แค่ระบายเฉยๆค่ะ

คืออยากถามว่าโรคมองโลกในแง่ร้ายเนี่ย มีทางแก้ไหมคะ คือมันเกิดจากคนในครอบครัว เพื่อน เหมือนเป็นปมมากกว่า ซึ่งเราเป็นน้องคนเล็ก พี่ก็ติดมหาลัยเกี่ยวกับพวกแพทย์ซึ่งตอนนี้กลายเป็นว่าความหวังของคนในครอบครัวก็ถูกตกมาอยู่ที่เรา ผู้ใหหญ่มักคิดว่าการด่าจะทำให้เรานั้นอยากจะเก่งขึ้น ขยันขึ้น แต่มันตรงกันข้ามเลยด้วยซ้ำ ยิ่งถูกเปรียบเทียบ ยิ่งคิดว่าตัวเองไร้ค่า ทำอะไรก็ไม่ได้ เรียนก็ไม่เก่ง แค่นี้หรอ จะเอาอะไรไปสู้คนอื่นละ คำถามพวกนี้แม่ก็มักจะพูดเสมอ ไม่เว้นวันเลยด้วยซ้ำ ซึ่งเราก็ได้แต่เก็บไว้ มันยิ่งเจ็บมากไปอีกเมื่อถูกเปรียบเทียบกับเพื่อนที่สนิท ว่าทำไมถึงไม่ได้แบบเขา แย่ซะอยากจะคิดฆ่าตัวตายด้วยซ้ำ บางครั้งอยู่ๆก็ร้องไห้ แต่ต้องพยายามทำตัวร่าเริงต่อหน้าคนอื่นเพื่อให้ตัวเองไม่รู้สึกแย่ แต่เวลาที่มีอะไรมากระทบนิดเดียว มันก็มักจะร้องไห้ตลอด เราควรทำตัวอย่างไรคะ คือเราก็พยายามอ่านหนังสือ ไม่เล่นเกม แต่แค่คนเดียว บางครั้งมันก็รับความรู้สึกไม่ไหว จนคิดว่าทำไมเราไร้ค่าแบบนี้ จนบางครั้งมันก็คิดอะไรที่แย่มากกว่านั้นอีก เราควรทำยังไงดีคะ