เที่ยวคนเดียวครั้งแรก
สวัสดีค่ะทุกคนนนนี่เป็นครั้งแรกที่ได้มาเขียนกระทู้ถ้ามีอะไรที่ผิดพลาดหรืออ่านแล้วงงๆบ้างก็ต้องขอโทษทุกคนไว้ก่อนเลยนะคะเหตุผลที่ตัดสินเขียนกระทู้นี้ขึ้นก็เพื่อเก็บความทรงจำในการไปเที่ยว

เริ่มจากแนะนำตัวก่อนละกันเนอะเราเป็นผู้หญิงค่ะและกำลังเรียนอยู่ในระดับมหาลัยนิสัยเป็นคนที่ไม่มีความมั่นใจเท่าไหร่ขับรถไม่ได้มอเตอร์ไซค์ก็ไม่รอดปั่นจักรยานได้อย่างเดียวการไปเที่ยวครั้งนี้เป็นการตัดสินใจที่นานมากเพราะนี้คือการไปคนเดียวเหตุผลก็คงเพราะอยากลองล้วนๆเลยหลังจากคิดว่าเอาล่ะอยากลองไปคนเดียวดูอยากรู้ว่าจะรอดไหมเอาสัก3วัน2คือละกันไม่น้อยและก็ไม่นานเกินไปจากนั้นก็เริ่มหาข้อมูลว่าจะไปที่ไหนดีหาจากกระทู้ต่างๆว่าผู้หญิงคนเดียวไปไหนดีและก็ได้ข้อสรุปมา2ที่นั้นก็คือน่านและเชียงคานจึงได้เอาไปนำเสนอกับพ่อและแม่ว่าจะไปนะไปที่ไหนดีกว่ากันและสิ่งที่พ่อกับเลือกก็คือเชียงคานนนนเพราะว่าเที่ยวง่ายที่สุดเหมาะกับการเริ่มต้นต่อไปก็คือขั้นตอนจองตั๋ววววเราจะไปกันด้วยเครื่องบินเพราะพ่อบังคับแต่ไม่จ่ายเงินให้นะแต่ก็ตามนั้นเพราะไม่งั้นอดไปแน่ๆจากที่หาข้อมูลเครื่องบินที่ไปเลยนั้นมีเพียงแค่แอร์เอเชียและนกแอร์ซึ่งทั้งสองสายการบินมีรถต่อเพื่อไปเชียงคานได้เลยและสายการบินที่เราเลือกนั้นก็คือคือแอร์เอเชียยยยยยเพราะมันถูกกว่าเราเน้นสายประหยัดค่ะและแพลนที่เราวางไว้ก็คือการไปภูทอกและการไปกินกินกินและกินแล้วก็กินนนน

วันที่1 มีนาคม2562
วันนี้วันดีวันไปเที่ยวคนเดียวของเราาาเป็นอะไรที่แปลกมากเพราะไม่รู้สึกตื่นเต้นเลยยยยยยแม้ว่าก่อนหน้านั้นจะเครียดมากๆๆๆๆก็ตามพอไปถึงสนามบินนะก็ไปเช็คอินเราก็จะได้boarding pass มาซึ่งใช้ทั้งในการขึ้นเครื่องบินและรถตู้เลยนะคะเพราะฉะนั้นเก็บเอาไว้ดีดีนะเราขึ้นเครื่องในตอน16.20 น. เพราะว่าต้องรอเรียนเสร็จแล้วค่อยไปหลังจากถึงสนามบินเลยจะมีคนตะโกนเรียกและถือป้ายอยู่ว่าไปเชียงคานป้ายแดงๆเห็นชัดเลยค่ะถ้าไม่เจอเดินออกมาตรงประตูและหันขวาก็จะเจอโต๊ะของตั๋วรถไปที่นู้นที่นี่เราก็ได้ไปบอกเขาไปเลยว่าไปเชียงคานค่ะจองกับแอร์เอเชียไว้แล้วเขาก็จะพาเราไปที่รถที่สกรีนว่าแอร์เอเชียสีแดงไว้เลยและที่สำคัญไปส่งถึงหน้าที่พักเลยในเวลาประมาณเกือบ1 ทุ่มเครื่องจากดอนเมืองมาเลยใช่เวลาประมาณชั่วโมงนิดๆและรถตู้ใช้เวลาประมาณอีกหนึ่งชั่วโมงรถตู้รอคนสักพักแล้วก็ออกเลยนะไม่ได้รอจนคนเต็ม
