ขอพื้นที่ระบายความฝังใจ

คือมันจะมีเพื่อนอยู่คนหนึ่งที่มันชอบแกล้งเรามากๆทั้งเตะทั้งต่อย(เราเป็นผู้หญิงนะบางทีก็อยากให้มันคิดได้บ้าง)เอาของเราไปซ่อนบ้างมันแกล้งเราทุกวัน(เพราะเราอยู่ห้องเดียวกัน)อย่างเช่นเรานั่งเรียนอยู่เฉยๆม

ตอนเด็กเราชอบโดนเพื่อนแกล้งตลอดตอนนั้นเราเป็นเด็กที่ชอบฆ่าสัตว์เล่น มีวันหนึ่งเพื่อนเราบอกเราว่าเราน่ารำคาญตอนนั้นเรากำลังฟังครูติวข้อสอบอยู่ตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรมากหรอก มันมีเพื่อนในห้องคนหนึ่งบอ

ก็เห็นข่าวดังตามเพจต่างๆ กล่าวถึงเริ่องโจ๋ทำร้ายชกต่อยสาวหน้าปูด แล้ววันนี้ ก็ลงข่าวอีกว่า "พ่อของโจ๋คนหนึ่งเคยกดหัวแม่จมน้ำมาแล้ว.." แล้วก็ฉุกคิดว่า ไอ้การที่ลูกชายคนหนึ่ง(คง)เห็นหรือรับรู

คือเราเป็นคนคิดมากสุดๆ ถ้ามีเรื่องอะไรที่เครียดๆ เรื่องที่ต้องแก้ปัญหา หรือบางทีเวลาโดนเพื่อนแกล้งแรงๆ เราก็จะคิดเรื่องๆนั้นไปจนกว่ามันจะแก้ได้ คิดตลอดเวลาเลยค่ะ แล้วก็ชอบร้องไห้ พอคิดมากก็จะมีอาการซึ

พยายามจะทำใจจากคนรักบางทีรู้สึกเหมือนเริ่มทำใจได้ แต่พอถึงเวลาจริงๆก็ทำใจเดินออกมาไม่ได้ ขอร้อง อ้อนวอนเหมือนหมาตัวหนึ่ง ตอนนี้รู้สึกเศร้าร้องไห้ไม่หยุด

เวลาเราเจอเรื่องอะไรที่ทำให้เรารู้สึกกลัว เราจะตัวสั่นหนักอยู่ใจเต้นแรง แน่นหน้าอก หายใจหนัก คืออายคน แต่มันห้ามไม่ได้อ่ะ ทีนี้ ร้องไห้ด้วยบางทีแบบไหลมาเอง มันอาจดูเวอร์ในสายตาคนๆหนึ่ง แต่สาบายเลยว่าม

ขออณุญาติขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆหน่อยค่ะคือตอนเด็กๆพ่อกับแม่เราแยกทางกัน ส่วนเราไปอยู่กับแม่ที่กทม แม่เรามีแฟนใหม่เราต้องใช้ชีวิตอยู่กับแม่และพ่อเลี้ยงและเราเคยโดนพ่อเลี้ยงลวนลามทั้งๆที่แม่เราก็นอนอยู

สวัสดีค่ะ เรามักมีปัญหาตลอดด้วยบุคลิกเรา บางทีเราก็คิดว่าเราเป็นเด็กมีปัญหาในสายตาผู้ใหญ่รึป่าว ตอนประถมเราเป็นคนหน้าตาไม่สวยไม่ขาว ผมหยักโศก หน้าบาน เรารู้สึกโครตไม่มั่นใจในใบหน้าตัวเองมากๆ ตอนเห็น

พอดีเจอการ์ตูนเรื่องหนึ่งบอกว่า คำตรงข้ามของ "รัก" ไม่ใช่ "เกลียด" แต่คือ "ไม่สนใจ" โดยให้เหตุผลว่าการรักใครสักคนแสดงว่าสนใจเขาคนนั้นมาก เกลียดก็เช่นกัน เกลียดใครสักคนแสด

ความฝังใจของเราคือตอนประถมเราไม่มีเพื่อน เราโดนแกล้งหนักมากๆถึงขั้นต้องไปพบจิตแพทย์ ป่วยเป็นปี พอเรามูฟมาได้ ได้ขึ้นมัธยมมาแล้ว เราก็คิดว่าคงเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้แล้ว เราก็พยายามเข้าหาเพื่อนในห้องมากขึ