โดนแม่ตัวเองดูถูก เห้อเหนื่อยใจและน้อยใจจัง

เราอายุ20+แล้ว จบกศน อยากจะเรียนต่อปวส.มาก ในสาขาที่เราอยากเรียน เรารู้ตัวแล้วค่ะ ว่าชอบเรียนด้านไหน เพราะเมื่อก่อนไม่มีโอกาสได้เรียน ก็เลยทำแต่งาน ก็เคยท้อบ้างแต่พยายามให้กำลังใจตัวเอง เราบอกญาติห่า

เหนื่อยจังเบื่อมากไม่อยากอยู่แล้วอะไม่มีเพื่อนไม่มีอะไรเลยโง่ก็โง่โดนดูถูกตลอดแฟนก็เห้อโทษแต่เราเบื่อแล้วอยากหายไปเลยอยากอยู่เงียบๆใช้ชีวิตมันเหนื่อยจังวะพ่อแม่ก็แย่เอากูออกมาก็ไม่เลี้ยงชีวิตโคตร :)ยย

เริ่มรู้สึกไม่โอเคแล้วอ้ะ 😭😭 ไม่รู้ว่าทำไม่ถึงรู้สึกแบบนี้ ก็รู้ว่าเรียนมันเหนื่อยอยู่แล้วยังมางี่เง้าใส่อีก เห้อ

ก็เด็กมันยั่วแต่ยังไม่หลวมตัวนะแต่เด็กนั่นดันหล่อนี่สิเห้อเหนื่อยลูกเอ้ยมาทำให้คนแก่หวั่นไหวซะ ได้เราก็อุตส่าห์เฉยๆแล้วคราวนี้ละงงงง5555

ทำไมเรียนอยู่ถึงเหนื่อยทั้งที่ไม่ได้ทำไรบ้างมีก็ท้อบ้างทีก็เศร้าบ้างทีก็รู้สึกไม่มีใครเห้อเหนื่อยจังกับการเรียน

คืออยากมาระบายครับ แล้วก็อยากถามความเห็นด้วยว่าผมผิดจริง ๆ ไหม ตั้งแต่เล็กจนโต แม่พูดกับผมไม่เคยดีเลย คำพูดแรง ๆ ด่า ดูถูก ประชด เหน็บแนม พูดซ้ำไปซ้ำมาทุกวัน ตั้งแต่ตื่นยันก่อนนอน จนบางครั้งผมแทบไม่อ

รู้สึกน้อยใจต่อโชคชะตาจังเลย ทำไหมมันยากจังค่ะ หนูอายุ22 วุฒิ ม6 ทำนมแล้ว ยังหายากเลย เหนื่อย ท้อใจ