ที่พักที่ทางเราได้เลือกโดยใช้เกณฑ์คือราคาที่ถูกและดูรีวิวต่างๆค่ะซึ่งเมื่อรถตู้ได้หย่อนเราลงที่หน้าที่พักภาพในความคิดเราก็ต้องมีคนยืนเยอะแยะไปหมดแต่ในความจริงก็คือเงียบมากมากมากเราก็เดินงงเดินหาคนจนคิดได้ว่าทำไมเราไม่โทรหาพี่เขาวะก็เลยโทรไปเราบอกพี่เขาว่ามาเช็คอินค่ะพี่เขาก็ถามชื่อเราแล้วถามว่ามาจำได้ไหมว่าจองห้องไหนเราก็ตอบว่าจำได้ค่ะห้องข้างล่างและสิ่งที่พี่เขาบอกเรากลับมาก็คือเข้าห้องได้เลยกุญแจแขวงอยู่พี่กินข้าวก่อนเดี๋ยวไปบอกรายละเอียดนะตอนนั้นในหัวคือได้หรอวะชิวไปไหนเนี่ยก็เลยเข้าห้องไปแบบงงๆโทรรายงานพ่อและแม่ว่าถึงแล้วเรียบร้อยจากนั้นก็เห็นว่าพี่เขาได้ส่งข้อมูลร้านอาหารร้านขนมคาเฟ่ต่างๆและเบอร์รถให้เผื่อเราจะเหมาไปภูหรือว่าเที่ยวที่ต่างๆแต่ในตอนนั้นตัดสินใจว่าจะไปหาอะไรกินดีกว่าเพราะหิวมากกกเดินออกมาก็เจอพี่เจ้าของพี่เขาก็ถามว่ามาคนเดียวหรองั้นสิทธิพิเศษสำหรับการมาคนเดียวได้รถจักรยานฟรีไปเลยซึ่งเริ่ดมากเพราะไม่ต้องจ่ายค่าเช่าอีกดีสุดจากนั้นการหาข่าวกินคนเดียวก็เริ่มขึ้น 
ระหว่างเดินไปเรื่อยๆก็เจอกับเป้าหมายอย่างแรกของเราก็คือปาท่องโก๋ยัดไส้ซึ่งเราว่าอันนี้อร่อยให้ผ่าน รู้สึกว่าจะขายทั้งวันเลยนะตั้งแต่เช้าเลยแต่นี่จำไม่ได้แล้วว่ามันอยู่ตรงไหนแต่มั่นใจว่าเดินๆไปเห็นแน่นอน
ต่อไปเป็นเวลาของอาหารจานหลังของมื้อนี้สิ่งที่เราเลือกคือข้าวเปียกเส้นค่าาาอยู่ในเส้นถนนคนเดินเช่นกันค่ะไม่แน่ใจซอยเหมือนเดิมแต่เป็นร้านที่ใหญ่อยู่นะแต่เมื่อเดินผ่านแล้วหันไปมองรู้สึกว่าไม่กล้าเข้าไปจะสั่งยังไงดีวะไม่มีใครมาคนเดียวเลยก็เลยเดินเลยร้านไปแล้วก็คิดขึ้นมาได้ว่าหิวต้องกินก็เลยตัดสินใจได้ว่าเอาวะเดินเข้าไปเลยนั่งอย่างคนเหงาๆในร้านจะมีแผ่นกระดาษที่มีเมนูให้เราเขียนว่าจะเอาอะไรบ้างมีทั้งโจ๊กข้าวเปียกเส้นข้าวต้มและไข่กระทะแต่เรายังคงหนักแน่นในข้าวเปียกเส้นเพราะมันแปลกสุดในความกลัวไม่อิ่มเลยบวกไข่ด้วยจ้าาาในส่วนของน้ำในร้านมีพวกชากาแฟชงด้วยนะและก็มีน้ำดื่มฟรีบริการตัวเองอยู่หน้าร้านนะไปตักได้เลยและเราก็ได้มาาาแต่ไข่ที่นี่มันแปลกมากเลยทำไมไข่ขาวมันเหมือนไม่สุกแต่ไข่แดงมันแข็งๆในส่วนของรสชาติมันงงๆจืดๆไม่รู้ต้องปรุงยังไงอีกก็เลยกินๆมันเข้าไปและจ่ายเงิน
จากนั้นก็เดินเล่นตามถนนคนเดินไปเรื่อยๆเดินดูร้านต่างๆใส่หูฟังฟังเพลงแล้วก็เดินไปเรื่อยๆสิ่งที่คิดตอนนั้นก็คือดีจังที่ได้ตัดสินใจมาจากนั้นก็เดินกลับไปที่พักนั่นคุยกับตัวเองว่าพรุ่งนี้จะเอาไงดีจะไปภูทอกไหมเพราะต้องเหมารถขึ้นไปคนเดียวก็เลยคิดว่าให้ตัวเราในวันพรุ่งนี้ตัดสินใจละกันถ้าตื่นก็ไป
