ข้าแต่พราน พวกเราเฝ้าคิดถึง
ค่ำคืนหนึ่งที่เราเฝ้าโหยหา
ค่ำคืนที่แยกร่างเราร้างรา
รัตติยายืดยาวที่ร้าวราน
เจ้าทั้งสองตรึกตรองถึงของหาย
หรือใครตายล่วงลับจงขับขาน
จึงเดือดร้อนนอนทุกข์ทรมาน
จึงร้าวฉานจนต่างคนต่างไป
ท่านจงดูสินธูนี้ยามมีฝน
กระแสชลเชี่ยวกรากก็หลากไหล
เมื่อกินนรผู้สามีที่รักไซร้
ก้าวข้ามไปผู้เดียวมิเหลียวมา
ส่วนดิฉันมัวแลแต่ดอกไม้
จะเก็บไว้จึงมัวแต่ชะแง้หา
ปรูหอมหวนลำดวนมะลิลา
คัดเค้าหวาหอมนักจักเก็บไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้๑๙๓.
มเยกรตฺตํ วิปฺปวสิมฺห ลุทฺท, อกามกา อญฺญมญฺญํ สรนฺตา;
ตเมกรตฺตํ อนุตปฺปมานา, โสจาม ‘‘สา รตฺติ ปุนํ น เหสฺสติ’’ฯ
ข้าแต่ท่านพราน เราทั้งสองไม่อยากจะจากกัน ก็ต้องจากกันแยกกันอยู่
สิ้นราตรีหนึ่ง เมื่อมาระลึกถึงกันและกัน ก็เดือดร้อนเศร้าโศกถึงกัน
ตลอดราตรีหนึ่งว่า ราตรีนั้นจักไม่มีอีก.
๑๙๔.
ยเมกรตฺตํ อนุตปฺปเถตํ, ธนํ ว นฏฺฐํ ปิตรํ ว เปตํ;
ปุจฺฉามิ โว มานุสเทหวณฺเณ, กถํ วินา วาสมกปฺปยิตฺถฯ
เจ้าทั้งสองคิดถึงทรัพย์ที่หายไปหรือ หรือว่าคิดถึงบิดามารดาผู้ล่วงลับไป
แล้ว จึงได้เดือดร้อนอยู่สิ้นราตรีหนึ่ง เราขอถามเจ้าทั้งสองผู้มีเพศพรรณ
ดังกายมนุษย์ เหตุไร เจ้าทั้งสองจึงต้องจากกันไป?
๑๙๕.
ยมิมํ นทํ ปสฺสสิ สีฆโสตํ, นานาทุมจฺฉาทนํ เสลกูลํ;
ตํ เม ปิโย อุตฺตริ วสฺสกาเล, มมญฺจ มญฺญํ อนุพนฺธตีติฯ
ท่านเห็นนทีนี้แห่งใด มีกระแสอันเชี่ยวไหลมาในระหว่างหุบหิน ปกคลุม
ไปด้วยหมู่ไม้ต่างๆ พรรณ ในฤดูฝน กินนรสามีผู้เป็นที่รักของดิฉัน ได้
ข้ามแม่น้ำนั้นไปด้วยสำคัญว่า ดิฉันคงจะติดตามมาข้างหลัง
๑๙๖.
อหญฺจ องฺโกลกโมจินามิ, อติมุตฺตกํ สตฺตลิโยถิกญฺจ;
‘‘ปิโย จ เม เหหิติ มาลภารี, อหญฺจ นํ มาลินี อชฺฌุเปสฺสํ’’ฯ
ส่วนดิฉันมัวเลือกเก็บดอกปรู ดอกลำดวน ดอกมะลิซ้อน และดอกคัดเค้า
ที่บานๆ ด้วยคิดว่า สามีที่รักของเราจะได้ทัดทรงดอกไม้ ส่วนเราก็จะได้
สอดแซมดอกไม้เข้าไปนอนแนบสามีที่รักนั้น.
: ยังมีต่อ
ดอกปรู
ดอกลำดวน
ดอกมะลิลา
ดอกคัดเค้า
นางกินรี (๓)
ค่ำคืนหนึ่งที่เราเฝ้าโหยหา
ค่ำคืนที่แยกร่างเราร้างรา
รัตติยายืดยาวที่ร้าวราน
เจ้าทั้งสองตรึกตรองถึงของหาย
หรือใครตายล่วงลับจงขับขาน
จึงเดือดร้อนนอนทุกข์ทรมาน
จึงร้าวฉานจนต่างคนต่างไป
ท่านจงดูสินธูนี้ยามมีฝน
กระแสชลเชี่ยวกรากก็หลากไหล
เมื่อกินนรผู้สามีที่รักไซร้
ก้าวข้ามไปผู้เดียวมิเหลียวมา
ส่วนดิฉันมัวแลแต่ดอกไม้
จะเก็บไว้จึงมัวแต่ชะแง้หา
ปรูหอมหวนลำดวนมะลิลา
คัดเค้าหวาหอมนักจักเก็บไว้