เคยไหมน้อยใจแม่ จะจัดการกับความรู้สึกพวกนี้อย่างไร ไม่ให้มันเกิดขึ้น

กระทู้นี้ขอระบาย + ถาม นะคะ  คือเราเป็นลูกคนเดียวค่ะ แม่เราค่อนข้างเยอะนิดนึง แม่เราสอนเราดีมาก นิสัย มารยาทต่างๆ การวางตัว การมีน้ำใจ เรียกได้ว่าทุกอย่างแม่เราดีมากสำหรับเรา แต่ปัญหาคือแม่เราจะซีเรียสเรื่องการเรียนมากค่ะ เรียนห้ามเกรดต่ำกว่า 3 เหตุผลคือ อยากให้เราได้ดีและจะสามารถคุยโอ้อวดกับเพื่อนได้ เราเข้าใจแม่นะคะ ใครๆก็อยากอวยลูกตัวเอง สังคมบ้านเราเป็นแบบ ลูกฉันดี ลูกฉันเด่น ลูกฉันเรียนเก่ง เกรด 4 ทุกวิชา แม่เราก็เป็นหนึ่งในนั้นค่ะ แต่ปัญหามันติดตรงที่ว่า เราเป็นคนเรียนไม่เก่งค่ะ อยู่ระดับกลางๆ เกรด 3 ต้นๆ ทำให้แม่อวดเราไม่ได้ แม่เราชอบพูด ชอบอวด ทำให้เรากดดันตัวเองตั้งแต่เด็ก เราถูกมองว่าโง่ เรียนไม่เก่ง เท่าลูกข้างบ้าน ลูกข้างบ้านเค้าเก่ง เกรด 4 ได้ทุน เราได้ยินคำพวกนี้ตลอด จนจบมัธยม เราสอบได้ ม. แห่งนึงในกรุงเทพ แต่ เป็นราชภัฏ ซึ่งตอนแรกแม่เราไม่รู้ มารู้ทีหลัง แม่บอกอายคนที่เราเรียนราชภัฏ แม่ไม่กล้าบอกใครว่าเราเรียนจบจากใหน จนรับปริญญาแม่ยังไม่อยากมารับ (เราพึ่งจบ ยังไม่ได้รับปริญญา) เราได้ยินแบบนี้เราเสียใจมาก เราน้อยใจ เราทำทุกอย่างเพื่อแม่ค่ะ และเราเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย จนเรียนจบ เราขอเงินแม่แค่ค่าเทอม ค่ากินนิดหน่อยส่วนใหญ่เราใช้เงินตัวเองจากการทำงาน เรียนจบเราก็ได้งานเลย แต่แม่ก็ยังไม่พอใจกับความสำเร็จขั้นแรกของเรา  ท่านยังมองว่าลูกข้างบ้านที่จบมหาวิทยาลัย จบเกียรตินิยม เรียนต่อ ป. โท (ใช้เงินพ่อแม่ รับจ๊อบพิเศษ ยังไม่มีงานทำจริงจัง)ดูน่าภูมิใจกว่าจบราชภัฏ ใช้ค่ะเรื่องเรียนเราอาจจะไม่เก่ง แต่เรามั่นใจว่าเราทำงานเก่ง เราพยายามหาเงิน ให้เงินท่านบ้าง(ท่านก็ไม่เอาค่ะ) ซื้อของให้บ้าง เราทำทุกอย่างให้ท่านภูมิใจ แต่แม่ก็ยังไม่ภูมิใจในตัวเรา  บางครั้งก็ทำให้เราคิดว่าท่านรักเราจริงไหมหรือแค่ให้เราเป็นหุ่นเชิด เราไม่รู้ว่าคิดไปเองไหม แต่เราไม่เคยโกรธท่านเลยนะคะ เราแค่น้อยใจและเสียใจกับสิ่งที่ท่านพูด และนี้มันไม่ใช้ครั้งแรกที่เราได้ยิน ทุกครั้งเราทำได้แค่เงียบและฟัง สุดท้ายก็ไปแอบร้องไห้คนเดียว ล่าสุดเราอธิบายไป ว่าเราก็มีงานทำแล้ว หาเงินใช้เองได้ ดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องมานั่งขอเงินไปวันๆ แต่ก็ไม่เป็นผลค่ะ ยังไงมหาวิทยาลัยก็ดีกว่าราชภัฏ เราคิดว่าเราเปลี่ยนแม่ไม่ได้ เลยอยากเปลี่ยนตัวเองค่ะ  อยากถามคนที่เคยเจอเหตุการณ์คล้ายกันหรือผู้ที่รู้จักวิธีจักการกับความรู้สึก เสียใจ น้อยใจแม่ พวกนี้ยังไงค่ะ หรือใครที่มีประสบการณ์แบบนี้เล่า ระบายได้นะคะ คือมันอึดอัดแต่ไม่รู้จะปรึกษาใครดี เราไม่เคยขอคำปรึกษาจากใครเลยค่ะ เราจัดการปัญหาทุกอย่างเอง เราไม่มีพี่ น้อง นี้เป็นครั้งแรก และเป็นครั้งแรกที่ตั้งกระทู้ ผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนะคะ หรือใช้ คะ/ค่ะ ผิด ก็ขออภัยด้วยค่ะ