2 มีนาคม2562
ตัวเรานั้นได้ไปค่ะทุกคนนนนเราตื่นตีห้าในรอบหลายปีเพราะปกติถ้าต้องตื่นตีห้าไม่นอนดูง่ายกว่าหลังจากตื่นก็ได้ลุกไปล้างหน้าแปรงฟันและไม่อาบน้ำใช่ค่ะไม่อาบเพราะกลัวหนาวกลัวไม่ทันพระอาทิตย์ขึ้นและกลัวเจอจิ้งจกค่ะหลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ได้เดินออกมาจากที่พักแบบโดดเดี่ยวสุดๆฟ้ายังมืดอยู่แต่ก็มีคนนะส่วนใหญ่จะเป็นผู้สูงอายุหน่อยๆปั่นจักรยานหรือไม่ก็เตรียมของสำหรับใส่บาตรข้าวเหนียวอยู่ จากการเดินหารถสามล้ออย่างเหงาๆคนเดียวก็ได้เจอคุณยายใจดีที่เตรียมของใส่บาตรอยู่ถามว่ามีอะไรให้ช่วยไหมเราก็เลยบอกว่าหาสามล้อไปภูทอกค่าคุณยายเลยบอกว่าไปคนเดียวหรอยังมืดอยู่เลยอันตรายผู้หญิงคนเดียวเดี๋ยวจะช่วยหาคนที่ไว้ใจให้ใส่บาตรก่อนไหมนี่ก็คิดว่าใส่ก่อนก็ได้ยังไงก็มาแล้วอยากลองทำทุกอย่างเลยโดนไป100บาทค่าของใส่บาตรและคุณยายก็โทรเรียกสามล้อให้และที่สำคัญก็คือต่อราคาให้ด้วยแต่ไม่สำเร็จสถานีต่อไปก็คือภูทอกคำแนะนำในการไปก็คืออย่าลืมเสื้อหนาวเพราะมันหนาวมากตอนนั่งรถไปแต่สามล้อที่พาไปไม่ได้ไปส่งถึงภูนะคะเราต้องนั่งรถของเจ้าหน้าที่เข้าไปอีกทีอย่าลืมจดเบอร์คุณลุงคนขับเอาไว้นะคะเผื่อเราจำหน้าไปได้จะได้โทรเอาคุณลุงคนขับจะนั่งรออยู่เลยจ้าระหว่างทางเดินที่กำลังจะไปขึ้นรถไปภูก็ได้แวะซื้อข้าวจี่ฟักทองไป1ไม้เพราะกลัวหิวตอนรอพระอาทิตย์ขึ้นแนะนำว่าถ้าซื้อข้าวจี่ควรซื้อน้ำด้วยเพราะคอแห้งมากกกกกก
มาลุ้นกันว่าจะมีทะเลหมอกให้เห็นหรือไม่เพราะจากการถามพี่เจ้าของที่พักและคุณยายพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่มีหรอกแต่สิ่งที่พอก็คือ
จากนั้นก็ถึงเวลากลับจ้าานั่งรถของทางภูลงมาข้างล่างในตอนแรกเห็ว่ามีคนรีวิวร้านกาแฟอยู่ร้านหนึ่งแต่เราเปลี่ยนเป้าหมายเป็นร้านไข่กระทะอีกร้านแทนร้านน่ารักมากมีที่นั่งห้อยขาด้วยเดินลงมาอยู่ทางซ้ายนะน่าจะร้านสุดท้ายเลยใกล้ๆกับที่สามล้อจอด
จากนั้นก็กลับลงมาที่พักเป้าหมายต่อไปของเราคือการอ่านหนังสือค่ะเพราะเรารักการอ่านหรอผิดค่ะแต่เพราะจะสอบต่างหากหลังจากจบทริปเที่ยวนี้คือการสอบกลางภาคจ้าาก็เลยไปเอาหนังสือที่เตรียมมาใส่กระเป๋าและปั่นจักรยานฟรีของเราออกตามหาร้านกาแฟน่ารักๆสักร้านอ่านหนังสือซึ่งร้านที่เราเลือกคือร้านที่อยู่ท้ายสุดของถนนคนเดินเลยหันหน้าเข้าแม่น้ำโขงและมีต้นไม่ห้อยๆลงมาน่ารักมากๆเราก็ได้เดินเข้าไปในร้านเพื่อสั่งน้ำซึ่งเราจ้องหน้าพนักงานและเขาก็จ้องหน้าเราแบบ5วิได้เพราะนี่กำลังมองหาเมนูแต่มันไม่มีแล้วก็คิดว่าร้านขายไรบ้างวะก็เลยเลือกสั่งเบสิกสุดก็คือโกโก้เย็นจากนั้นเราก็นั่งอ่านหนังสือไปเรื่อยๆและสิ่งที่เราตกใจเพราะที่นี่ก็คืออยู่ๆพนักงานก็เดินถือกาแฟออกไปข้างนอกร้านและหายไปนานมากแบบเกือบ20นาทีแล้วเขาก็กลับมาสักพักนึงแล้วก็ก็หายออกไปอีกนานมากซึ่งภายในร้านมีแค่เรานั่งอยู่คนเดียวซึ่งน้ำที่เรากินก็ยังไม่จ่ายเงินเราก็ต้องนั่งรอรอจนกว่าพนักงานจะกลับมาในตอนนั้นคิดว่าคนที่นี่ดูไว้ใจคนอื่นจังตั้งแต่พี่เจ้าของที่พักร้านกาแฟอีกและที่นี่เราสามารถจอดจักรยานไว้ตรงไหนไหนก็ได้หายไปนานยังไงมันก็จะยังอยู่ที่เดิม
ในตอนตอนแรกคิดว่าจะกลับที่พักแต่พอปั่นจักรยานตรงทางจักรยานแล้วเจอป้ายว่าสามารถปั่นไปแก่งคุดคู้ได้ก็เลยทำให้คิดว่าก็ไม่ไกลนี่หว่าน่าจะไปแหล่งท่องเที่ยวเหมือนกันก็เลยได้ตัดสินใจไปทางที่ปั่นเป็นทางเรียบแม่น้ำโขงเกือบตลอดเส้นทางเลยนะคะมีแค่ตรงใกล้ถึงนิดเดียวที่เป็นถนนธรรมดาซึ่งตลอดทางนั้นเต็มไปด้วยวัดสุสานไทยและสุสานจีนคือเพียงแค่ลมพัดก็ทำให้เรารีบปั่นมากเพราะตลอดการเดินทางไม่มีใครเลยเงียบสุดๆระหว่างทางอุโมงค์อยู่น่าจะเหมาะกับคนที่ชอบถ่ายรูปนะ

เมื่อไปถึงสิ่งที่รับรู้ก็คือไม่เห็นมีไรเลยอะหรือเราเข้าไปถึงและอีกอย่างที่ไม่ชอบมากๆที่แก่งก็คือเจอผู้ชายคนหนึ่งแต่งตัวเหมือนเจ้าหน้าที่ที่นั้นซึ่งเขาเข้ามาชวนเราคุยแบบมาคนเดียวหรอเรียนคณะอะไรเรียนอยู่ที่ไหนและที่หนักสุดคือบอกว่าขอเบอร์หน่อยได้ไหมเพื่อไปแถวมอจะได้โทรไปหาซึ่งในใจเราตอนนั้นคือแบบคำด่าเต็มหัวแต่ในมือคือกดโทรหาแม่ด่วนๆแกล้งรับโทรศัพท์แล้วเดินออกไปเลยหลังจากเดินดูรอบร้านหลายๆร้านยังไม่เปิดเลยเลยปั่นจักรยานกลับที่พักไปอาบน้ำและนอนตากแอร์อยู่ในห้องพักเพราะข้างนอกร้านมากและนั่งอ่านหนังสือค่ะ
พอตอนเที่ยงการเดินทางเพื่อกินของเราก็กลับมาอีกครั้งเป้าหมายในวันนี้ของเราก็คือจุ่มนัวร้านยายพัดค่ะตั้งอยู่ที่ซอย10 ซึ่งอันนี้ขอบอกเลยว่าต้องกินย้ำว่าต้องกินคืออันนี้ดีมากกกกชอบมากแบบดีสุดจะอวยยยยคือมันอร่อยแบบเหมือนเอาสุกี้กับเย็นตาโฟมามัดรวดกันซึ่งมันดีมากกกในร้านมีกระดาษที่มีเมนูให้เราเขียนเหมือนเดิมและมีน้ำฟรีอยู่ตรงหันหน้าเข้าร้านตรงด้านซ้ายนะย้ำรอบที่สองร้อยว่าต้องลอง!!!!