สวัสดีค่ะหนูอายุ16ปีค่ะหนูอยากสอบถามค่ะส่าแม่รักลูกเท่ากันมันจริงไหมแล้วเหตุการณ์ต่อไปที่หนูกำลังจะเล่าเป็นเพราะตัวหนูจริงๆไหมค่ะ​ หนูเป็นพี่สาวคนโตมีน้อง2คนและแม่ไม่มีพ่อหนูเป็นคนเชื่อมั่นในตัวเองสูงแม่พาหนูออกขายของตั้งเเต่5ขวบทุกคนชอบชมหนูว่าเก่งมากเลยอายุแค่นี้ช่วยแม่ทำมาหากิน​ แต่แม่ก็มักจะพูดว่าหนูไม่เก่งหนูดีเหมือนลูกคนนั้นคนนนี้​ ตั้งแต่เกิดมาแม่ไม่เคยบอกหนูดีสักครั้งแต่มองในทางกลับกันน้องสาวของหนูหนีเที่ยวหนีเรียนแต่แม่กลับตามใจทุกอย่างในขณะที่หนูเติบโตมาไม่เคยไปเทีายวกับเพื่อนออกไปเล่นก็ไม่เคยแม้กระทั้งทำรายงานก็ยังไปไม่ได้​ไป  แต่ทำไมแม่ถึงอนุญาติให้น้องไป(น้องสาวอายุห่างกัน2ปีค่ะ)​ ล่าสุดเมื่อวานแม่อยากทานข้าวมันไก่แต่ระหว่างทางกลับบ้านหนูไม่เจอเลยค่ะ​หนูบอกแม่ๆก็ดูโกรธหนูมาก​ และแม่ก็ขึ้นไปนอนโดยไม่คุยกับหนูแม้แต่คำเดียว​  หนูคิดว่าแม่คงโกรธเลยรีบออกไปหาซื้อของให้แม่กินแล้วก็ไปเจอผัดไทยกุ้งสดเลยซื้อกลับมาให้ท่าน​ แต่.... หนูเรียกเท่าไหร่เขาก็ไม่ยอมออกจสฃากห้องมาเอา​ หนูเลยให้น้องสาวคนเล็กเอาไปให้  หลังจากที่น้องสาวไปเคาะเรียกแม่​ๆก็เปิดทันทีแล้วบอกให้เอาไปทิ้งหรือเอาไปให้หมากินอย่าเอาของเหลือมาให้กิน​ หนูเลยเดินไปบอกเเม่ว่าหนูพึ้งซื้อไม่ใช่ของเหลือนะหนูซื้อมาสองห่อแม่ก็บอกให้น้องเอาไปทิ้งหนูเสียใจมากค่ะเหตุการณ์แบบนี้เกิดกับหนูหลายครั้งหรือบางครั้งท่านโกรธหนูมากก็ไม่ให้หนูทานข้าวทั้งวันตอนนี้หนูท้อมากค่ะชีวิตหนูๆคิดว่าแม่คือคนทีารักหนูมากที่สุดเเละเป็นคนที่หนูไว้ใจมากที่สุดแต่ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ความคิดหนูเปลี่ยนไปว่าตัวหนูต่างหากที่รักตัวหนูมากที่สุด​ตอนนี้หนูแทบไม่อยากอยู่ค่ะไม่มีกำลังใจเหมือนไม่เหลืออะไรไม่มีใครเพราะหนูไม่มีเพื่อนด้วย