คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 7
เยอะแยะครับ แบบคุณ ผมมีแฟนคนแรกตอนอายุ 14 ก็คบกันปกติ แต่อยู่ๆมาบอกผมว่า ชอบเพื่อนผมมากกว่าแล้วก็เลิกกับผมไปดื้อๆเลย ผมก็อืมมมมม
แล้วแต่นะ ไม่สนไม่แคร์
แต่หลังจากนั้นก็ไม่คิดจะคุยกับใครอีกเลย มีรุ่นน้องมาจีบมาขอเบอร์ ผมก็หาข้ออ้างต่างๆนาๆ เพื่อไม่รับรักหรืออะไรกับใครอีกเลย แล้วก็เอาเวลามาสนใจตัวเอง เล่นกีฬา ทำตัวเองให้มีคุณค่า ทำให้เค้าเสียดายเรา แบบนี้แหละสะใจกว่า แล้วก็ครองตัวเป็นโสด มายาวนานจนอายุเข้า21ก็เริ่มที่จะเปิดใจคุยกับใครสะคน เพื่อนอนาคตแหละครับ ส่วนตัวผมไม่ได้สนว่าเค้าจะมีฐานะหรือการศึกษาดีอะไร ผมก็ทำงานออฟฟิศเป็นแอดมิน ส่วนเค้าเป็นสาวโรงงาน แต่ก็ไม่ได้หวังอะไรมากครับ ผมชอบที่เค้าขยันทำมาหากิน ไม่ต้องฉลาดก็ได้ เดะผมสอนให้เอง โอกาสของเรามันจะเข้ามาเรื่อยๆครับเชื่อผม เปิดใจให้กับทุกคนที่เข้ามา และ อย่าคาดหวังมาก จะได้ไม่เจ็บมากครับ
แล้วแต่นะ ไม่สนไม่แคร์
แต่หลังจากนั้นก็ไม่คิดจะคุยกับใครอีกเลย มีรุ่นน้องมาจีบมาขอเบอร์ ผมก็หาข้ออ้างต่างๆนาๆ เพื่อไม่รับรักหรืออะไรกับใครอีกเลย แล้วก็เอาเวลามาสนใจตัวเอง เล่นกีฬา ทำตัวเองให้มีคุณค่า ทำให้เค้าเสียดายเรา แบบนี้แหละสะใจกว่า แล้วก็ครองตัวเป็นโสด มายาวนานจนอายุเข้า21ก็เริ่มที่จะเปิดใจคุยกับใครสะคน เพื่อนอนาคตแหละครับ ส่วนตัวผมไม่ได้สนว่าเค้าจะมีฐานะหรือการศึกษาดีอะไร ผมก็ทำงานออฟฟิศเป็นแอดมิน ส่วนเค้าเป็นสาวโรงงาน แต่ก็ไม่ได้หวังอะไรมากครับ ผมชอบที่เค้าขยันทำมาหากิน ไม่ต้องฉลาดก็ได้ เดะผมสอนให้เอง โอกาสของเรามันจะเข้ามาเรื่อยๆครับเชื่อผม เปิดใจให้กับทุกคนที่เข้ามา และ อย่าคาดหวังมาก จะได้ไม่เจ็บมากครับ
แสดงความคิดเห็น
เราคงไม่เหมาะสำหรับมีใครสักคนหรือรักใครสักคนหรอก
ผมคุยมาสองสามเดือน พอมาถึงวันที่ผมสอบFinalวันสุดท้าย เขาบอกผมว่าเขาขอโทษพร้อมกับบอกว่าเขากลับไปคุยกับแฟนเก่าแล้ว เขาก็บล็อคผม
ด้วยความเสียใจผมเลยกลัวความรัก เลยเลือกยุคนเดียวมาสามปี แต่สามปีก็โอเคน่ะครับ มันทำให้ผมชินกับการยุคนเดี่ยวไปแล้ว
-แต่ผมเป็นผู้ชายคนนึงที่มีเพื่อนผู้หญิงเข้าหาตลอดไปเที่ยวไปนุ่นนี่นั่น เพราะผมเป็น(ศิราณี)ผมเป็นที่ปรึกษาเรื่องความรักให้กลับเพื่อน ผมเลยคิดว่าแบบนี้ก็โอเคไม่มีแฟนแต่มีเพื่อนผู้ ญ ไม่ใช่คนเดียวน่ะครับหลายคน บางคนก็รุ่นพี่ บางคนก็รุ่นน้อง ไม่ก็เพื่อน แต่ยั่งว่าล่ะครับ พอนานๆไป เราก็อยากจะมีแฟน
ตอนนี้แหละครับ ผมเลยเลือกที่จะมีคนคุยอีกรอบคนคุยคนนี้คุยกับผมก็ดีน่ะครับปกติ มีอะไรกันพูดตรงๆ พอคุยได้ไม่ไม่ถึงเดือนไม่ถึงครึ่งเดือนด้วยซ้ำ
เขาก็หายไปจากชีวิตผมเลยลบเพื่อน แล้วก็เงียบไปเลย ผทเลยพิมบอกทิ้งท้าย(ไม่รู้เขาเห็นรึป่าว)ผมบอกไปว่าถ้าจะไปหรือจะมีคนคุยก็บอกไม่ใช่ทำอย่างงี้กว่าผมจะเปิดใจให้ใครได้รู้ไหมว่ามันยากแค่ไหน
-นั่นแหละครับ เรื่องราวพึ่งผ่านมาไม่กี่วันครับ ผมคงเป็นได้แค่ที่ปรึกษาเพื่อน มีแต่เพื่อนแหละครับ ก็น้อยใจตัวเองน่ะครับ แต่ชีวิตมันก็ต้องเดินถึงจะเศร้าจะหน่วงก็ต้องก้าวต่อไป มันก็เป็นเรื่องธรรมดาแหละ
ปล.ขอบคุณทุกคนมาก ผมอยากได้คำปรึกษาดีๆ ถ้าเป็นไปได้ขอแบบผู้ใหญ่ๆพูดดีๆไม่ใช่มาด่าน่ะครับ
(กระทู้นี่เป็นที่ระบายแล้วก็ให้ทุกคนมาเม้นแสดงความคิดเห็นด้วยครับ) ขอบคุณครับ