ทำไมสังคมไทยมองคน ฆตต. ว่าเป็นคนไม่เอาไหน ดูถูกเหยียดหยาม ทั้งที่ชีวิตเราเจออะไรมาไม่เหมือนกัน ถ้าเปลี่ยนความคิดใหม่ว่าคน ฆตต. เขาน่าสงสาร สังคมต้องเห็นใจ เข้าใจเขา และมองเป็นเรื่องปกติ เหมือนญี่ปุ่น คนไทยคงหมดทุกข์กันเยอะกว่านี้ บางคนอาจมองว่าการ ฆตต. คือการหนีปัญหา แต่ลองคิดดูคนที่เขาทุกข์ เขาต้องตื่นมากับความเครียดทุกวันนอนไม่หลับ ไม่มีความสุขเลยสักวัน ถ้าใครไม่ถึงจุดนั้นคงไม่เข้าใจ หรือ บางคนอาจคิดแบบนั้น แต่อาจพูดอีกแบบ เพราะถ้าพูดออกมาว่าเห็นด้วย เข้าใจคน ฆตต. ก็จะถูกสังคมมองอีกแบบ เพราะภาครัฐ เขาไม่อยากให้คนตุยอยู่แล้ว ทุกคนมีผลทางเศรษฐกิจ ถ้ายังอยู่ก็ต้องสร้างเวินได้ไม่มากก็น้อย ปัญหาสังคมเด็กแว้น เมื่อก่อนโครตเกลียด แต่พอมาเจอพ่อแม่รังแกฉันกับตัวถึงรู้ว่าเด็กมันออกไปแว้นทำไม ปัญหาหลักๆก็คือความจน ความเหนื่อย พ่อแม่บ่งคนไม่พอใจที่ลูกทำงานแค่ เป็นเด็ก เซเว่น พ่อแม่บางคนลูกไม่ทำงานยิ่งหนัก แต่พ่อแม่ไม่เคยรู้หรอกว่าลูกทำดีเท่าที่จะทำช่วยได้แล้ว เพราะฉะนั้นรัฐไม่ต้องมาตำหนิ ว่าคนรุ่นใหม่ทำไมไม่มีลูก เพราะเขาเบื่อไง จะตุยก็ต้องมีเงิน 3-4 แสนค่าทำศพ วัฒนะธรรมบ้าๆ ขนาดตุยแล้วยังจะขูดรีดให้เขาสร้างเศรษฐกิจอีก แล้วคนที่เหลืออยู่ข้างหลังเขาล่ะ จะกินอะไร
สังคมไทย