ทำยังไงให้เรารู้สึกคิดถึงใครคนนึงได้น้อยลงคะ

สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกค่ะ เพราะรู้สึกเศร้าใจอย่างบอกไม่ถูก เลยลองตั้งกระทู้คำถามนี้ขึ้นมาค่ะ

เรามีเพื่อนสนิทคนนึงที่มาจากการรู้จักกันโดยบังเอิญผ่านทาง Social media ค่ะ 
เรากับเค้าอายุห่างกันพอสมควรค่ะ ที่สนิทกันเพราะเราคุยกันถูกคอ รับฟังปัญหาของกันและกันมาตลอด
ซึ่งตอนแรกเรายังไม่ได้คิดอะไรกับเค้านะคะ แต่มีอยู่ช่วงหนึ่งที่เค้ามีปัญหากับแฟนและเลิกกัน ทำให้เค้าเสียใจมาก
หลังจากนั้นก็กลายเป็นว่าเค้าจะคอยมาปรึกษาและเล่าเรื่องราวต่างๆให้ฟังอยู่ตลอด
เราเองก็ยินดีค่ะ ที่เป็นส่วนนึงที่อาจจะทำให้เค้าไม่รู้สึกโดดเดียวในตอนที่เค้าเศร้า

หลังจากที่เค้าเลิกกับแฟนและมีเวลาว่างมากขึ้น ก็กลายเป็นว่าเราก็ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้น
กินข้าว ซื้อของ ไปดูหนังด้วยกัน จากที่เจอกันเดือนละครั้ง ก็เปลี่ยนเป็นอาทิตย์ละ 1-2 ครั้ง จนกลายเป็นเจอกันทุกเย็นหลังเลิกงาน
ยอมรับว่าเราเองก็รู้สึกไม่เหงาไปด้วย เพราะเราเข้ามาทำงานอยู่กรุงเทพคนเดียวหลายปี ไม่ค่อยมีเพื่อนสนิทเท่าไร
จนเวลาผ่านไปหลายเดือนเกือบจะปีนึงแล้วที่เรามีเค้าอยู่ในชีวิต จนกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวัน
เราเจอหน้ากันทุกวัน แวะกินข้าวตอนเย็นด้วยกันตลอด จนเราเริ่มรู้ว่าตัวเองรู้สึกกับเค้าไม่เหมือนเดิม

ใช่ค่ะ เราเริ่มรู้สึกดีกับเค้า แต่ก็ยังไม่มั่นใจว่าจะเรียกว่ารักได้รึยัง
เราเก็บความรู้สึกของเราไว้อย่างนั้นมาหลายเดือน พร้อมๆกับเค้าที่ยังคอยมาปรึกษาเรื่องของแฟนเก่าอยู่เสมอ
จนมาถึงวันนี้ที่เราตัดสินใจบอกความรู้สึกจริงๆกับเค้าไป แต่คำตอบที่ได้คือ เค้ายังไม่พร้อมจะเริ่มใหม่กับใคร
แม้เค้าจะบอกว่าตัวเค้าเองก็รู้สึกดีกับเรา แต่เค้าก็พูดอยู่เสมอว่ายังไม่พร้อมจะดึงใครให้เข้ามาเจ็บ
เพราะเค้ารู้ตัวดีว่ายังตัดใจจากแฟนเก่าไม่ได้ 

จริงๆเราพอจะรู้คำตอบและทำใจล่วงหน้ามาสักพักแล้ว แต่พอได้ยินคำตอบจากเค้าจริงๆ มันยากมากเลยที่จะทำใจ
เราไม่รู้เลย ว่าที่เค้าบอกเราแบบนั้น เป็นเพราะเค้ายังตัดใจไม่ได้ หรือเป็นเพราะว่าเรายังไม่ใช่สำหรับเค้า
เพราะถ้าเป็นอย่างหลัง ต่อให้เค้าตัดใจได้แล้ว ยังไงเราก็คงไม่มีโอกาสอยู่ดี

หลังจากเหตุการณ์นั้น เค้าขอให้เรากลับไปเป็นเพื่อนที่ดีเหมือนวันเก่าๆ ไปกินข้าวดูหนังด้วยกันได้เหมือนเดิม
และทุกอย่างก็ดูเหมือนเดิมจริงๆ แม้กระทั่งการกระทำของเค้าเองที่ปฏิบัติต่อเรา มันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่เหมือนว่าเราจะทำไม่ได้ กว่าจะผ่านแต่ละวันไปได้ เรารู้สึกไม่โอเคเลย ไม่มีสมาธิทำงาน คิดอะไรก็ไม่ออก
อยากอยู่เฉยๆ ไม่อยากออกไปไหน ไม่อยากเจอใคร ทุกครั้งที่อยู่คนเดียวมันเศร้าใจมากเพราะนึกถึงแต่วันเก่าๆตลอด
จนสุดท้ายเราเลือกที่จะไม่ทักไลน์ ไม่โทรหา ไม่ออกไปเจอเค้า ไม่ติดต่อใดๆทั้งสิ้น แต่ก็กลายเป็นเค้าที่ทักมาหาก่อน
พอเราอ่านแล้วไม่ตอบก็จะส่งไลน์มาถามอีกว่า ก๊อกๆ มีคนอยู่ไหม.....เป็นอะไรรึเปล่า 
จนเราทนไม่ได้ ต้องตอบเค้ากลับไป เพราะความใจอ่อนและอยากคุยของตัวเองล้วนๆ 

เราอยากรู้ว่าพอจะมีวิธีไหนบ้างที่ทำให้เราคิดถึงเรื่องนี้ได้น้อยลง 
หรือสุดท้ายเราควรจะหายไปจากจุดนี้ ลบเฟสบุ๊ค ลบแอคเค้าท์ไลน์ ไม่ต้องติดต่อกับเค้าอีกเลย 
ที่อยากหายไป ไม่ได้ทำเพื่อลองใจให้เค้าตามหานะคะ
แต่การไม่รับรู้เรื่องของกันและกัน อาจจะเป็นหนทางสุดท้ายที่ทำให้ทุกๆอย่างดีขึ้นก็ได้
เพราะการนอนร้องไห้อยู่ในห้องคนเดียว มันแย่ยิ่งกว่าตอนที่เค้าบอกว่าไม่ได้รู้สึกอะไรซะอีก

ใครเคยผ่านช่วงเวลาแบบนี้มา แนะนำบ้างนะคะ

ยิ้ม

ปล.หาก tag ห้องผิดต้องขออภัยด้วยนะคะ
แก้ไขข้อความเมื่อ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 8
ให้เลิกติดต่อกันถาวรครับ บล๊อคเฟส ลบไลน์ ชีวิตต้องเดินหน้าต่อไปครับ ถ้าคุยแบบไม่มีจุดหมาย ถึงเวลานึง เราก็ทำใจอยู่ดีครับ เวลาจะช่วยเยียวยาทุกอย่างเอง สู้ๆครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่