ต่างอะไรกับที่เค้าเอามีดแทง เราคิดว่ายังเจ็บน้อยกว่าคำพูดเค้า นึกถึงคำพูดแม่ ทนเอานะลูก เดี๊ยวมันก็ผ่านไป บางทีคิดอยากจะยกลูกให้เค้าไปให้รู้แล้วรู้รอด เพราะ ครอบครัวเค้าพร้อมด้านเงินทอง และคนดูแลลูกมากกว่าเรา เราอยู่กรุงเทพตัวคนเดียว กับลูก ญาติก็อยู่ ตจว หมด เพราะถ้าไม่มีลูกป่านนี้คงทางใครทางมันนานแล้ว เหมือนตัวคนเดียว ร้องไห้คนเดียวมานานแล้ว มีแม่ที่โทรหาได้ แต่ไม่ได้เล่าถูกเรื่องที่ถูกกระทำ สงสารแม่ บางวันเครียดเดินคิดเรื่อยเปื่อยเหมือนคนบ้า เคยเดินจากที่ทำงานถึงบ้าน 20 กม ก็ทำมาแล้ว ใครมีทางออกที่จะแนะนำบ้างไม๊คะ