เราเป็นคนที่ภายนอกอาจจะดูนิ่งแข็งแกร่งดูไม่อ่อนแอแต่ความจริงเราก็เหมือนคนทั่วไปอาจจะดูอ่อนแอมากกว่าคนอื่นด้วยซ้ำ เราถูกเปรียบเทียบตลอดทั้งการเรียนการใช้ชีวิต สำหรับเรามันแย่มากที่พ่อแม่ชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่น ความฝันของเราการวางแผนการเรียนต่อ ผลการเรียนของเราไม่ได้แย่ถึงขนาดรับไม่ได่มันอยู่ประมาณกลางๆถ้าเราทำอะไรไม่ถูกใจแม่เค้าจะเอาเรื่องเรียนมาขู่ตลอด ชอบว่าชอบด่าตลอดในขณะที่เราต้องการระบายให้ใครสักคนฟังแต่ไม่สามารถทำได้เลย กดดันทุกอย่าง เราดูเข้มแข็งเกินไปจนเค้าคิดว่าเราไม่เคยอ่อนแอก็เลยหรอเราเคยร้องไห้ให้เค้าเห็นเค้าจะบอกร้องทำไมทำตัวเหมือนเด็ก3ขวบ ซึ่งโตแล้วร้องไห้ไม่ได้หรอ แม่สอนให้แคร์คนอื่นคิดก่อนพูดแต่แม่ไม่เคยทำแบบนี้กับเรา แม่บอกว่าเวลาเจอใครไม่ว่าจะรู้สึกอย่างไรก็ต้องเก็บอาการไว้ เราตอบกลับไปว่าต้องให้ปวดหัวแบบจะตายเลือดกำเดาไหลเป็นลมไปอย่างนี้หรอถึงแสดงอาการได้ว่าเราไม่โอเค เราถามตัวเองเสมอเกิดมาเพื่ออะไร บอกว่าไม่น่าให้เกิดมาเป็นลูกแล้วถามเรามั้ยว่าเราอยากเกิดมารึเปล่า แม่ก็แค่ให้กำเนิดแต่ไม่ได้ให้ความสุข
เราต้องทำตัวอย่างไรดีกับปัญหานี้?