บัดนั้น หนุมานผู้ชาญชัยศรี
กริ้วโกรธพิโรธดั่งอัคคี ขุนกระบี่รับระปะทะกร
เคล่าคล่องว่องไวทั้งสองข้าง ต่างคนต่างหาญชาญสมร
ถ้อยทีถ้อยมีฤทธิรอน ต่อกรไม่ละลดกัน

       บัดนั้น มัจฉานุฤทธิแรงแข็งขัน
ปล้ำปลุกคลุกคลีตีประจัญ พัลวันหลบหลีกไปในที
ถีบกัดวัดเหวี่ยงอุตลุด ทะยานยุทธ์ไม้ท้อถอยหนี
กอดรัดฟัดกันเป็นโกลี เปลี่ยนท่าเปลี่ยนทีรอนราญ

       บัดนั้น วายุบุตรวุฒิไกรใจหาญ
รบรุกบุกบันประจัญบาน เผ่นทะยานโถมถีบด้วยบาทา ถูกมัจฉานุชวนไป ฉวยรวบเท้าได้ทั้งซ้ายขวา ฟาดลงกับแผ่นศิลา ด้วนกำลังศักดาราวี

       บัดนั้น มัจฉานุผู้ชาญชัยศรี
มิได้ชอกช้ำอินทรีย์ โกรธดั่งอัคคีบรรลัยกัลป์
ผุดลุกขึ้นได้กระทืบบาท ทำอำนาจผาดเสียงดั่งฟ้าลั่น วิ่งผลุนหมุนเจ้าบุกบัน โรมรันไม่คิดชีวา